Michiel schreef op maandag 2 april 2007, 13:38:


Dat vind ik een geniaal idee! Als ik ooit van de hoefschoenen wil ontwennen en Lolita niet meer gevoelig loopt maar wel dreigt teveel te slijten (zou wel eens kunnen) dan onthou ik deze! Zal nog duur worden in sokken, hoewel, als ik een euro vraag aan iedereen op straat die ons dan naroept kom ik er wel

Piet schreef op woensdag 4 april 2007, 8:45:


Leuke cursus hoor! Weinig zweverig, gewoon trainen. Alleen zo moeilijk om te schatten hoeveel toeval en gewone intuitie is en hoeveel 'echt'. Ik had het idee dat ik heel goed bezig was, maar dat hadden de andere cursisten ongetwijfeld ook, en uiteraard herinner je je achteraf alleen de successen en vergeet je alles wat niet klopte.
Met 'gewone intuitie' bedoel ik dingen die je met je onderbewustzijn oppikt en waar je informatie uithaalt. Bv. bij aankomst op de cursus sloegen we de introducties in eerste instantie over en gingen we meteen van onze medecursisten 'raden' (eerst neerschrijven, dan pas vertellen) wat ze deden als hobby en beroep enzomeer. Bij controle nadien leerden we elkaar vanzelf kennen. Eén dame kwam als laatste binnen en meer dan 'goeiemorgen' hadden we dus niet gewisseld. Drie op vijf van de medecursisten (ik ook) hadden correct 'gevoeld' dat zij verpleegster was. Dit vind ik wel frappant maar we hadden uiteindelijk veel informatie: ze zat voor ons. Als ze achter de deur was blijven staan (onzichtbaar en onhoorbaar) dan betwijfel ik of we dit hadden geweten.

Groetjes
Nathalie

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 21:25:


Ik ben normaal heel sceptisch maar twijfel hierover ook sterk... Nu, Frans, ik heb de cursus bij Monique ook gedaan (wou zelf zien hoe het was) en ik denk niet dat zij hier komt (heeft zelf geen paarden). Op cursus bleek ook dat een opdracht als jouw blauwe doos voor de cursisten alleszins veel te hoog gegrepen zou zijn. In Monique zelf heb ik nogal vertrouwen dat ze echt iets kan, zou je haar niet eens zelf vragen om een consult en een nieuwe blauwe doosproef doen? Ik zou het eigenlijk zelf moeten vragen natuurlijk... Eens over denken.

Groetjes,
Nathalie

HannahFroukje schreef op woensdag 4 april 2007, 21:41:


Ik heb net hetzelfde idee erover. Ben ook al mensen tegengekomen die zelf geloven dat ze het kunnen maar waarbij de informatie heel vaag (en altijd wel ergens juist) is of gewoon fout. En dan zijn er zeker nog die zelf weten dat ze de boel bedotten en gewoon geld verdienen aan de hoop en nood van een ander. Toen ik met Cesar voor reusachtige problemen stond was ik zodanig ten einde raad (iedere nacht droomde ik dat hij weer kon lopen - iedere ochtend bleek het niet waar) dat ik schrok van mezelf waar ik allemaal toe bereid was. Ondanks mijn nuchtere wetenschappelijke artsenopleiding wou ik iedereen geloven met wat voor zweverige behandelingen dan ook als er maar een waterkansje was dat het Cesar zou kunnen helpen.

Groetjes,
Nathalie

Wil schreef op woensdag 4 april 2007, 22:26:



Helemaal begrijpelijk Wil.
Ik moet wel vermelden dat ik in de tijd van mijn problemen met Cesar Monique nog niet kende en haar dus niet geconsulteerd heb. Maar achteraf denk ik ook niet dat dat iets had uitgehaald. Cesar is uiteindelijk maar geholpen toen ik om een tweede en derde opinie ging en uiteindelijk een operatie kon doorgaan. Daar had Cesarke zelf niet veel over kunnen bijdragen lijkt mij.

Nathalie

HannahFroukje schreef op woensdag 4 april 2007, 22:35:


Dat laatste is hier precies zo... Ik 'geloof' dan weer niet in homeopathie, hoewel, als mijn patienten er naar vragen ik altijd zeg dat ik er zelf niets van ken en dat ze gerust mogen proberen. Ik geloof ook niet in ontgiftende kuren en ook niet in hoefzweren die een uiting zijn van het elimineren van afvalstoffen van de hoef (wat velen hier dan juist wel geloven). Ieder stelt voor zichzelf zijn eigen geloofspakketje samen toch, gebaseerd op eigen ervaringen en wat we geleerd hebben en wat voor ons logisch klinkt? Uiteindelijk is mijn geloof in de wetenschap ook grotendeels geloof, ik heb maar heel weinig experimenten of bewijzen zelf gereproduceerd.

Frans, even terzijde: ik vind het prachtig hoe we hier op jouw forum volledig off-topic (zoals dat op andere fora heet) kunnen gaan, meestal onnozel, soms van de hak op de tak, soms eens kwetsend helaas, maar soms ook eens iets dieper... echt mooi. En meestal over paarden ook nog

Groetjes,
Nathalie

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 23:04:


Frans, ik vind al je mogelijke verklaringen perfect logisch klinken. Ik weet het ook niet zeker. (Hoewel... Heb je 'Life of Pi' (Yann Martell) gelezen? "You want a story that won't surprise you. That will confirm what you already know. That won't make you see higher or further or differently.")
Ik weet wel zeker dat Monique zelf gelooft in wat ze doet. Gewoon, omdat ik haar gesproken heb, weet ik dat door intuitie en waarneming dus Dat maakt haar juiste uitspraken juist meer bijzonder vind ik. Als je opzettelijk de boel wil belazeren (jij zou dat denk ik inderdaad mooi kunnen!) dan is het gemakkelijk om antwoorden te geven met een hoge kans op waarheid, zoals 'buitenlands uitziend paard dus zeer waarschijnlijk opgegroeid in de bergen'. Als iemand uitgaat van wat ze in zichzelf voelt is het niet beredeneerd. Hoewel je ook weer kan argumenteren dat de aanblik van een foto van een wild (-kleur) uitziend paard onbewuste associaties kan oproepen met cowboy en indianenfilms tussen de canyons.
Even vergelijkend testen. Toen ik een diergesprek op afstand aanvroeg was Lolita al drachtig. Ik vroeg dus: hoe gaat het met de zwangerschap? Wat zou jij antwoorden?
Hier trouwens geen magische uitkomsten met grote geheimen die niemand anders kon weten... Wel kleine dingen. ' ... Ik zie ook een lang touw, maar het is geen longeerlijn of zo, het ziet eruit als een wollig touw wat jij vast hebt en je geeft haar aanwijzingen en zij loopt dan voor mijn idee zigzaggend en bij je, rond je. Het komt een beetje spelachtig op me over. Ze geeft me aan dat leuk te vinden.' Zoiets had jij ook kunnen bedenken, wetende dat ik Parellistudent ben (mooie beschrijving van Falling Leaf, Rock Slide en andere Parellispelletjes). Dat wist Monique echter niet volgens mij. Maar weet jij dat ik mijn Parellitouwen vroeger met een borstel en nu in de wasmachine vaak was waardoor ze inderdaad wollig zijn geworden?

Groetjes!
Nathalie

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 10:58:


Dat is nu eens interessant! Bedankt.

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 11:07:

Nee, dat snapte ik al, geen excuses nodig!

Nenee Frans, geen angst, ik vind het best interessant jouw gerelativeer! Ik denk er graag verder over na!

Geitewollesokketouwenmensen zijn we! En jij dan nog ongewassen!

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 april 2007, 10:56:


Wil je deze toch even proberen?

Ik heb even mijn preciese vraag bovengehaald, om eerlijk te spelen
--- Lolita is gedekt via KI, beseft ze dit, en dat ze drachtig is? Zo ja: wat vindt ze hiervan, gaat alles goed?---

Niet om per sé iets te bewijzen, ik ben ook niet zwart wit, voor of tegen, believer of unbeliever. Ik vind het gewoon een leuke discussie waarin tot nu toe al heel ontroerende verhalen zijn bovengekomen ook.
Je mag dus heel beredeneerd antwoorden en zonder telepathie zelf iets verzinnen dat wel eens juist zou kunnen zijn. Anderen dan Frans ook welkom trouwens! Ik zal zelf eens naar Eddy's foto kijken zo meteen, hum...

Groetjes,
Nathalie