marjolijn schreef op zondag 18 maart 2007, 22:42:


Ik ervaar ook vooral het lijden en het gemis en dan ja..het feit dat ik erover beslist heb, dat weegt enorm
Misschien ook de nabijheid daar in de kliniek van die mensen die puur rationeel denken en de druk die je ervaart om niet overemotionele beslissingen te nemen. Terwijl ja, hoe kan je iets dat 15 jaar elke dag een deel van je leven is, een deel van je gezin. Hoe kan je daar op een half uur over beslissen wat het beste is voor haar. Je wil geen onnodig lijden, je wil ze niet opsluiten in een vreemde plaats, je wil niet dat ze bang is, je wil gewoon dat ze lekker paard kan zijn op de wei, af en toe een modderbad, niet te veel gefrunnik aan haar lijf. Want daar hield ze echt niet van. In het begin toen ik ze had , heeft ze een paar maanden op een manege gestaan om haar op te leren en ze was daar echt doodongelukkig en neurotisch. Ze draaide constant rondjes in haar stal, ze was graatmager, zuur, etc. Na een maand thuis op de weide was ze getransformeerd: rond en gezond en vooral relaxed.
Maar ja, heeft dat alles teveel meegespeeld, ik weet het niet , ik weet het echt niet...

Isabel van der Made schreef op woensdag 28 maart 2007, 22:27:


Heb zelf begin dit jaar mijn merrie die 20 werd verloren aan koliek. OOk zij stond dag en nacht buiten en heeft nooit iets gemankeerd. Tis een schokkende gebeurtenis en ben er nog altijd ni goe van. Maar de erge kolieken waar er een torsie is reageren niet op buscopan , enkel morfine brengt tijdelijk soelaas, maar ondertussen gaat het paard in schock door de giftige stoffen die uit het afgesnoerde stuk darm vrijkomen. Veel sterkte aan de eigenaar, ik weet uit ervaring hoe rot het voelt..
Marie

charlot van r schreef op zondag 7 oktober 2007, 13:59:


Zou er zelf nu ook niet naar willen gaan kijken en zou ook niet voor deze wijze van euthanasie kiezen, maar toch even deze bedenking: ben jij zelf vegetarier?
En maak je een onderscheid tussen een paard slachten en al die duizenden koeien en varkens die worden geslacht; Een varken dat qua intelligentie vrij hoog scoort..

Groetjes,
Marie

Spirithorses schreef op zondag 7 oktober 2007, 17:18:


Ja, uiteindelijk hebben wij "de mensen" gekozen wie we als huisdier willen houden en de anderen zijn gewoon consumptiedieren, levend vlees tot het einddoel: ze opeten. Ik heb dat nooit goed begrepen hoe zoon onderscheid wordt gemaakt en dan wordt gerechtvaardigd want "ze zijn er toch voor gemaakt". De condities van neem nu maar mestkalveren of legbatterykippen. Als je toch vlees wil eten zou je eigenlijk beter je eigen koe of varken kopen, ze een goed leven geven en dan slachten..
Of wordt het dan een huisdier en koop je beter je biefstuk in de supermarkt van een consumptiedier...dat een erbarmelijk leven heeft gehad..
Groet,
Marie

charlot van r schreef op zondag 7 oktober 2007, 17:44:


Natuurlijk, zou het zelf ook nooit kunnen, maar eet totaal geen vlees juist omdat ik de condities van die slachtdieren zo slecht vind. Een mens heeft trouwens geen vlees nodig en indien dan toch veel minder en bij voorkeur van dieren die natuurlijk worden gehouden... maar ja of dat besef er ooit komt, misschien utopie. Het zou misschien niet slecht zijn dat er meer mensen die condities zouden zien, een soort sensibilisatiecampagne zodat ze beseffen hoe die kotelet op hun bord heeft geleefd..
Maar daar spelen ook veel economische factoren bij en zal zo vlug niet gebeuren

Esther schreef op woensdag 24 oktober 2007, 15:18:


Bij mij blijft ze constant rechtsom draaien
Groetjes,
Marie