Ans Jondral schreef op maandag 2 april 2007, 11:10:


Ik ben bang dat het geen goed idee is om met hoefschoenen die voor het eerstaan zijn meteen een uur te wandelen. Het advies is ook om ze in het begin steeds 10 minuutjes aan te doen, en pas dan er kleine stukjes mee te gaan wandelen. Ik weet niet of andere mensen hier er ervaring mee hebben wat er gebeurd als er meteen een uur mee gewandeld wordt? Heb wel verhalen gehoord over beschadigde hoefballen namelijk. In ieder geval verschilt het wel per paard hoe erg ze er aan moeten wennen.
In ieder geval kun je ze best flink wat verstellen! Denk je aan hoefschoenen dan mag je ze wel van mij lenen. Zijn er alleen wel maar twee voor de voorhoeven! Maar beslis dan wel snel, dan kun je ze nog passen en je paard er aan laten wennen.
Een beter optie lijkt me eigenlijk de doe-het-zelf schoenen, iets wat je er tijdelijk op kan plakken ofzo, beetje tape om dr hoeven....
Dat heb ik trouwens wel gedaan toen een hoefsmid een stuk van Sieta's straal had weggesneden en er een ontsteking ontstond. Ik moest toen veel stappen maar er mocht absoluut geen vuil inkomen. Ik heb toen haar hoef in het verband gedaan, met van dat klevende verbandtape eromheen. Bleef heel goed zitten en was pas na een paar wandelingen weggesleten.

Zie je de mensen al kijken als je loopt met je paard met alle vier zijn voeten in het verband?

En een paardentaxi? Zal wel duur zijn zeker? Ook geen stallen/maneges/andere bedrijven in de buurt die doen aan trailerverhuur en je paard kunnen vervoeren?

En anders, kom op Ans, dan draag je haar toch gewoon? Niet zo flauw doen hoor, zij draagt jou ook vaak genoeg!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 april 2007, 1:02:


Toen Sieta tien dagen in de kliniek moest blijven, kwam ik zoveel als ik kon langs. Was echter een flinke reis voor mij dus haalde het niet om iedere dag te komen. Ik stapte uit de auto op het parkeerterrein, en wandelde naar de stallen. Zijn allemaal dichte gebouwtjes met de opening aan de andere kant dan de voorkant van de kliniek. Ik hoorde haar gillen, en ze hield niet meer op. Ze had me niet kunnen horen van zo'n afstand (waren teveel geluiden omheen en mijn stalschoenen maken ook weinig tot geen geluid), de auto niet kunnen herkennen want die was van mijn schoonmoeder en ik was alleen dus ik was ook niet aan het praten. Het was geen 1 km afstand maar wel een paar honderd meter.
Ik vroeg aan de dierenarts die haar verzorgde of ze altijd zo stond te gillen, en zei zij 'nee, dat heb ik nog nooit gehoord, alleen nu net ineens begon ze'.

Caatje schreef op donderdag 5 april 2007, 9:09:


Het paard schrok ergens van en versnelde even, heeft niks met eddy zijn rijstijl te maken. Is al een keer uitgelegd.

Caatje schreef op donderdag 5 april 2007, 10:01:


Wurgreep? Dat vind ik érg overdreven. Je weet niet hoeveel druk er op die teugels stond. Maar zo'n discussie wil ik helemáál niet beginnen.
Ik vind het gewoon jammer dat een leuk initiatief van Wil al zo snel weer in zoiets moet beginnen. Dat je spanning ziet of voelt bij het paardje, prima. Maar laat die opmerking over Eddy's rijstijl achterwege dan. Waarom moet dat nou weer? In een ander topic is daar ook al iets over gezegd en toen heeft hij uitgelegd wat de situatie was. Dat bedoelde ik.

Wil schreef op donderdag 5 april 2007, 12:24:


Zou mij niets verbazen als er iets 'schokkend goeds' of helemaal niets schokkends is gebeurd. Dat Eddy ons op het verkeerde been probeert te zetten. Wanneer je iemand 'schokkend' en 'piekeren' hoort zeggen is dat je informatie waar je iets mee gaat doen, samen met dat je weet wat voor werk eddy doet, het feit dat hij ze te koop heeft staan, etc. Zijn al zat gegevens waarmee je vanalles kunt fantaseren.

Ik heb de link hieronder niet gelezen dus misschien dat mijn antwoord overbodig is, maar mijn pony heeft ook een zware peesblessure gehad aan beide voorbenen. Dat was vier jaar terug en de manege wilde haar ervoor naar de slacht doen.

Ik ben begonnen met heel veel met haar wandelen inderdaad, eerst kleine stukjes en langzaam aan steeds verder. Dierenartsen wilde al allerlei medicijnen geven, maar dat heb ik toen geweigerd omdat ik er nog weinig verstand van had en niet zomaar vanalles in mijn pony wilde laten spuiten, zonder dat ik wist waar het goed voor was.

Twee maanden heb ik met haar gewandeld, uiteindelijk werden dat wandelingen van zo'n twee uur. Over HARDE bodem. Ik bracht haar naar een kliniek en daar is ze toen röntgenologisch goedgekeurd voor de sport. Kun je nagaan.

Pas erg op met zachte bodem, als de pezen niet sterk genoeg zijn heb je snel je blessure weer terug. Liever wat langer over harde bodem dan kleine stukjes draven op zachte bodem. Wanneer iets zwak of overbelast is, is elke kilo meer erop teveel. Pas op met er veel op gaan rijden.
Draven hoeft niet om de conditie in het begin op te bouwen, goed doorstappen is zelfs zwaarder voor ze!
En zoveel mogelijk beweging, maar dat doe je al door haar (sorry als het een hem was) lekker buiten te zetten. Mijn pony heeft een tijdje stalrust gehad omdat ik dacht dat dat het beste was, en haar beide voorbenen waren hartstikke dik van het vocht. Dit ging uiteraard weg toen ze lekker buiten kon lopen.

Toen ik merkte dat ze tijdens het wandelen steeds vlotter en drukker werd ben ik begonnen met kleine stukjes erop, ook nog op het harde. Daarna is het een kwestie van tijd en afstand uitbreiden en kijken wat je paard aangeeft. Je kent je eigen paard het beste, die van mij moet ik bijvoorbeeld tegen zichzelf beschermen omdat ze te fanatiek is en gewoon doorgaat.

Advies wat ik kreeg van de artsen was longeren, beginnen met 10 minuutjes, en dat dan uitbreiden. Met véél instappen en uitstappen en daarna afspuiten om te koelen. Maar de fysiotherapeut zei dat stukjes rechtdoor veel beter is omdat de vele bochten met longeren zwaar zijn en haar pezen geen goed zouden doen. Ik heb dus lang gewacht met het longeren.

Ik ben niet iemand die alles wetenschappelijk kan onderbouwen maar dit is mijn ervaring en mijn pony heeft NOOIT meer een peesblessure gehad in de 4 jaar dat ik haar nu heb. Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Heel veel succes ermee!

Groeten,
Franca

Jasminum schreef op zondag 8 april 2007, 11:47:


Wanneer je paard hoefijzers heeft zou ik niet draven op het harde. De hoef heeft geen schokdemping meer en alle trillingen en schokken moeten daardoor worden opgevangen in de benen. Het belangrijkste is dat je oppast met te zwaar zand (Vergelijk het met wanneer je zelf een blessure aan je been hebt en je moet kiezen tussen harde ondergrond of van dat mulle zand op het strand, ik heb zelf een blessure aan mijn knie en als i er alleen al aan denk dat ik op het strand loop voel ik het al ).
Is je pony toe aan draven dan zou ik kiezen voor een stevige berm, gras, of een goed ruiterpad waar ze niet in wegzakt.
En bedenk je dat peesblessures HEEL erg lang kunnen duren. Vooral wanneer je elke keer net iets te vroeg begint en de blessure zich nog niet volledig heeft hersteld. Hoe vaker dat gebeurd hoe langer het gaat duren.
Is het been vrij van vocht? Lijkt de blessure verdwenen (niets meer te zien of te voelen aan het been)Loopt je paardje weer zuiver? Geeft ze zelf aan dat ze weer kan? Wacht dan zeker nog een maand, en ga dan pas weer rustig aan beginnen. Lijkt allemaal heel lang te duren maar het wordt alleen maar langer wanneer je begint terwijl de blessure nog niet volledig hersteld is. Wandelen wandelen wandelen....

Jasminum schreef op zondag 8 april 2007, 12:35:


Er is nergens een grasveld in de buurt ook? Je kunt natuurlijk ook leuke spelletjes met haar gaan doen, gewoon in stap, om haar toch iets leuks en uitdagends te doen te geven. Ik weet hoe verleidelijk het is om weer te beginnen (mijn pony is bijna twee jaar kreupel geweest en sinds 3 weken kan ik weer gaan beginnen, geloof me, dan wil je wel!) helemaal als je een paard hebt wat zo graag wil, maar je zal haar toch een beetje tegen zichzelf moeten beschermen. Heel veel succes!