Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 april 2007, 10:16:

Precies! Wat vat je het mooi samen!
Ik persoonlijk als individu geloof iets als ik zie dat het waar is of dat het werkt. Bewijs dus. Ziet een ander het niet of heeft hij niet ervaren dat het werkt, dan gelooft hij het niet. Of wel, dat kan ook.

Zo geloof ik bv niet dat nb beter zou zijn dan traditioneel bekappen, wat dat ook mag zijn. Ik geloof dat het allebei goed is, omdat ik nog nooit in mijn omgeving heb ervaren dat het een tot een beter resultaat leidt dan het ander.
Ik geloof niet dat hooi met een liksteen voor elk paard de ultieme voermethode is, omdat ik dat heb ervaren. Dat het als waarheid wordt gebracht, doet mij er daarom niet in geloven.

Ik geloof dat sommige mensen toegang hebben tot een centrale 'databank' waarin alle mentale informatie van zielen is opgeslagen, omdat ik dat heb ervaren. Dat een ander dat niet gelooft, is logisch zolang hij zelf geen bewijs heeft ondervonden.

Bewijs is subjectief. Als iemand die van mijn paarden slechts de foto, de naam en het geslacht weet, situaties schetst waar ik zelf bij was, dan vind ik dat bewijs. Ik weet dat Buck in de Pyreneeën gevangen is, zij weet dat niet, dus vind ik het een bewijs als zij spreekt over bergen, rotsen in zee, geen mensen in je jeugd en afgevoerd worden in een vrachtwagen.
Zij spreekt over stijve schouders, dat klopt voor Buck, maar niet voor een willekeurig ander paard zoals Cadiz.
Zij spreekt over kieren in Bucks hoeven waar aanslag in gaat zitten, na een natte periode en dat het lopen dan pijn doet. Buck heeft vorig jaar hoefzweren gehad. Niet het andere paard.
Ze vertelt dat Buck Cadiz niet begrijpt, hij spreekt haast een andere taal. Ook dat klopt, ik heb er vaak genoeg over bericht op dit forum. Cadiz kan geen paardendingen zoals schoftje knagen en neuzen, hij is asociaal, een verknipte spanjaard en reageert onlogisch.
Ze beschrijft dat Cadiz altijd voorop wil rennen en dat Buck dat niet snapt. Klopt, het is nooit andersom.
Ze schetst een avondsituatie waarin ik huilend op de grond zit bij Buck in de stal, met vanuit hem een gevoel: het komt wel goed. Ik heb één avond bij Buck op de grond zitten huilen, nooit bij Cadiz. Zijn langdurige kreupelheid -daar ging het om- kwam idd goed.
Ze beschrijft angstaanjagende dingen uit Cadiz zijn verleden, die ik niet kan checken, geen bewijs dus.

De lijst is veel langer en dat is voor mij voldoende bewijs om te geloven dat deze mevrouw de kunst beheerst van een kijkje nemen in de databank. Anderen ken ik niet, geen mening over dus.
Een ander hoeft mij -of haar- niet te geloven. Ik mag geloven dat ik Napoleon ben.

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 11:30:


Ik denk dat het anders werkt. Je moet niet op de woorden zelf ingaan, woorden zijn immers ook slechts een vertaling.
De weggelopen kat in jouw geval geeft een bepaald beeld door. Dat kan een herinnering zijn, of een huidige situatie. Een plaatje, zoals je in je eigen geheugen bv het personeelsfeestje in Noorwegen terug kunt halen. Zie je het voor je? De drukte, het rumoer, de muziek, de bedompte atmosfeer, de warmte, of juist de airco, ik noem maar wat, het totaalbeeld van dat feestje. Als jouw kat bv mee was geweest naar dat feestje had ie bv niet geweten wat er gedronken werd omdat hij bv bier en wijn niet kent. Nee, hij had de indrukken opgeslagen.
Monique beschrijft wat ze op dat 'totaalplaatje' van de kat ziet (en hoort, ruikt, voelt). Ziet wellicht een spiegeltjes-achtig ding, wat op een discobol lijkt. Zij benoemt dus wat ZIJ ziet, beelden die de kat heeft opgeslagen, en niet hoe de kat ze zelf benoemt. Katten hebben geen tekst.

Sanders schreef op vrijdag 6 april 2007, 13:10:


Waarom zonder zadel?

Pia schreef op vrijdag 6 april 2007, 17:30:


Kijk uit met plotseling laten afvallen. Van 24/7 wei naar enkele uren vind ik persoonlijk veel te abrupt. En helemaal met een zogende merrie. Ik zou dat eerst naar hele dagen met strookbegrazing brengen en dat afbouwen naar enkele uurtjes. Kun je haar ook beweging geven zodat ze meer verbrandt? Bij te snel afvallen ligt ook nog een hyperlipaemie op de loer, zeker bij pony-achtige types.

Ik heb hier ook zo'n aardepaard staan (klinkt wat vriendelijker dan vreetmachine!) en die mag een paar uurtjes per dag op het land. Nu met die gevaarlijke fruktaancijfers zelfs één uur, meer niet. Dat is in het verleden langer geweest, maar hij werd al snel richting tonnetje, bovendien heeft hij aanleg voor bevangenheid, dus ik heb op tijd ingegrepen. Evengoed kostte het een half jaar om hem 'goed' te krijgen. Daarbij werd hij redelijk intensief getraind, hoewel hij ook daarin zijn energie spaarde.
Onbeperkt hooi is voor hem ook al teveel. Naast de paar uurtjes land -ik heb gelukkig maar een klein weitje- krijgt hij verspreid in 6 voerbeurten in totaal een halve baal oud hooi met een mineralenkoek. Daardoor is hij vaak bezig met eten, voelt hij zich dus happy en blijven zijn darmen op gang. Hij ziet er welvarend uit, moet elke dag verplicht bewegen en heeft genoeg energie.

Er zijn graaskorven in de handel voor vraatzuchtige paarden. Ik vind het zelf ondingen, maar ze schijnen goed te werken.

Sky schreef op vrijdag 6 april 2007, 18:11:


Dat is een momentopname. Gretige fotografen pakken dat moment. Bij niemand zijn al zijn paardrijmomenten even mooi.

Ben ik niet met je eens. Ik vind het absoluut niet netjes.
Ik vind het eerlijk gezegd een aanfluiting hoe zij een paard zonder enig ruggebruik kan laten springen als een beer op een gloeiende plaat en het dan 'swingen' noemen. Ik vind het schandalig dat dit staaltje van gekke krachtpatserij (opsluiten tussen stang en spoor) gewaardeerd wordt met hoge cijfers.
Ik zie graag een verzameld paard, ik heb zelfs niets tegen stang en trens, maar dan graag met het gewicht op de achterhand en niet in de ruiterhand.

Ik zag in november op de Sicab in Sevilla een fantastische ruiter, Victor Alvarez, die het ideaalbeeld van lichtheid, verzameling, eenheid en ongedwongenheid dicht benaderde. Maar dit terzijde.

Ik herinner me nog iets. Een vriendin van me had een 5-jarige merrie die na de bevalling van haar eerste veulen een enorm dikke buik hield alsof er nog een veulen in zat. Toch zag je aan de schouders en de ruggengraat dat het slechts buikomvang was. Pas toen het veulen na een half jaar afgespeend was, begon de buik te slinken. Nu, 8 maanden na het afspenen is het oorspronkelijke model weer enigszins terug.

Ik heb een tijdje op het forum van de D.E.R. (Dutch Endurance Riders) gebivakkeerd, waar ook druk gespeculeerd wordt over wel of geen ijzers. In het algemeen kan ik concluderen dat er bij de langere afstanden (klasse 3) in haast alle gevallen ijzers onder gaan omdat de paarden op de nakeuring het risico lopen niet rad te zijn. Ook vraagt de zwaardere training in deze klasse nogal wat van de hoeven en wordt er meestal op kunststof of ijzeren hoefbeslag teruggegrepen.
Let wel: dat zijn mededelingen van mensen die op dat forum schrijven, ik sta er buiten. Misschien kun je een kijkje op de site nemen, Cedric, wie weet helpt het je verder.
http://www.deronline.nl

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 10 april 2007, 11:25:

Het is te hopen dat het tijdelijk is. Wat niet wegneemt dat het een onacceptabel bijverschijnsel van een vaccinatie is.
Misschien dat Cedric's vriend hier zijn professionele licht eens over kan laten schijnen?

Huertecilla schreef op maandag 9 april 2007, 13:33:

Hoezo? Waarmee is zo'n bontje onder de neusbrug tegenstrijdig dan?

marjolijn schreef op dinsdag 10 april 2007, 14:29:


Monsieur Pierre D, le véritable vilein
choisit ses môts chaque fois très bien.
Comme dans une fable de la Fontaine!

Spirithorses schreef op dinsdag 10 april 2007, 15:22:


Ik vind je laatste zin te kort door de bocht. Was het maar zo simpel dat dat de enige (oplosbare) oorzaak was.

Denk dat bv Wil er toch aardig wat tijd en energie in heeft gestoken. Daarbij... de ene hengst is de andere niet. Het is niet zo dat ZE automatisch allemaal prima handelbaar zijn wanneer mensen tijd en energie in de opvoeding en socialisatie hebben gestoken. Ook is de ene mens de andere niet en heeft niet iedereen evenveel overwicht, ervaring en inzicht. En extra wipmerries om hem sexueel tevreden te houden.

Een vriendin had een Andalusische hengst, nou echt een dooie hoor! Niks van: dát extra, gewoon een leuk paard. Zij is wat bang uitgevallen, maar dit paard heeft haar nog nooit belazerd, wordt gewoon tussen de merries gereden.
Spirit is toch ook zo'n makke zeg je? Dan is het gewoon goed te doen!