Michiel schreef op dinsdag 3 april 2007, 23:00:
>
> Vanmiddag vroeg ik Jur omhoog uit het gras, tijdens een pauze,
> met de hele lichte druk van subtiel trainen. Hij at snel zijn
> mond vol en kwam omhoog. Eeven later nog een keertje, geen
> toeval dus. Dat is toch mooier dan het hardere trekken wat ik
> vroeger nodig vond. Door mijn ongeduld en verwachting dat hij
> snel omhoog moet kunnen komen. Hij wil alleen maar even zijn
> mond vol eten voordat hij omhoog komt en de lichte druk is
> gewoonte geworden. Mooi dat het ook zo kan.
>
> Groetjes, Michiel
Ik ben eigenlijk een beetje, nou ja een beetje, verbaasd, Michiel.
Jij gaat met je paard, en rukt aan zijn kop als hij lekker aan het eten is?
Ik denk dat ik dan toch als wijze les aan je mag meegeven, dat paarden graag even iets overdenken, zolang het niet gaat om nood.
Nou ja, je had het zelf al bedacht... Maar misschien is het beter om als uitgangspunt te hebben: het paard heeft altijd gelijk, in plaats van going with.. wat ik zelf een grote zak onzin vind, heel eerlijk gezegd.
Veel plezier met de subtiliteit...
(waar we allemaal toch maar naar moeten luisteren, kan het nog veel gekker? als iedereen nou eens vriendjes werd met zijn/haar paard.)