Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 3 maart 2007, 11:48:
> Even een gedachte met jullie delen. Naar aanleiding van de
> waarneming dat mannelijke paarden uitschachten bij bepaalde
> oefeningen kwamen een aantal andere dingen in mij op (ja, nee,
> niet die
).
Dús, zie, die ook
> Eerst even mijn observaties op een rijtje:
>
> - Cesar (en Chaser dus ook!) schacht uit bij spaanse pas, en
> is: een hengst zal als deel van het verleidingsspel de merrie
> zachtjes in de flanken neuzen. Lolita is drachtig by the way,
> dus echt hengstig is ze zeker niet, het is een geprogrammeerde
> respons denk ik dan.
Heb ik bedenkingen bij... Voor begrepen lichaamstaal sequences zijn er vaak twee nodig, "actor" en "reactor". Lees Prof. Dr. N. Tinbergen hierover, naast ontelbare echt wetenschappelijke bijdragen is er ook het makkelijk leesbare boekje "Sociaal gedrag bij de dieren" (1968).
Het is goed mogelijk dat er autorespons volgt op verkeerd geïnterpreteerde stimuli, maar wanneer die op de beurt niet bekrachtigt wordt zal het uitdoven (hebben we "Skinner" weer).
> - Ik heb Lolita geleerd (grondwerk, met en zonder touw) te
> draven met het hoofd wat laag, eigenlijk met een (mooi)
> ingebogen nek. Hierbij legt ze vaak automatisch de oren plat,
> zonder dat ik dit als kwaadheid of irritatie kon verklaren.
> Mijn verklaring was dat ik haar vraag de houding aan te nemen
> typisch voor een drijvende hengst, en dat ze dan zelf
> automatisch de bijhorende gelaatsuitdrukking en mogelijk zelfs
> de 'drijvende gedachte' aanneemt. Ik kan door deze oefening
> bekomen dat ze tijdelijk een stuk speelser wordt namelijk.
Voor een merrie is de "drijvende hengst houding" niet logisch.
Merries drijven (=zenden druk uit) ook, maar niet met "drijvende hengst houding".
Ik zie ook niet wat een "mooi ingebogen nek" met drijvende hengst houding te maken heeft.
> En verder:
> - Parelli en Chris Irwin (en anderen veronderstel ik) raden aan
> het hoofdstel zo aan te doen dat je de paardenoren niet naar
> achter plooit. Chris Irwin zegt hierover specifiek dat het
> paard zich slecht (agressief, bang, geirriteerd, ...) gaat
> voelen omdat hij deze dingen ook voelt als hij zelf de oren
> plat legt.
Initieel geen onzinnige gedachte. Bij een geirriteerd paard de oortjes manueel naar voren leggen werkt ook vaak.
Aan de andere kant, zoals boven al aangegeven, verzanden niet bekrachtigde stimuli. Het drijfzand zit 'em in zelfbekrachtiging.
> - Ook weer Parelli en anderen: hoofd laag = adrenaline zakt.
Jaja.... maar hoofd laag is toch ook "drijvende hengst houding"?
Punt is natuurlijk dat "drijvende hengst houding" (als voorbeeld) niet alleen bestaat uit hoofd laag maar uit een conglomeraat dat deel is van een totaalsituatie.
> Het 'kalmeer nu' teken (oa. in het boek van Inge) leert je
> paard te kalmeren op commando door zijn hoofd laag te vragen.
> Chris Irwin is nogal een voorstander van de 'klassieke'
> dressuur en vindt het dus een goed idee om het paard te
> verplichten aan de teugel te lopen omdat hij hiervan kalm en
> dus gelukkig zal worden en het bereden worden leuk zal vinden.
> Anky's paarden zijn dan vast heel gelukkig
Ja tuuuurlijk, daarom hebben ze ook zo'n happy ooguitstraling en de oortjes fijn in de nek.
> Hebben jullie nog voorbeelden? En wat kunnen we hier verder nog
> mee? Of klopt het niet?
De verbinding tussen lichaamstaal, autocues en geestesgesteldheid is bestaand. Zodra zaken sterk vereenvoudigt worden klopt er van de uitleg echter weinig meer. Lees o.a. Skinner (ja, die gratie online cursus
) en probeer dat te combineren met het uitstekende boek van Waring, Horse Behaviour, 2nd ed.
Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey
Warboel
