Zo, en om maar even op de positieve weg verder te gaan hier even een prachtig bericht van mezelf... hier heb ik dus al de hele dag een jubelstemming door!
Allereerst: Catcher was voldoende genezen en gedroeg zich weer zoals te verwachten was na zijn castratie van vier weken geleden. Lief, openstaand voor trainingen, rustig, ontspannen.... Kortom: terug zoals hij de afgelopen zomer ook is geweest.
Het 'hengsten' gedrag met bijbehorende controlevragen is helemaal verdwenen, ervoor teruggekomen is weer het lieve karakter en een paardje waar weer mee te trainen valt.
Besloten dus om hem weer eens bij z'n maatje Chaser te zetten.
Deze hernieuwde kennismaking had ik eigenlijk moeten filmen. Net als 2 hengsten elkaar eens stevig in de neusgaten blazen, (Catcher onderdanig kauwen en smakken) Chaser meteen de juiste aanwijzingen gevend voor een fikse groompartij. Die kon nauwelijks wachten! Toen Catcher eenmaal doorhad wat er van hem verlangd werd stortte hij zich dan ook vol ijzer op de aangewezen taak. En zo om de minuut werd er een flinke bek met haar uitgespuugd met een gerimpeld bekkie

Want Chaser heeft nu nog steeds vrij lange winterharen.
Dit hebben ze wel zo'n drie kwartier volgehouden. Daarna volgde een bokpartij van beide zijden. Volgens ons zijn beide paarden blij dat ze weer bij elkaar kunnen. En gelukkig nog steeds maatjes. 2 speciekuipen met hooi stonden al klaar maar ze hadden het veel te druk met de blijdschap eruit rennen. Iedere aanleiding was voldoende voor een hernieuwde stuiterpartij. Helemaal OK! Nadat ze uitgestuiterd waren gingen ze eindelijk eten... en ja, dat is Chaser... die laat zich dus echt de kaas van het brood eten... stapje terug zodat Catcher overal goed bijkon. Uiteidelijk stonden ze samen uit 1 ton te eten. Nog meer OK.
Gisteravond laat stonden ze samen, naast elkaar te tukken

)
Vanmorgen lagen ze op zo'n 5 meter uit elkaar, lekker in de rulle aarde, want inmiddels is gisteren wederom de eg over dat land gehaald... het is dus zwarte aarde.
En wat me nog nooit gelukt is vanaf juli 1998, sinds ik eigenaar van Chaser werd, lukte nu wél. Chaser lag daar heerlijk ontspannen in het zonnetje en stond niet op.
Dus een beetje zijdelings, nonchalant schuifelend, en mezelf klein makend, schoof ik op hem af. En verdraaid..... het is gelukt! Hij bleef liggen en ik hem zo'n 10 min. heerlijk bij hem gelegen. Hij vond het helemaal geweldig.
Jullie zullen denken.... wat een drukte om zo'n klein dingetje...
Maar dit hele kleine 'wondertje' is een geschenk van bijna 9 jaar vertrouwen opbouwen, liefde geven maar dus ook ontvangen, van een paard wat zó mishandeld is geweest en zoveel trauma's heeft opgelopen bij zijn vorige eigenaren dat ie nooit meer iemand 100% durfde te vertrouwen. Daarom noem ik dit een 'wondertje' en al zal hij het nooit meer toelaten, vergeten zal ik dit niet.
Wil.