eddy DRUPPEL schreef op maandag 19 februari 2007, 8:49:


hey eddy,
ik was vroeg terug vannacht van de" fence" te checken dus ziehier mijn eerste forum antwoordje.

tot een van deze in den bos.

het begon allemaal 2 dagen terug.

zoals iedere ochtend vertrek ik met mijn wagen + aanhangwagen op mijn ronde voor al ons kleinmannen(paarden) en pleegkinderen(stalling paarden) te voorzien van hun dagelijkse benodigdheden(water,hooi,enz enz...). mijn hart stopte bijna met slaan toen ik mijn laatste halte op 1 paard na (normaal stonden er op dat moment 8)leeg zag. bekomen van de schok zag ik dat de kerels gewoon de poort hadden genegeerd en op gastronomisch avontuur waren getrokken in het natuurgebied dat daar naast begint.na mijn zelf ontworpen lokroep kwamen ze allemaal behalve "1ne "afgelopen, poortje open en terug op hun weide.
dien 1ne is onze Manitou , paint hengst van bijna 3 jaar en nog maar pas in de outback riding gang naam aan het maken. wij hebben momenteel 5 hengsten en ze zijn allemaal doodbraaf staan constant bij ons ruinen en merries alleen als de "lege" merries hengstig staan zet ik ze even op een ander wei waar ze even moeten veranderen in the village people ,zonder de kleren wel te verstaan. om terug op het verhaal te komen, onze manitou vond het niet nodig om mee te komen naar de wei dus ik naar hem, halster om,,geen probleem,braaf mee,geen probleem.op de wei geen probleem...
aangezien mijn ervaring mij al geleerd heeft, eens ze de weg naar buiten weten moet je oppassen.
ik naar huis schoonpa gebeld, vrachtwagen en trailer volgeladen ,iedereen
behalve de manitou, omdat die toch zo braaf is , die liet ik staan bij phoenix (10 jarige arabier X kwpn merrie)die momenteel in overgang staat van ijzer naar natuurlijk en hier een beetje last van heeft)wij weg met ons kroost naar een ander weide. oef ik weer gerust.
de volgende ochtend niks aan de hand overal alles in orde.
ik kom aan bij manitou en phoenix, alles in orde,weer mijn befaamde lokroep waaraan ze weten dat ze iets lekkers krijgen.nu had hij wel succes,manitou komt aangevlogen en zonder enige moeite komt hij onder de schrikdraad gesliding stopped tot vlak voor mijn neus.
nu had hij het gevonden ,het misterie was voorbij ,moest hij hier nu al bijna 3 jaar bang voor zijn,zo'n belachelijk draadje met stroom op. hij als schrikdier was vanaf nu gewoon dier. een omheining was niks meer dan een verkeerd geplaatst obstakel waar hij voorbij moest net zoals hij anders doet in bos of op de weg.allemaal goed en wel dat hij zo aan het redeneren was,maar ik wist dit nog niet.
ik wees hem op zijn deugnieterij zoals je eigen moeder je vroeger strafte,dat hielp toen ook niet. en zet hem terug op de weide.
hij heel fier met zijn staart omhoog naar phoenix voor zeker te zijn of zij dit ook had gezien. nadat ik haar had gecontroleerd op beterschap ging ik terug richting poort met manitou vlak achter me zoals gewoonlijk(hij volgt zoals een hond)ik liet hem doen, ik heel precies gemikt tussen de schrikdraad uit de weide ik draai mij om en zie manitou zijn hoofd van links naar rechts draaien en denken van moet ik dit nu ook doen.hij bukt zijn hoofd tot tegen de grond en stapt gewoon onder de schrikdraad door terwijl
ik het hoor tikken(de stroom)en parkeerd zich wederom voor mijn neus.
daar sta je dan,wat moet je dan doen. nu nog straffer dacht ik bijmezelf.ik terug de weide in voor te zien of hij terug volgde maar dit was tegen mijn kltn.ik was wel intressant maar dat vers weike was veel intressanter.
weer schoonpa gebeld of die kon komen met materiaal voor de poort te barricaderen.na ons prefab omheining te hebben geplaatst kwam manitou
eens ruiken wat voor lelijks we nu weer in zijn weg aan het zetten waren.
vanmorgen lag heel ons kunstwerk plat maar stond hij wel heel braaf aan zijn hooi te eten.daarnet nog eens gaan kijken en alles was zoals het hoort.
dus tot hiertoe. hengst 2 schrikdraad 0 en hoop dat dit zo blijft.