Jawel, ik gebruik namelijk het voorbeeld van Mazir in mijn eerste post:



Weet je Piet, ik ben het volledig met je eens dat het ongewenste gedrag negeren en het goede belonen helpt, maar er zijn gevallen waarin je meer uit de kast moet halen. Zoals in een extreem geval als Mazir. Bij hem hebben we máándenlang het gewenste beloond en het ongewenste genegeerd met nul resultaat. Hém gaf het alleen maar een vrijbrief om nóg harder tekeer te gaan want we stopten hem immers niet en zijn bijten is op één of andere manier een middel om contact te maken, het heeft iets oraals en dat voelt blijkbaar voor dat paard fijn aan, je weet dat Mazir alles wat hij ziet moet proeven en betasten, dus ook onze armen, verkeersborden, auto's, zadels, kinderen. Als een dier in een zo neerwaartse spiraal zit is er weinig om hem daaruit te krijgen. Afleiden helpt absoluut, zéker, en dat is ook het eerste wat ik iemand zou aanraden. Mazir kun je meestal wel uit zijn bijt-tunneltje halen, helaas voor korte duur want hij blijft de confrontatie opzoeken. In voor hem nieuwe, vreemde situaties bijt Mazir overigens niet en is hij een doetje. Op buitenritten is hij om op te vreten, zo lief.
Maar op de grond en vooral op voor hem bekend terrein is hij een grote eikel.

Een fel om zich heen happend paard is moeilijk benaderbaar, moeilijk mee te nemen.
Probeer maar eens een halster aan te doen bij een bijtend paard, dat gedrag kún je gewoonweg niet negeren. Laat een bijtend paard of een paard dat bovenop je wil springen maar eens naast je lopen, dat loopt niet lekker, dat kan ik je verzekeren. Dan kom je 3 meter ver.
Probeer het eens voor je te zien, Piet, en bedenk hou jij dit had willen negeren én het wél positieve gedrag belonen, want.... er ís geen positief gedrag. (Bij Mazir is dat nu niet meer zo, maar zo was het wel).

Alleen Jack en ik kunnen nu na bijna een jaar met Mazir over het veld lopen, niemand anders. Hij blokt je, gaat staan steigeren en bijt gericht, hij duwt je gewoon omver. Niet omdat wij zo goed zijn, nee, omdat wij niet onder de indruk zijn van zijn machtsvertoon. Wíj zijn in staat om zijn geklooi dan te negeren, maar een ander niet, Piet, want Mazir is een paard dat door zijn manier van optreden schrik aanjaagt en iedereen hier is bang van hem en ik overdrijf niet. Maargoed, ook ik heb in eerste instantie een half uur nodig gehad om met Mazir over 200 meter weide te komen.
Als hij weet dat je bang van hem bent of ontzag hebt dan hééft ie je!!!!!!

Wij hebben máánden getraind om alleen op positieve dingen te reageren, werkte niet. Sinds een tijd hebben we hem het woord 'nee' geleerd , mét kinderachtig opgeheven vingertje en afhankelijk van zijn moods kán Mazir daar iets mee. Hij wordt gemóóóid wanneer zijn hoofd naar voren is en dat werkt heel goed.
Mazir lijkt een 'dominant' paard maar is het helemaal niet, hij is in zekere mate labiel en trekt zich terug in een gestoord gedrag, hij doet dan hele rare dingen, is dan heel onzeker, gaat zichzelf lopen bijten, op zo'n momenten is hij ook weer banger voor andere paarden en als wij hem de kans geven kuurt hij zich dan uit op ons.

Hier mag niemand alleen bij Mazir, dus mest ruimen altijd met een ander in de buurt en die ander moet een touwtje bij zich hebben om zich te verdedigen in geval van. Het is té vaak verkeerd gegaan nu.
Als ik met Mazir werk heb ik altijd mijn touwtje aan me hangen, klinkt stom, maar hij heeft daar ontzag voor en zal zich rustiger houden.
En ja, er zijn al momenten geweest dat ik álles uit de kast heb moeten halen om mezelf te verdedigen. Vraag aan Eddy en aan Conrad.
(Piet, je zat erbij toen we het met Conrad over Mazir hadden he, en je weet wat Conrad gezegd heeft)

Nu naar het paardje van Ans. Ans, dit is een extreem verhaal.
Maar dit is ook het verhaal van een paard dat zijn hele leven niet opgevoed is, van zichzelf een berg agressie heeft, daar niet goed weg mee weet. Ik heb het hele leven van Mazir kunnen achterhalen en hij is allleen maar in handen geweest van mensen die bang van hem waren, hem niet durfden op te voeden, hem zijn gang lieten gaan en zeer inconsequent waren. Zijn vader schijnt precies eender te zijn, dat maakt het voor ons nog moeilijker om zijn gedrag om te buigen want het zit in zijn genen. Mazir had dit gedrag al als veulen van een paar weken oud.

Doe er nu iets aan, vraag desnoods hulp. Maar ga niet te lang zelf zitten proberen als het niet werkt. Ik zie nu het voorbeeld van wat er kan gebeuren in een o zo goede en liefdevolle omgeving. In het geval van Mazir is er dus niks ergs gebeurd, in tegenstelling tot wat ik altijd gedacht heb (behalve het verlies van zijn moeder). Mazir heeft altijd mensen om hem heen gehad die van hem hielden (weet ik nu pas) , die hem koesterden, de hand boven zijn hoofd hielden, vergoeilijkten, die hem zielig vonden omdat hij een wees was, maar hem niet opvoedden en hem niet aankonden. Al die onduidelijkheid is fnuikend voor de karaktervorming van een paard.

Tja, lang verhaal, ik weet het.
Heb mezelf ook maar eens even 'uitgek*tst' want er zit toch wel een wat machteloos gevoel bij ons, als ik het over Mazir heb want we weten nu heel duidelijk dat hij niet meer te helpen is en dat is heel erg want dat zal een heleboel consequenties met zich meebrengen.

Moet nu gaan werken, lees vanavond jullie reakties wel.
Ik hoop dat ik vandaag eindelijk de tijd vind om een stuk te gaan fietsen met Spirit en Mazir. Da's toch echt weer genieten!

Fijne dag, t zonnetje schijnt, joepie.... feest
Greetz, Pien

Ans Jondral schreef


Ans, probeer ook niet in dat negatieve te gaan, maar stel voor jezelf dat voor elke nééé twee móóóis (of watdanook) moeten staan en ga op zoek naar alles om Puuzzle dat móóói te kunnen laten creëren, want dat doet ie zelf.


Ga dan de mens worden die hem aanmoedigt leuke en lieve dingen te doen. Draai het om!


Als het van binnen niet zo voelt dan heeft het geen zin want er zit een andere energie achter.

Net als het voorbeeld van iemand metwie ik met haar paard train om af te leren dat hij haar over het hele land sleurt om te gaan staan eten.
Tijdens een wandeling hoorde ik haar telkens achter me zeggen:
"Ja, jongen, ik vind het ook zielig voor je dat je niet meer mag eten want je vind het zo lekker, maar het mag niet meer van Pien" .
En de pony sleurt haar nog steeds evenhard het terrein over.
En bij mij probeert ie het niet eens want ik heb een gloedhekel aan sleurende en overal maar gaan etende paarden.

Pien

Michiel schreef :


Geen enkele instructeur vindt het leuk wanneer er in een les iemand van een paard afvalt.
Een paar keer achter mekaar echter zelfs vind ik redelijk kwalijk, dat móét toch al wel een vreemdsoortige reden hebben.

Ik ga niet lopen beweren dat mijn paarden de braafste van de hele wereld zijn, maar een aantal redenen van vallen van je lessers heb je als instructeur redelijk in de hand :
Zijn paarden (te) fris doordat ze op stal gehouden worden en niet lekker vrij-uit met soortgenoten kunnen bewegen en dús moeten kuren onder het zadel, zet de rijder (of de instructeur) teveel druk op paard en/of rijder, moet rijder dingen doen waar ie niet aan toe is, of gooit paard de kont tegen de krib vanwege teveel druk, verzuring, pijn, ongemak, ongelukkigheid, onervarendheid etc. Misschien is de groep te groot, verkeerde samenstelling, is de instructeur slordig of onervaren ?
Meestal is het toch wel een van deze redenen of een combinatie daarvan.

Persoonlijk reken ik het mezelf zwaar aan wanneer er hier iemand van een paard afvalt. Ik probeer risico's zoveel mogelijk te beperken door de groepen klein te houden, goed in te schatten welke rijder ik op welk paard zet (ervarenheid, kunnen ingrijpen). Ik weet dat ik niet elke rijder op elk paard kan laten galopperen, niet elk paard met willekeurig welk ander paard laten galloperen. Izzy en Winner maken bijvoorbeeld graag een wie-het-hardst-gaat spelletje, dus bij niet zo ervaren rijders laat ik hen één voor één galopperen en zo zijn er nog een aantal dingen die je als instructeur kunt doen om de boel veilig te houden.
Verder kijk je of rijder en paard bij elkaar passen. Grondwerk, communicatietraining, ontspanningstechnieken, goed leren zitten, etc zijn toch wel belangrijke basisvoorwaarden voordat je op een paard plaatsneemt.

Het gekke is (afkloppen....) dat wanneer er hier iemand valt, dat tot nu toe alleen in de bak geweest is en nooit tijdens buitenritten. Rijden in de bak met veel rondjes (bochten), meer druk en gevraagde inspanning met meer paarden in een kleine ruimte is voor veel van onze rijders en paarden moeilijker dan het rijden in de natuur, want dan zijn onze paarden over het algemeen rustiger en véél relaxter.
Ik geef ze geen ongelijk, maar ik weet dat het op de meeste traditionele maneges andersom zal zijn en de paarden buiten júíst freakyer worden met al die vrijheid en 'onbegrensdheid', want daar weten ze geen raad mee.

Groet, Pien

HannahFroukje schreef :


Een paard dat écht bijt om te bijten, vanuit agressie of frustratie kan in zijn gedrag pas worden aangesproken wanneer je op zoek gaat naar de oorzaak van dat gedrag en begint te werken aan de oplossing daarvan.
En dan nog heb je nooit de garantie.
Kijk naar Baskir van Eddy en mijn Mazir. Dat zijn twee potentieel gevaarlijke paarden die zich echt door niks en niemand laten afleiden als ze in de bijtmodus zitten.

In geval van Puzzle van Ans echter kun je nog heel sturend en afleidend werken, en indien paard ondanks alle goede bedoelingen, zorgvuldig consequente en getimede inspanningen tóch blijft bijten wordt het tijd voor zelfreflecterend onderzoek.
Ik ben verder nog geen enkel paard tegengekomen dat er slechter van werd wanneer je een néé liet horen en daarna samen op zoek ging naar een positieve stimulans !!!!

Pia schreef op maandag 19 februari 2007, 11:31:


Is het haar eerste veulen?

Piet schreef op maandag 19 februari 2007, 13:39:


Kom, laten we een nieuw woord daarvoor verzinnen. Tradi's?
De norm moet ooit worden dat wíj de 'normals' zijn, daar werken we met ons allen toch aan.

Tjeezes, de carnavalsmuziek schalt me om de oren, leuk hier slap aftreksel van wat carnaval behoort te zijn, hier in het dorp housemuziek, schreeuwende dronken tieners in luipaardenpakjes met babyflessen om de nek met sterke drank die ojé, ook nog de microfoon te pakken krijgen, 'oleehee, olee, oholeolee....'
Alle plaatselijke varkenshouders in de raad van 11, de helft nu al bezopen achter de vrouw van de buurman aan....

Kreun....

In Maastricht is het nu lekker zuid Amerikaans, da's véél leuker.
En ik ga lekker poetsen vandaag....

Doei, Pien

Pia schreef:


Ow, dan is ze een ervaren moeder en hoef je je al helemáál geen zorgen te maken. Ik vlecht niks in voor de geboorte, merrie weet heel goed zelf hoe ze moet bevallen, geef haar de ruimte om zelf haar plek te kiezen, laat haar lekker op de weide, maar geef haar ook de mogelijkheid tot het kiezen voor de stal als het zo ver is en zorg dat veul niet in gevaar kan komen, precies wat Es zei.
De meeste merrie bevallen het liefst in een open ruimte, als je ze maar de kans geeft. (open vlakte is veiliger).

Túúrlijk merk je niks. Je merkt waarschijnlijk pas wat als de bevalling ingezet heeft of héél kort daarvoor, doordat je merrie wat onrustig en draaierig of soms ook wat zweterig is en kleine beetjes gaat mesten.

Holly stond het ene moment te grazen en het andere moment braken de vliezen, ging ze liggen, perste ze en was Spirit er.
Duur : 6 minuten van begin tot het eind en geen wee, niks, gemerkt van te voren. We zaten er notabene met onze neus bovenop want er waren lessen op dat moment. Ze kwam gewoon aangedraafd en ging voor onze neus liggen bevallen.
Sommige paarden houden dat goed verborgen en da's allemaal maar goed ook ivm roofdieren in de natuur, want een barende merrie is kwetsbaar.

Ik ben benieuwd of je de kans krijgt het veulen geboren te zien worden.

Groetjes, Pien

Wil schreef op dinsdag 20 februari 2007, 14:41:


Ik vind het maar allemaal niks!
Het openstaan van de vulva zegt toch niks over het openstaan van de baarmoedermond? Bij vrouwen leg je een ring om de baarmoedermond, dát is verantwoordelijk voor de ontsluiting. Of is dat bij paarden anders?
Als het veulen er zo ver uit is dat het bij de vulva beland is dan is het allang door die baarmoedermeond heen en is er geen weg meer terug, een paar steekjes houden een veul echt niet tegen en als de merrie valse lucht aanzuigt dan hoop ik maar dat die eigenaars er lering uit trekken en met zo'n merrie niet meer gaan fokken, arm dier.
Al dat gesol en alleen maar voor de centen....

Báh!

Pien

Zou ik wel eens willen weten.
En of ze dan tóch doorgaan met veulentjes fokken met die merrie.
Als het dan zo'n kleine ingreep is....
Ik zou dus denken dat die merrie duidelijk iets aangeeft, denk dat de natuur het zelf probeert te regelen, maar nee de mens moet weer superieur zijn. Oké, als het op het laatst alsnog onverwacht mis dreigt te gaan en je dat eenmalig doet om het veul te redden, maar laat ze er dan hun lering uit trekken. Heb hier ook een merrie staan (de moeder van Spirit) en ik zou zo graag nog een veulen van haar hebben, maar we doen het niet omdat ze het heel zwaar heeft gehad tijdens Spirit's dracht en het heel lang geduurd heeft eer ze hersteld was. Bovendien zal Spirit niet voor niks zo lang zijn blijven zitten. Maar niet meer dus. Alhoewel ik voor een soortgelijk veul leuk geld zou kunnen krijgen....

Eva Saegerman schreef :


Maar waarom dan niet bitloos? Nóg minder getrigger.
Of heb ik wellicht iets gemist?

jose schreef

Merries van drie die luchtzuigen? Aangeboren? Ben je niet goed wijs ofzo? Nu ga ik schreeuwen: LUCHTZUIGEN IS NIET NORMAAL HOOR .
Hier zopas een paard geweigerd die luchtzuigt. Ik kan het niet aanhoren, ik vind het zielig en voel me machteloos als ik het hoor. Kan het paard niks aan doen. Verveling, weet je wel ? Of last van de maag. Geen behoefte om de hele dag naar zo'n ellendig strak zittende luchtzuigband te moeten kijken. Ontstaat echt niet vanzelf José. Of het moet aangeboren verveling of aangeboren maagzweer zijn. Lékker....

jose schreef :

Ieks....... mijn merrie is 'dichtgezet' het woord alleen al....
alsof het iets volkomen normaals is. Weet je dat aan vrouwen die een baarmoederbandje moeten krijgen geadviseerd wordt om nooit meer zwanger te worden?????????? Vanwege de grote risico's.

Komop José, er is een klein verschilletje tussen steunzooltjes bij mensen of vroeggeboortes bij paarden waar de rek uit is vanwege het vele veulentjes krijgen....
Yep ! Ik reageer harstikke emo. Waarom? Omdat het weer een gesol is. Zo zie je maar dat voor elke aandoening een symptomatische oplossing is zodat je niet bang hoeft te zijn dat het geen geld opbrengt.
Waarom anders zouden ze de boel dichtnaaien? Niet omdat dat zo grappig uitziet, lijkt mij.
Kijk, mij gaat het om het principe dat je loopt te sollen, dat je spot met het leven. Eénmalig, oké, maar trek daar je lering uit en laat die merrie niet meer drachtig worden.

Heerlijk, wát een discussie, mij krijg je niet mee in jouw manier van denken, no way José....

Esther schreef op dinsdag 20 februari 2007, 21:45:


Oja, klopt
Maar dat van die met de mond luchtzuigende merrie is wel waar, hihi.

Nick Altena schreef op dinsdag 20 februari 2007, 22:26:


Nee, mijn schuld!
Ik zit weer eens drie dingen tegelijk te doen en zag het woord luchtzuigen terwijl ik heel goed wist dat het over de achterkant ging. Maar dacht dat José met luchtzuigen in dat bericht de voorkant bedoelde.
Ik was gewoon te snel en heb verwarring geschept, neem me niet kwalijk....