HannahFroukje schreef op dinsdag 27 februari 2007, 14:24:


By the way het is niet bedoeld om toe te voegen aan het dieet, maar ter bevordering van wondgenezing (daar wordt vlierbesconcentraat o.a. voor gebruikt).

*************************
Ik kan er niet zo heel veel over zeggen, maar mijn ene paard wordt dus ook nat tot op de huid en die lijkt erg slecht tegen regen te kunnen. Heeft eerder ook altijd gewoon zonder deken buiten gestaan en dan opeens ging het niet meer.

Dus tsja, die staat gewoon met een deken op.

Maar wel raar zeg, dat het bij die shet altijd goed gegaan is en nu opeens niet meer. Is er niets in zijn omstandigheden veranderd? Voer? Gewassen misschien ivm ongedierte? (ik noem maar iets hoor, kan zijn dat je het al schreef maar kan nu niet meer terugbladeren....)

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 27 februari 2007, 22:29:


********************************

Thx maar hebben we allemaal al geprobeerd.
Ik ga daar ook liever niet over discussieren . Ik wilde liever alleen de vraag stellen of vlierbes wel of niet mag voor paarden. Ze eten het dus zelf niet begrijp ik.

Tsja, dan weet ik het eigenlijk nog niet zeker.

marjolijn schreef op woensdag 28 februari 2007, 11:39:


*****************
Nou nee, ik bedoel gewoon of ze vlierbessen MOGEN eten, of hun spijsvertering dat al of niet verdraagt als je het in niet al te grote hoeveelheden geeft. Net zoals appels, wortels, zoethout, wilg, sinaasappels of goudsbloem of paardenbloem. Verdragen ze, alleen je moet er natuurlijk niet teveel van geven. Stel dat een paard vlierbes goed zou verdragen (maar dat ze het niet lusten is dan een veeg teken) dan zou je mogen verwachten dat de medicinale effecten die vlierbes heeft voor hen ook opgaan. En dan zou het wel een optie zijn geweest.

En ja, het gaat dan natuurlijk wel om het medicinale effect, maar niet zoals met Belladonna, dat is een echt giftige plant en zou je die medicinaal willen gebruiken dan heb je het dus inderdaad over "sporen" en niet over gemiddelde hoeveelheden.

Het had gekund dat iemand het toevallig wist. Maar goed, allen wel bedankt voor de moeite (van het antwoorden ).

Monique Meijer schreef op vrijdag 9 maart 2007, 15:29:


**************
Hihi grappig (en lief ;-0)

Esther schreef op zaterdag 10 maart 2007, 23:20:
*****************88

Leuk Esther

Met mij ging het ietsje anders. Ik had toen ik 9 was een klein B-ponietje, een ondeugd van een Welshje. Tussen mij en het ponietje ging het prima qua communicatie, ik leerde hem stil te staan en sprong dan met een zelfgmaakte trampoline van achter op zijn kont, zo van twoooiinggg - HOPS erop. Hij vond het prima. Toen was ik al een beetje aan het clickeren denk ik, want ik had dan een brokje in m'n zak en als ik eenmaal zat kwam dat tevoorschijn , dan wou meneer best even stilstaan voor die trampoline . Hij was superslim en superondeugend. Ik heb regelmatig in het prikkeldraad gehangen.

En in de wei, lekker gallopperen op dat warme ruggetje van hem, zonder hoofdstel erop, zonder zadel, gewoon lekker zitten en als hij galoppeerde de wind in m'n haren voelen. Heb dat als kind zelfs wel eens in pyama gedaan op een mooie zondagochtend toen m'n ouders nog sliepen.

Helaas kon pa-lief niet zo goed met de ondeugd overweg, weinig geduld ervoor. Mijn vader was boer en zag dieren misschien meer als broodwinning ik weet het niet. Mijn vader zorgde voor de beesten, ik mocht daar zelf niet zoveel aan doen behalve dan een beetje helpen en ik mocht mijn eigen ponietje dan doen. We hadden drie ponies op een gegeven moment, en mijn ponietje stond als enige op het kleine weitje (waarom hij juist wel weet ik niet maar ik denk dat dat te maken had met dat hij zo vaak op hol sloeg en anders niet hanteerbaar was) maar de rest stond "op stand". Tenenkrullend was dat maar ik durfde er niets van te zeggen n ik durfde ze ook niet naar buiten te laten. Die twee kwamen NOOIT buiten dus (erg, echt heel erg).

Het liep niet zo fijn af. Ik kwam als kleine opdonder op een gegeven moment toch met wat commentaar (heel voorzichtig hoor), ik wilde het een beetje anders gaan doen, niet meer naar wedstrijden bijvoorbeeld en meer m'n eigen ding doen (kortom ik wou een beetje onder de plak weg) en mijn vaders antwoord was dat op een goeie .... of eigenlijk slechte ... dag ik uit school kwam en nog net zag hoe de ponies ingeladen werden in een veewagen. De twee die altijd binnen stonden konden nauwelijks lopen, dat staat nog steeds op mijn netvlies gebrand, dat ze die pony met 4 man in die wagen hesen. Ik heb er met open mond en huilend bijgestaan. Waar mijn eigen pony gebleven is, weet ik nu nog steeds niet, hij heeft nooit antwoord willen geven op die vraag.

Ja, ja, wat een ontboezeming he ;-(. En ik pink hier nog steeds een traantje weg als ik terugdenk aan dat lieve beessie waar ik altijd alles bij kwijt kon als ik op z'n rug lag met m'n hoofd in z'n manen. Ik mis hem bij tijd en wijle nog steeds.

Het heeft heel lang geduurd, totdat ik eind 30 was dat ik weer een pony nam (nou ja, Arabier). En ben nog steeds allergisch voor als anderen mij willen vertellen HOE ik dingen moet doen met m'n paard en dat het allemaal precies zus-en-zo moet en niet anders. Dan denkik nu als volwassene: bekijk het maar, ik doe het op m'n eigen manier en hou m'n ogen goed open.

Michiel schreef op zondag 11 maart 2007, 22:21:


*****************

Ik kan me voorstellen dat er averechtse reacties zullen zijn. Toch vind ik zo'n statement soms nodig. Hoewel dat uit mijn mond dan misschien weer raar zal klinken, omdat ik zelf toch meer in het midden zit. Mijn paarden staan 's nachts op stal maar wel overdag de hele dag op de weide, vind ik dan nog een redelijk compromis, een ideale situatie is in onze buurt nauwelijks te vinden.

Vandaag toevallig ergens geweest waarbij ik zelf gedacht heb: stuur die maar een pak kaarten, ook al gooit hij ze dan meteen in de hoek waarschijnlijk.

Een paardenhouderij / handelsstal ergens in de Achterhoek waar wij gingen kijken omdat ik Neel op een betere plek wil hebben vanwege haar zandkoliekgevoeligheid. Nou, daar komt mijn paard dus echt niet te staan. Er stond in een DONKERE schuur een ponietje te verkommeren in z'n EENTJE, die dus NOOIT buiten kwam. "ja" zei hij, "dat was het eerste ponietje van mijn dochter, die mag hier doodgaan. Heeft het dier wel verdiend". Verdiend???? Nou lekker dat dat dier "dat verdiend heeft", daar heeft ze wat aan, dat ze 24 uur per dag binnen in het donker mag staan. 3,5 hectare land voor de deur notabene en ALLE paarden binnen. In een andere donkere schuur (hij had er een stuk of 5) stond een wevend paard met keelband om ook nog, een en al frustratie. Waarom nou in elk geval die twee dieren bij elkaar zetten????? Het was om razend over te worden. Wij begonnen daar dus over en zijn reactie was dat het om springpaarden ging en als je " iets aan springpaarden wilde hebben dan moest je ze per dag niet langer dan 10 minuten op de wei zetten ..... hooguit want anders had je d'r niets meer aan" (lees: is er minder geld mee te verdienen).

Walgelijk gewoon.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 maart 2007, 12:48:


*************************
Spieropbouw heeft toch OOK te maken met eiwitten (spieren bestaan nu eenmaal uit eiwitten) en dus ook met voeding.

Het lijkt weleens alsof er gedacht wordt dat je alle paarden maar zo arm mogelijk moet voeren en dat dat altijd beter zou zijn. Volgens mij is dat echt niet altijd zo. Bij mijn eigen paard was het aandeel eiwitten in het bloed destijds gewoon te laag, de eiwitten lagen onder de norm en er was tegelijkertijd sprake van spierafbraak. Hij was op dat moment niet optimaal gezond maar daar gaat het mij nou juist om, je kunt niet altijd van een gemiddeld goed gezond paard uitgaan, simpelweg omdat niet alle paarden gemiddeld EN goed gezond ZIJN.

Hij was dus niet optimaal gezond en had blijkbaar even wat meer nodig. Begon toen ook meer spieren op te bouwen. Daar waren ook een aantal supplementen bij betrokken trouwens, ik weet niet precies wat nou precies voor de ommekeer heeft gezorgd.

Ik weet dat de algemene mening hier is van onbeperkt hooi is altijd voldoende maar ben het daar dus absoluut niet mee eens als je dat naar ALLE paarden (gezond, ziek, oud, jong, bejaard, sport, niet-sport) wil gaan doortrekken alsof het een wet zou zijn die altijd opgaat. Want dat is het gewoon niet. Ja, je kunt 'm wel proberen door te trekken maar dan neem je dus voor lief dat die groep voor wie het toevallig NIET opgaat, er onder gaat leiden of er misschien wel nadeel van heeft. Misschien is dat maar een enkeling, maar die ene uitzondering op de regel maakt een regel al niet algemeen waar.

Ik zou er dus toch een beetje mee uitkijken voordat men er een soort "dogma" van maakt dat altijd opgaat. Blijf vooral zelf een beetje nadenken, kijken en concluderen.

Eva Saegerman schreef op woensdag 14 maart 2007, 10:16:


****************************

Als Neel iets mankeert (laatst met zandkoliek) laat ze zich vlak voor mijn benen door de knieen zakken en hangt haar grote hoofd tegen me aan. Ik leg haar voorhoofd dan tegen m'n borst en kriebel en aai haar en praat tegen d'r. Als ik dat een tijdje volhoud dan komt er zo'n grote diepe zucht 'uit d'r tenen'' . En sindsdien blijft ze dus gewoon liggen, ook als ze helemaal in orde is (daarvoor deed ze dat dus niet). Het valt me ook op dat de twee anderen in die weide dan vlakbij haar gaan staan en haar dan af en toe aanraken (zo zie ik ook meestal dat er iets mis is).

Volgens mij heeft het echt wel met vertrouwen te maken hoor en is het een super teken dat je paard gewoon lekker blijft liggen als je eraan komt (respectvol natuurlijk).

Tis jammer genoeg niet alle paarden gegeven. Torop zul je nooit zien rollen bij andere paarden in de buurt, en de keren dat ik hem heb zien liggen zijn op 1 hand te tellen. Het is welgeteld 1x in 8 jaar gebeurd dat hij bleef liggen toen ik naderde (zomer 36 gr), en ook al bleef ik uit de buurt en ben ik een aantal meters van hem af op m'n hurken gaan zitten terwijl ik de andre kant opkeek .... nee, hij vond het toch niet ok, en stond sneller op dan dat ik me weer kon terugtrekken. Hij wil dat gewoon absoluut niet, niet van andere paarden en ook niet van mij.

Dus geniet er lekker van!!

Wil schreef op woensdag 14 maart 2007, 22:13:

***************

die touch of drama vind ik wel wat . De eerste filmpjes van die quarter horses moe'k erg aan wennen hoor, worden die paarden echt zo "hoofd-laag" gefokt? Het lijkt me erg uit balans.

Maar stiekum vin'k mijn eigen vent toch mooier als die gladgepoetste arabische dame:

[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=CCUQEJR6.jpg[/img]

(kunnen we meteen die discussie weer opstarten over of een paard al of niet met z'n hoofd laag/rond wil lopen en zo ja, wanneer wel/niet)

Lekker ding ook wel he:
http://www.mijnalbum.nl/Album=N8VXHFNL