Muguet schreef op zaterdag 31 maart 2007, 15:37:

^
Indy haar voorjaarshoest is gisteren plotseling zo erg geworden dat ze met wijd opengezette neusgaten probeerde lucht in en uit haar longen te krijgen. Je zag haar buik krampachtig samentrekken, ze hoestte verschrikkelijk, steeds maar door. Gisteravond is de dierenarts nog geweest. Hij besloot na uitgebreid afluisteren dat het beslist tijd was voor zwaarder geschut. Hij probeert altijd eerst met een poeder wat door het eten gaat, maar dat was deze keer helemaal niet aangeslagen.
Indy heeft gisteravond twee injecties gehad, vanavond en overmorgen krijgt ze nog een keer twee injecties. Bovendien krijgt ze een 5-daagse Prednisolon kuur van steeds 10 tabletten. Ik zag er tegenop haar die minuskule tabletjes door te laten slikken, maar de tabletten kon ik zo in haar mond stoppen en ze slikte ze braaf door.
Prednisolon ken ik maar al te goed. Mijn vader heeft dit menigmaal gehad omdat hij het vaak zo benauwd had en dreigde te stikken. Ik ben er niet blij mee dat Indy deze kuur gekregen heeft, maar het was nodig.
Vanmorgen waren haar neusgaten niet meer zo wijd en je zag haar veel minder krampachtig ademen. Ook hoestte ze lang niet meer zo erg.
Monique

Wil schreef op woensdag 4 april 2007, 13:58:


Indy heeft enorme opgezwollen klieren in de hals, ze heeft in ieder geval een erge keelontsteking - het is bij haar geen pollenallergie of iets met stof. Alarmerend was dat de klieren in haar hals steeds dikker en harder werden. Ze haalde rochelend adem omdat ze het slijm niet meer kwijt kon. Het slijm wat ze nu ophoest is gelukkig weer wit en dunner, het waren eerst vieze gele klodders. Wat nu overal opzit, op de stalmuur, op het hek, op de tegels, op de stoep, op mijn jas........ Brrrrrr
Maar dat geeft niet - hoofdzaak is dat Indy weer gezond wordt en er niets aan overhoudt.
Monique

Malenka schreef op woensdag 4 april 2007, 14:04:


Bel het Veterinäramt in Duitsland of het RVV in Nederland- zij kunnen je precies vertellen hoe het moet.
Ik heb Indy destijds "officieel" meegenomen van Nederland naar Duitsland. Je kreeg toen van het RVV na controle van je paard een stuk dat je paard fit genoeg is om vervoerd te worden - en dat stuk is maar enkele dagen geldig. Wordt je aangehouden bij de grens en je kunt dat stuk niet overleggen, dan kunnen ze je paard in beslag nemen. Hoe het van Duitsland naar Nederland gaat weet ik niet, daarvoor kun je het beste het Veterinäramt in Leer bellen.
Of je neemt de gok en je neemt ze gewoon mee de grens over zonder de nodige papieren, zoals zoveel doen.

Malenka schreef op woensdag 4 april 2007, 14:14:


Malenka,
Vraag toch gewoon bij de betreffende instanties, dan heb je duidelijkheid.

Malenka schreef op woensdag 4 april 2007, 14:44:


Dat is geen lastig vallen Malenka! Ik bedoel het goed! :)
Probleem is gewoon dat iedereen weer wat anders zegt en daarom kun je beter bij de instantie zelf informeren. Weet je zeker dat je goed zit.
Monique

Malenka schreef op woensdag 4 april 2007, 16:45:


Geen probleem Malenka!

lotje schreef op woensdag 4 april 2007, 22:35:


Gisteravond was mijn dierenarts er nog een keer en haar longen klonken goed. Ze heeft het ergste gehad. Ze hoest nauwelijks nog, de lymfklieren zijn nauwelijk nog gezwollen. Volgens mijn dierenarts is verder onderzoek niet noodzakelijk, het heeft absoluut niets te maken met een vorm van astma of hooikoorts, daar heb ik al een paar dagen geleden naar geinformeerd. Mijn dierenarts is gelukkig heel oplettend en doet alles wat noodzakelijk is, ook bloedonderzoeken. Bij Indy was het echter niet nodig.
Monique

Christel Provaas schreef op donderdag 5 april 2007, 12:13:


Indy is een groot deel van haar leven kreupel of ziek geweest. Aangezien niemand erin slaagde de oorzaak te vinden en ik al twee keer voor de beslissing gestaan heb om haar te laten inslapen, heb ik ook eens contact gehad met een dierentolk. Het was een Duitse mevrouw, die mij wist te melden dat taal niets uitmaakt en dat dieren met haar communiceerden met beelden en gevoelens. Ze was ontzettend aardig en kwam erg professioneel over. Ik was echter heel erg sceptisch, ik vertelde haar dat ik graag van Indy wilde weten waar de pijn vandaan kwam. Ik moest alleen een foto opsturen met naam, ras, geslacht en geboortedatum en van te voren even 50 Mark overmaken dan zou zij met Indy gaan communiceren.
Ik vertelde haar dat ik dat wel veel geld vond en haar graag van te voren een vraag zou willen laten stellen aan mijn paard, waarvan alleen wij het antwoord kenden. Had ze die vraag goed beantwoord, dan zou ik graag met haar in zee gaan. De lieve mevrouw veranderde in een krijsende heks, ik twijfelde aan haar kunnen! Mij wilde ze niet als klant. Ik vond dat een heel normale vraag. Als je werkelijk zoiets kunt, dan heb je daar toch geen problemen mee? Zo kijk ik er tenminste tegenaan. Ik heb het dan ook niet laten doen. Ik denk wel dat er meer tussen hemel en aarde is, maar er zijn helaas zoveel bedriegers.
Als je een goede band met een mens of dier hebt, denk ik wel dat je ook over afstand, gewoon met gevoel en gedachten met elkaar kunt communiceren. Ik heb dat af en toe met mijn moeder. Kan ik mijn moeder niet bereiken en heb ik iets dringends, dan stel ik mij voor dat ik haar "opbel" en haar vertel wat ik haar wil vragen. Gek genoeg heb ik elke keer later van haar gehoord dat ze ineens de drang had datgene te doen waar ik haar dus om "gevraagd" had. Andersom heb ik dat ook. Bij mijn vader of iemand anders heb ik dat nooit gehad, hoogstens bij Indy, dan voelde ik wel eens aan dat ze weer wat had (hoefzweer) terwijl ik op mijn werk zat. Buurman gebeld, en het klopte, ze was kreupel, het was een hoefzweer.
Monique