Wil schreef :
> Als hij mijn eigendom zou zijn, dezelfde situatie en het bij
> jullie niet zou redden, zou ik hem niet terughalen. Ik denk ook
> dat er maar 1 oplossing is voor zo'n paard.
> En dat is euthanasie.
De beslissing om hem terug te halen is in mijn ogen een puur emotionele beslissing, niet gehinderd door enige kennis.
Eigenaar durft alleen maar vanchter een hek naar hem te kijken.
> Je wilt er niet aan, en hebt er je ziel en zaligheid in
> gestopt. Dan blijkt ie toch gevaarlijker dan gedacht.
> Misschien wist je het eigenlijk ook wel, diep in je binnenste.
> Maar je bent zo'n paardenliefhebber dat je het toch probeert.
> Het houdt echter een keertje op met de liefde. En dat punt heb
> je nu bereikt. Er zijn grenzen, en daar is hij overheen gestapt.
Voor mij hield het onverwacht op op 31 december toen zijn allereerste verzorgster die hem ter wereld geholpen had langskwam en 'en passant' opmerkte dat zijn vader ook zo is, dat zijn hele bloedlijn zo is (zie zijn verhaal).
Op dat moment besefte ik dat ik niet kan opboksen tegen een, in mijn ogen, genetische afwijking.
Als het een trauma was; oké, aangeleerde gedragsstoornis; oké, slecht opgevoed; oké, maar iets genetisch dat zo diep verankerd is dat het een drang is, nee, dat krijg je er niet uit. Je kunt dmv training leren dat hij zich moet gedragen, goedschiks of kwaadschiks, met druk, zonder druk, maar dat blijft aan de buitenkant, maar de innerlijke destructieve drang die blijft en die komt ééns naar boven.
Op een moment dat je het zelf niet verwacht.
> En ja... ik heb het met je eens dat je erop kunt wachten totdat
> het een keertje echt fout gaat. Het jammere voor het dier is
> dan wel dat het wéér aan een andere eigenaar/andere omgeving
> heeft moeten wennen.
> Het is moeilijk om als dierenliefhebber te moeten erkennen dat
> er gewoon verknipte dieren zijn die zó levensgevaarlijk kunnen
> zijn.
Een hond die een kind aanvalt krijgt een spuitje.
Een 500 kilo zwaar paard mag blijven leven ?!.... Waarom? Omdat iemand het zielig vindt.
Ik heb dan ook besloten dit open te gooien en niet te doen alsof het wel meevalt. Ik had jullie ook willen zeggen dat we Mazir zouden laten euthanaseren, maar eigenaar besliste dus afgelopen vrijdag anders voordat ik het naar buiten kon brengen.
> Niet alleen paarden hoor, ik heb zelf een Duitse Herder gehad
> die alles en iedereen opknapte. Ik moest hem ook altijd
> aanlijnen, of in de kennel doen. Kon echt nooit in huis als er
>
> De komende weken zullen niet gemakkelijk voor je zijn Pien!
> Ik wens jou maar ook Jack en degene die hij gebeten heeft veel
> sterkte!
Klinkt raar, maar ik voel me eigenlijk heel berustend.
Kun je je dat voorstellen na alles wat er gebeurd is?
Weet je, het bijten is nog het minste probleem, maar de constante aanvalsdruk, het-constant-ogen-in-je-achterhoofd-moeten-hebben weegt véél en veel zwaarder. En het gevoel dat dit paard, ook bij ons, toch nooit echt gelukkig lijkt, want hij vindt zijn draai niet, hij zit zó in zichzelf opgesloten....
Groet, Pien
Warboel
