Esther schreef op maandag 26 maart 2007, 14:00:



OK, ik ben vast wat blond en niet op de hoogte van de forum-in-crowd-lol, maar zeg eens Es, wat is er nu wel en niet serieus ivm. die oormerken?
Is het echt een toegelaten alternatief voor chippen? Zo'n oormerk is toch eenvoudig te verwijderen lijkt mij? Niet dat ik er iets van weet, heb geen koeien.
Heb jij echt de ponies laten oormerken? Onder lokale verdoving of is dat niet nodig? En zijn er echt oren aan het zweren? Dat je avatar gefotoshopt is zie ik wel, maar toch... Ik zie nergens smileys en tot nu toe nog geen 1 aprilmelding. Het is ook nog geen 1 april natuurlijk, moet ik daarop wachten? Ik dacht dat ik lol van serieus wel kon onderscheiden hier maar nu weet ik het echt niet, vandaar mijn vraag.

Nathalie

Sky schreef op maandag 26 maart 2007, 16:55:


Dit is heel erg. Ik herinner me uit een boek van Monty Roberts ook zo een verhaal, een dekhengst waar Mr. Roberts werd bijgeroepen om z'n agressieve gedrag naar mensen toe op te lossen. Roberts' oplossing bestond eruit het leven van die hengst zodanig in te richten dat mensen hem niet hoefde aan te raken om hem te voeren of om hem naar de merrie te leiden. Aan de leefomstandigheden werd niets veranderd meen ik.

Nathalie

Huertecilla schreef op dinsdag 27 maart 2007, 10:41:


Yes!

Spirithorses schreef op donderdag 29 maart 2007, 9:06:


De week is nog niet om en ja je moet positief en aardig blijven naar je mede-forummers maar je mag best huilen om onbegrepen paarden en ons alles vertellen over geklooi door kenners...

Isabel van der Made schreef op maandag 26 maart 2007, 16:07:

Snap ik.
Ik weet niet hoe de voeten waren vroeger, ken haar pas sinds haar twaalfde ongeveer, toen was ze vierkant beslagen en stond er 'platvoeten' als opmerking op het keuringsverslag.
NB sinds twee jaar (eerst gestrasserd) en natuurlijk gehouden sinds twee jaar nu ook.
Ik weet niet wat eerst komt: gevoelig voor bevangenheid (echt bevangen met acute pijn is ze nog nooit geweest) of platte zolen en daardoor overgevoelige voeten (dat is wat mijn DA denkt). Die platte zolen zijn momenteel wel hol, ik bedoel, de afstand tussen de grond en de zool blijft zeer klein maar de vorm is wel hol. De achterhoeven zijn duidelijker hol, maar ook weer niet diep. Ik bedenk mij nu dat buitenrijden telkens progressief slechter ging met blote voeten, en dat aan de rand van de hoeven holling verloren ging tegelijk, eigenlijk slijten de hoeven dus te hard, logisch dat die gevoeliger worden dan. Maar dat verklaart dan weer niet de aanhoudende pulsaties (zelden volledig weg). De DA verklaart die door overprikkeling van de zool doordat die te dicht bij de grond is (aangeboren dan zogezegd) en vindt dat ik iets moet doen om de zool verder van de grond te houden. Hoefwand laten groeien, ijzers, ... zoiets.
Dat is waar. Maar als ze zo goed mogelijk zijn en toch blijft Lolita er mee over de verharde stukken van haar paddock strompelen blijft het moeilijk. Nu, we zien wel. We hebben tijd. Het veulen is ook al op komst dus dat is ook al niet meer te veranderen.

Groetjes,
Nathalie

Michiel schreef op maandag 2 april 2007, 13:38:


Dat vind ik een geniaal idee! Als ik ooit van de hoefschoenen wil ontwennen en Lolita niet meer gevoelig loopt maar wel dreigt teveel te slijten (zou wel eens kunnen) dan onthou ik deze! Zal nog duur worden in sokken, hoewel, als ik een euro vraag aan iedereen op straat die ons dan naroept kom ik er wel

Piet schreef op woensdag 4 april 2007, 8:45:


Leuke cursus hoor! Weinig zweverig, gewoon trainen. Alleen zo moeilijk om te schatten hoeveel toeval en gewone intuitie is en hoeveel 'echt'. Ik had het idee dat ik heel goed bezig was, maar dat hadden de andere cursisten ongetwijfeld ook, en uiteraard herinner je je achteraf alleen de successen en vergeet je alles wat niet klopte.
Met 'gewone intuitie' bedoel ik dingen die je met je onderbewustzijn oppikt en waar je informatie uithaalt. Bv. bij aankomst op de cursus sloegen we de introducties in eerste instantie over en gingen we meteen van onze medecursisten 'raden' (eerst neerschrijven, dan pas vertellen) wat ze deden als hobby en beroep enzomeer. Bij controle nadien leerden we elkaar vanzelf kennen. Eén dame kwam als laatste binnen en meer dan 'goeiemorgen' hadden we dus niet gewisseld. Drie op vijf van de medecursisten (ik ook) hadden correct 'gevoeld' dat zij verpleegster was. Dit vind ik wel frappant maar we hadden uiteindelijk veel informatie: ze zat voor ons. Als ze achter de deur was blijven staan (onzichtbaar en onhoorbaar) dan betwijfel ik of we dit hadden geweten.

Groetjes
Nathalie

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 21:25:


Ik ben normaal heel sceptisch maar twijfel hierover ook sterk... Nu, Frans, ik heb de cursus bij Monique ook gedaan (wou zelf zien hoe het was) en ik denk niet dat zij hier komt (heeft zelf geen paarden). Op cursus bleek ook dat een opdracht als jouw blauwe doos voor de cursisten alleszins veel te hoog gegrepen zou zijn. In Monique zelf heb ik nogal vertrouwen dat ze echt iets kan, zou je haar niet eens zelf vragen om een consult en een nieuwe blauwe doosproef doen? Ik zou het eigenlijk zelf moeten vragen natuurlijk... Eens over denken.

Groetjes,
Nathalie

HannahFroukje schreef op woensdag 4 april 2007, 21:41:


Ik heb net hetzelfde idee erover. Ben ook al mensen tegengekomen die zelf geloven dat ze het kunnen maar waarbij de informatie heel vaag (en altijd wel ergens juist) is of gewoon fout. En dan zijn er zeker nog die zelf weten dat ze de boel bedotten en gewoon geld verdienen aan de hoop en nood van een ander. Toen ik met Cesar voor reusachtige problemen stond was ik zodanig ten einde raad (iedere nacht droomde ik dat hij weer kon lopen - iedere ochtend bleek het niet waar) dat ik schrok van mezelf waar ik allemaal toe bereid was. Ondanks mijn nuchtere wetenschappelijke artsenopleiding wou ik iedereen geloven met wat voor zweverige behandelingen dan ook als er maar een waterkansje was dat het Cesar zou kunnen helpen.

Groetjes,
Nathalie

Wil schreef op woensdag 4 april 2007, 22:26:



Helemaal begrijpelijk Wil.
Ik moet wel vermelden dat ik in de tijd van mijn problemen met Cesar Monique nog niet kende en haar dus niet geconsulteerd heb. Maar achteraf denk ik ook niet dat dat iets had uitgehaald. Cesar is uiteindelijk maar geholpen toen ik om een tweede en derde opinie ging en uiteindelijk een operatie kon doorgaan. Daar had Cesarke zelf niet veel over kunnen bijdragen lijkt mij.

Nathalie

HannahFroukje schreef op woensdag 4 april 2007, 22:35:


Dat laatste is hier precies zo... Ik 'geloof' dan weer niet in homeopathie, hoewel, als mijn patienten er naar vragen ik altijd zeg dat ik er zelf niets van ken en dat ze gerust mogen proberen. Ik geloof ook niet in ontgiftende kuren en ook niet in hoefzweren die een uiting zijn van het elimineren van afvalstoffen van de hoef (wat velen hier dan juist wel geloven). Ieder stelt voor zichzelf zijn eigen geloofspakketje samen toch, gebaseerd op eigen ervaringen en wat we geleerd hebben en wat voor ons logisch klinkt? Uiteindelijk is mijn geloof in de wetenschap ook grotendeels geloof, ik heb maar heel weinig experimenten of bewijzen zelf gereproduceerd.

Frans, even terzijde: ik vind het prachtig hoe we hier op jouw forum volledig off-topic (zoals dat op andere fora heet) kunnen gaan, meestal onnozel, soms van de hak op de tak, soms eens kwetsend helaas, maar soms ook eens iets dieper... echt mooi. En meestal over paarden ook nog

Groetjes,
Nathalie

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 23:04:


Frans, ik vind al je mogelijke verklaringen perfect logisch klinken. Ik weet het ook niet zeker. (Hoewel... Heb je 'Life of Pi' (Yann Martell) gelezen? "You want a story that won't surprise you. That will confirm what you already know. That won't make you see higher or further or differently.")
Ik weet wel zeker dat Monique zelf gelooft in wat ze doet. Gewoon, omdat ik haar gesproken heb, weet ik dat door intuitie en waarneming dus Dat maakt haar juiste uitspraken juist meer bijzonder vind ik. Als je opzettelijk de boel wil belazeren (jij zou dat denk ik inderdaad mooi kunnen!) dan is het gemakkelijk om antwoorden te geven met een hoge kans op waarheid, zoals 'buitenlands uitziend paard dus zeer waarschijnlijk opgegroeid in de bergen'. Als iemand uitgaat van wat ze in zichzelf voelt is het niet beredeneerd. Hoewel je ook weer kan argumenteren dat de aanblik van een foto van een wild (-kleur) uitziend paard onbewuste associaties kan oproepen met cowboy en indianenfilms tussen de canyons.
Even vergelijkend testen. Toen ik een diergesprek op afstand aanvroeg was Lolita al drachtig. Ik vroeg dus: hoe gaat het met de zwangerschap? Wat zou jij antwoorden?
Hier trouwens geen magische uitkomsten met grote geheimen die niemand anders kon weten... Wel kleine dingen. ' ... Ik zie ook een lang touw, maar het is geen longeerlijn of zo, het ziet eruit als een wollig touw wat jij vast hebt en je geeft haar aanwijzingen en zij loopt dan voor mijn idee zigzaggend en bij je, rond je. Het komt een beetje spelachtig op me over. Ze geeft me aan dat leuk te vinden.' Zoiets had jij ook kunnen bedenken, wetende dat ik Parellistudent ben (mooie beschrijving van Falling Leaf, Rock Slide en andere Parellispelletjes). Dat wist Monique echter niet volgens mij. Maar weet jij dat ik mijn Parellitouwen vroeger met een borstel en nu in de wasmachine vaak was waardoor ze inderdaad wollig zijn geworden?

Groetjes!
Nathalie

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 10:58:


Dat is nu eens interessant! Bedankt.

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 11:07:

Nee, dat snapte ik al, geen excuses nodig!

Nenee Frans, geen angst, ik vind het best interessant jouw gerelativeer! Ik denk er graag verder over na!

Geitewollesokketouwenmensen zijn we! En jij dan nog ongewassen!

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 april 2007, 10:56:


Wil je deze toch even proberen?

Ik heb even mijn preciese vraag bovengehaald, om eerlijk te spelen
--- Lolita is gedekt via KI, beseft ze dit, en dat ze drachtig is? Zo ja: wat vindt ze hiervan, gaat alles goed?---

Niet om per sé iets te bewijzen, ik ben ook niet zwart wit, voor of tegen, believer of unbeliever. Ik vind het gewoon een leuke discussie waarin tot nu toe al heel ontroerende verhalen zijn bovengekomen ook.
Je mag dus heel beredeneerd antwoorden en zonder telepathie zelf iets verzinnen dat wel eens juist zou kunnen zijn. Anderen dan Frans ook welkom trouwens! Ik zal zelf eens naar Eddy's foto kijken zo meteen, hum...

Groetjes,
Nathalie