****************

Torop had dat eerst ook wel, maar ben toen in de weide wat meer met hem gaan doen. Niet alleen dat wat hij toevallig leuk vindt, maar ook de games van Parelli (waarvan hij er sommige op dat moment echt niet altijd zo leuk vond, zoals b.v. de driving game en yoyo). En ook naar hem toewandelen en op zijn plaats gaan staan. Best dominantiespelletjes dus.

Of het bij jouw paard werkt weet ik niet maar bij hem hielp dat echt wel. Hij liet die houding van "heb jou niet nodig" toen steeds meer varen en ging zich meer op me richten.

Bij wijze van beloning voor de aandacht die hij dan aan me teruggaf ging ik hem dan in de weide borstelen of kroelen. Het probleem was EERST dat hij daar helemaal niet van gediend was, maar ook dat werd beter na die spelletjes.

Naja , het is per paard toch ook heel verschillend. Sommige paarden zijn gewoon niet mensgericht en voelen zich het allerlekkerst in de kudde, ik heb er eigenlijk ook zo eentje rondlopen. Als ik hem laat kiezen - ofwel ik laat hem een tijdje - dan is het ook al snel van "nou laat maar eigenlijk, ik blijf wel lekker hier". Dan kan ik wel zeggen van nou ja, hij "moet" niks, maar dan schiet het ook niet op natuurlijk. Zo erg vind ik dat trouwens niet dat hij wel iets "moet", ik moet tenslotte zelf ook van alles (zorgen dat hij het goed heeft bijvoorbeeld en hem voeren) er mag best wel wat terugkomen hoor. In de wei hoeft hij bijna niets, in de natuur daarentegen "moet" hij ook nogal wat (zorgen dat hij niet opgevroten wordt).

Ik heb dus eigenlijk hem geleerd om beleefd te komen als ik me meld, en dat doet hij geduldig, al wil hij nog weleens weer wegslenteren als ik me met Neel bezighoudt zo van "och, als je me niet nodig hebt, dan ga'k maar weer hoor". Het HOEFT van hem echt niet, hij wil ook net zo lief blijven en hij heeft sowieso een hekel aan enge (lees: nieuwe) dingen. Een beetje teleurstellend is dat wel moe'k zeggen, ik vind b.v. het enthousiasme van Neel dan wel weer erg leuk, want die staat dan juist weer vooraan te hangen, die vindt juist dat ze nodig mee moet uit die wei, want daar is het maar saai tenslotte. Dus die staat letterlijk te trappelen (of zeg maar liever: stampvoeten) dat ze mee wil.

Dat komt dan weer zo happy en geinteresseerd over.

Ik weet wel iets meer van hetzelfde verhaal maar dan bij mensen.
Dat opvoelen heb je in zekere zin bij mensen ook wel, als er sprake is van een gekantelde baarmoeder dan kan dit dus eventueel behandeld worden door dit vaginaal te doen. Dat is (natuurlijk) niet een behandeling waar zomaar voor gekozen wordt. Bij paarden iets makkelijker wellicht. Maar tis ook niet zo dat ELKE gekantelde baarmoeder ALLEEN maar op die manier behandeld kan worden. Ik weet er in elk geval een paar (mensen) die gewoon uitwendig behandeld zijn, niets inwendig, en dat is ook goed gekomen. Waarom zou dat bij een paard dan niet kunnen?

En ik geloof er al helemaal niet in dat er maar 1 osteopaat zou zijn die dat kan. Misschien is het wel de enige osteopaat die dat op die manier doet (m.a.w. vaginaal) dat weet ik niet maar ben er eigenlijk wel van overtuigd dat er heus meerdere osteopaten zullen zijn die vakkundig een gekantelde baarmoeder zullen kunnen behandelen.

Dat een gekantelde baarmoeder verzamelproblemen kan veroorzaken lijkt me niet meer dan logisch eigenlijk, maar dat het nou altijd die baarmoeder zal zijn dan weer niet.

Spirithorses schreef op zondag 3 juni 2007, 22:07:

************8

Nou ik ben zeker geen expert maar heb dat inderdaad ook weleens gehoord in verhalen over de renbaan. Torop heeft het nog nooit gehad.

Als er een bloedvaatje springt komt er helder bloed uit de neus. Als het een klein vaatje is, is het weinig bloed, als het een groter vat is dan komt er veel bloed (lekker simpel). Je bent natuurlijk dan altijd bang voor een longbloeding, ik weet eienlijk niet of je dat aan de hoeveelheid bloed kunt zien (in de longen zitten denk ik ook net zo goed kleine vaatjes??)

Ik denk dat je uit moet gaan kijken als er middelmatig veel bloed uit de neus komt. Maar ook bij een gewone bloedneus zou ik het paard verder even rusitg aan laten doen. Net als bij kinderen, die soms bij druk spelen een bloedneus krijgen, die laat je ook even rustig zitten totdat het weer echt goed dicht is.

Kun je het niet even aan de DA vragen? Telefonisch?

Lesley schreef op zondag 17 juni 2007, 20:33:


************

Ik heb ook nog een leuk adresje voor vakantie met je eigen paard.
De mariahoeve in hoenderloo aan de Deelerweg 25 (daar heb ik zelf gestaan met mijn paard) heeft een klein kampeerterreintje en voldoende ruimte voor paarden. Je kunt daar ook in een Tipi overnachten en overnacht dan op een paar meter afstand van je paard.

Er is een rijbak, paarden kunnen 24 uur buiten. Voor buitenritten is het ook een fijn gebied, je moet wel naar de ruiterpaden toestappen, dat is een half uurtje stappen langs een veilige route en via een mooi pad.

Ik heb hier op dit moment een beetje hetzelfde probleem. Neel ons Belgje heeft haar lip lelijk opengehaald, er zit een fikse jaap in van wel 2 cm lang (helemaal doormidden dus die lip) en meer dan een cm diep. Dat moet natuurlijk schoongemaakt worden en er mot wat op om ontsteking te voorkomen (vooral bij Neel want die heeft zo een infectie).

Neel paniekt dus helemaal niet maar weigert wel stelselmatig om mij aan het wondje te laten komen. Net op het juiste moment rukt ze haar hoofd omhoog en dan is het alweer mislukt om er iets op of in te doen.

Ik ben maar begonnen met approach en retreat, m.a.w. eerst vooraan de lip aanraken, zodra ze het accepteert helemaal loslaten en belonen. En zo verder tot ik uiteindelijk m'n hand direct op de wond had. Eerst heel, heel licht (niet echt aanraken), zodra ze dit accepteerde meteen weer LOS en belonen. Na een keer of 4 lukte het om m'n vinger ook echt op de wond te leggen en bleef ze redelijk rustig staan. Zo is het wel gelukt om haar uiteindelijk te behandelen. Heb er wat op kunnen druppelen en dat liet ze toen (met moeite) toe.

hoe't morgen gaat weet ik nog niet hoor. Het is net gebeurd.

Misschien kan ik hier ook even reageren.

Ik vind persoonlijk drie ook te vroeg om te beginnen met echt rijden. Maar dat betekent immers niet dat je niets kunt doen?

Wij hebben een Belgje van 3+. Normaal gesproken zou je nu beginnen met zadelmak maken en inrijden. Dat vind ik dus te vroeg. Maar ik merk wel dat ze nu inmiddels wel wat meer aan kan. Dus we beginnen wel met van alles te introduceren, hoewel ... alles wel heel miniem en kort. Wat het in het zadel-zitten betreft, dat heb ik haar spelenderwijs aangeleerd, door met borstelen met een been over haar heen te hangen of even op haar rug te hangen. Zo leerde ze ook mooi netjes stil staan. Uiteindelijk heb ik er een paar keer opgezeten, en toen was ze overal al zo aan gewend dat ze dat helemaal prima en best gezellig vond.

Voor de rest ben ik van plan - en daar ben ik nu ook mee bezig - om haar zoveel mogelijk praktische dingen vanaf de grond te leren en dit af en toe in het zadel te bevestigen gedurende 5 minuutjes. Zo leer ik haar op de grond reageren op het sturen en afwenden of draaien voor iets druk van het been. Ik wil graag dat juist zij als grote groffe Belg weet hoe het voelt om een kleine hulp te krijgen. Ik leer haar goed stilstaan bij het opstappen (ik ga dan een paar seconden zitten en stap dan weer af). Ik leer haar aandraven, ook vnl vanaf de grond maar ik bevestig dat dan wel 1 of 2 x in het zadel. Dat vind ik voorlopig genoeg. De rest komt later wel.

Zo vind ik het wel prettig gaan, ik merk dat ze het allemaal heel leuk vindt, dat gepruts. ALS ik al eens een keertje op haar zit, is dat slechts 5 minuutjes in stap en ik ben dus een paar keer aangedraafd (wat ze geweldig vond en ze wilde telkens opnieuw draven, maar dat vind ik dus nog veel te vroeg). Ze vindt het duidelijk allemaal nog leuk.

Ik merk ook heel duidelijk dat drie jaar nog gewoon te jong is voor andere dingen. Ze is b.v. nog te jong en te onrustig om me van het terrein af te gaan in d'r eentje, dat zou staken worden. Daar is ze nog niet aan toe.

Ik denk dat ik zo bereik dat als ik eenmaal zover ben dat ik echt op haar ga rijden, we al een heel duidelijke communicatie hebben. Dat scheelt een stuk in de rust.

Ik snap dat jij het een heel normale leeftijd vindt om een paard in te rijden. Ik vind dat zelf erg jammer dat het als normaal wordt gezien, het levert veel paarden op die al veel te jong versleten zijn. Mijn oudere paard is nu 17 maar met 2,5 ingereden voor de renbaan, en ik hou m'n hart vast voor straks, .... hij zal waarschijnlijk wel jong te maken krijgen met slijtageverschijnselen, dat kan bijna niet anders. Ik ben blij dat ik in elk geval met ons Belgje zelf de zaak in de hand kan houden.

Nils Vellinga schreef op maandag 2 juli 2007, 21:35:


***************
Een trekpaard is iets heel anders om in handen te hebben, al was het alleen maar om het gewicht. Wat ik bij haar heel goed geleerd heb is dat je beter niet iets aan kunt gaan waar je twijfelt of je dat wel tot een goed einde kunt brengen. Als wij samen het terrein af gaan is ze nog erg onrustig, blijft stil staan, probeert soms om te draaien en vertrouwt ze dus nog te weinig op mij (nu zul jij ongetwijfeld denken dat ik dan onrustig ben maar dat is het niet). Ik wil niet het risico lopen dat ze op een gegeven moment omdraait en terugholt want dan kun je vergeten dat je haar houdt. Dat heeft dus gewoon nog wat tijd, vertrouwen en oefening nodig en die tijd hebben we ook. Dat is verder helemaal geen punt. Tis jammer dat ik meestal in m'n eentje ben, ik zou anders eens een wat ouder ervarener paard mee kunnen nemen voor de eerste paar keren van het terrein af.

Ik zou niet zo supersnel oordelen als ik jou was of had eerst even gevraagd wat we verder nog doen bijvoorbeeld (laten we nu net bezig zijn met een karretje). Of kom anders even kijken (kun jij dat andere paard even leiden, terwijl ik Neel leidt).