Piet schreef op zondag 25 februari 2007, 10:55:


Of zou het zijn, wat Morgot ook al schrijft, dat dit voeten zijn van stalpaarden? Die dan inderdaad de laaste 6 maanden van hun leven nog even vet mogen worden op de wei.

Het zou mooi zijn als slagers en destructie bedrijven een anoniem vragen formulier meegeven, voor onderzoek naar gezondheid en levenswijze van het betreffende paard. Met vragen over reden van de slacht/dood, ijzer gebruik, stal en weidegang, leeftijd, ras, gebruik, voeding, etc. Zo zou je na een paar jaar info verzamelen met zekerheid wat meer kunnen zeggen, over levenswijze en gezondheid van paarden in Nl en BE.


In het ene geval zal het paard bijna altijd in stap zijn, en in het andere geval met heel veel draf erbij en een ruiter erop. Is er al iets bekend over de gevolgen voor de hoeven, met deze twee heel verschillende manieren van harde bodem gebruik ??

Groetjes, Michiel

Margot van Lare schreef op zondag 25 februari 2007, 19:20:


Ja mooi!
En wie weet kan de oudere merrie er over een tijdje wel weer bij. Ze is waarschijnlijk wat bezitterig naar het veulen en in staat tot gijzeling. Geen rust op die manier met die 3. Het oudje verdient wel een ander maatje.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op maandag 26 februari 2007, 11:51:


Bovendien alles wat gebeurd op grond van ervaring, heeft een achterliggende gedachtegang, theorie dus. Hoe onbewuster die
gedachtengang is des te meer risiko op starheid en missers.
Natuurlijk alles moet bevestigt worden in de praktijk, zonder dat
is het ook een holle frase.

De voorbeelden van Pien dat geloof ik wel.
Neem daaruit niet de conclusie dat je niet met een grazend paard kunt wandelen, of je paard geen eigen keus kwa snelheid kunt geven. Alleen hoe doe je het dan wel goed? Simpel, zolang je een goed luisterd paard (met een wakkere en kalme geest) behoud doe je het goed, anders moet je wat veranderen.


Een theorie blijft altijd een verzinsel, daar moeten we het mee doen, beter wordt het niet. Ik pleit voor weidsheid en openheid er gebeurd zoveel meer dan de scherpe nauwe blik van een gedachtengang. Hoe dodelijk is die scherpe blik voor alles wat daarbuitenvalt? We zijn met onze gedachten in het stikke donker bezig, met wel een knots van een zaklantaarn, de bundel is de gedachte. Daarbuiten blijft het donker. Die weidse openheid begint met dit te herkennen, en dat geen enkele gedachte/theorie de waarheid is. Gewoon even stil worden en rusten in niet-weten.

Groetjes, Michiel