Eva Saegerman schreef op zondag 25 februari 2007, 22:45:
> Op het NH forum van equiplay ben ik in een diskussie verzeild
> geraakt met allemaal parelliërs.
>
Mmm ik wóón zo onderhand op dat forum, maar weet nou even niet over welke discussie je het hebt.
Verder wil ik zo graag even kwijt dat ik hierover de laatste tijd zo enorm aan de denken ben.
Toen Troy kwam, moest ik vooraan beginnen met de training, en wat ik zéker wist was dat ik wél graag wilde dat hij de 7 games leerde, maar NIET op de manier van fases en comfort.
Ik gebruikte al langer de combi
parelli/clickeren en de laatste tijd is daar nog een mega woordenboek aan lichaamstaal bijgekomen door Chris Irwin, maar "beleerd" heb ik de tinkers gewoon via het level 1 pakket.
Ik ben dus met Troy begonnen met de 7 games. Vooral de weggan voor druk vindt hij moeilijk. Of in ieder geval, hij reageert er traag op, gaat eerst tegenhangen, voor hij ineens het licht krijgt dat ie toch iets anders moet doen.
Gisteren bedacht ik me dat ik daar nu maar eens een begin mee ging maken omdat ik dit
wijken voor druk wel de fijnste game vind.
Ik leg gewoon mijn vingertoppen op een plek, meer niet. In de andere hand het brokje. Hij ruikt het brokje, wéét dat er eerst iets moet volgen voor hij het krijgt en binnen de kortste keren SNAPT hij het. Voorhand, achterhand, achterwaards, zijwaards, zelfs zijwaards naar me toe. Dit alles zonder drukverhoging.
Het is toch fenomenaal?? Nee eigenlijk niet. Paardlief is niet gek.
Bij Enya (die wordt bij fases een soort van blok beton) werkt dit als een tierelier. Helaas (voor haar) heb ik bij haar eerst moeten ondervinden dat ze zich gewoon afsluit voor pijn. Achteraf kan ik mezelf wel sláán! Maar met clickeren... gewoon vingertoppen en ze wijkt alle kanten uit.
Of je theorie over die endorfinen kloppen weet ik niet. Zover reikt mijn verstand niet. Vind het wel een mooie gedachte, hoewel ik denk dat mijn tinkers toch vooral voor het voer gaan hahaha.
Mooie gedachten hierzo.

Trea.