Peter Donck schreef op woensdag 16 mei 2007, 8:18:
> volgens HC zou dit er natuurlijk op duiden dat ie niet écht een
> haremhengst is hé.....
Het blijft moeilijk blijkbaar Peter.
Het is evenwel erg simpel. Er worden ruwweg 9 hengsten van niet haremhengstmateriaal geboren tegenover 1 van wel. Van die 10% wordt een groter deel gecastreerd dan van die 90% waardoor onder de uiteindelijk overblijvende hengsten het deel dat in de vrije wildbaan een harem zou verwerven nóg kleiner is.
Daarbij.... zie hieronder 'moraal van dit verhaal'.
@Egon
Leuk voorbeeld van die hengst die de boel gescheiden hield.
Kan heel goed zijn dat hij uit ervaring weet dat dit in zijn belang is omdat een grotere groep door hem niet te beheren is én vermenging tot conflict leidt. Beiden zijn niet in zijn belang. Stabiliteit wel.
Hier in onze versie van onnatuurlijk rijpaardhouden komt het met enige regelmaat voor dat een vreemde hengst of een vreemde merrie komt 'buurten'.
In geval van een hengst is ónze hengst er mee bezig om zo conflictmijden mogelijk de indringer bij zijn dames weg te houden.
Ik heb hier een identiek beeldmateriaal over van kennissen met een vrijlevende groep waarbij de groep een vrijgezel tegenkomt. De vrijgezel probeert het conflict aan te gaan en de ervaren familievader is bezig met de hele situatie.
Erg fraaie voorbeelden van de verschillende agenda en -verantwoordelijkheden.
Minstens zo interessant is het als er een hengstige merrie losgebroken is en hier naar de heer komt.
Onze hengstlief breekt dan wederom niet uit doch is zeker wel geïnteresseerd maar waarbij heel duidelijk zijn aandacht niet onverdeeld is omdat onze leidmerrie daar bezwaar tegen maakt.
Afgelopen zomer hadden we een heel illustratief voorbeeld toen een merrie door de afzetting was gelopen. Zij werd door de leidmerrie van het land gehouden en hengstlief stond hoopvol te patsen net buiten de grens doch met meer aandacht naar zijn groep dan naar buiten.
Verder laat ik heel bewust mijn hengst een vreemde merries dekken. Ik rij hem onbeteugeld door stad en land en het is in míjn belang dat hij niet die gewoonte ontwikkelt. Het blijft mijn rjpaard.
Gister een ander voorbeeld van de ándere sexe. De leidmerrie is hengstig of moet dat worden en ik ben met haar in de romeria van San Isidro meegereden. Tientallen paarden en een handvol koetsen, idem opgetuigde landbouwkarren vol zingende mensen, achter het beeld van de heilige aan door de steegjes van het dorp en door de campo naar de feesttent bij het heiligenhuisje.
De route loopt op 100 meter van onze wei en onze hengst was met haar aan het communiceren.
Hij bleef echter heel duidelijk voor de rest van de groep kiezen en zij wilde NIETS van vreemde hengsten weten en wel naar haar eigen kerel.
Ook dit is gelijkluidend aan deverhalen van mijn kennissen met de vrijlevende groep.
'Moraal van dit verhaal' is dat ik denk dat ook voor paarden een betekenisvolle relatie heel belangrijk is. De meeste paarden krijgen echter niet de kans dergelijke relaties aan te knopen in familieverband waardoor de waarnemeningen met hen uiteraard wel correct zijn doch niet representatief voor in een familiegroep gehouden paarden.
Ik werd trouwens s'avonds na de 'lintjesraces', waar ik nota bene zonder paard als alleen toeschouwer bij aanwezig was, aangenaam verrast door de broederschap met een hele hampoot als waardering voor mijn rijkunst.
Uiteraard thuis Arabella en de rest extra trots geknuffeld en heel antropomofistisch bedacht dat ze dat begrepen (terwijl ze in werkelijkheid op mijn 'speciale' lichaamshouding en -chemie reageren).
De paardje kregen door mij lekker vers gesneden groen en ik door mijn eigen lief liefdevol flinterdun afgesneden plakjes serrano-ham.
HC
Warboel
