Ans Jondral schreef op vrijdag 16 februari 2007, 9:52:


Net zoals met jonge honden, die mogen ook zo graag speels toehappen.
Deze clickertips vond ik voor je op internet, de vertaling naar paarden kun je zelf wel maken:

"
De beste mogelijkheid gaat er vanuit dat pupjes eerst moet leren dat
mensen heel snel pijn hebben bij aanraking van de tanden. Hij
moet leren een "ZACHTE MOND" te hebben ten opzichte van mensen.

Idee erachter is dat als de hond toch een keer meent te bijten omdat
een mens in zijn ogen tever gaat dat ie dan zich met de correctie
veel meer in zal houden en veel zachter bijt.

Het begint met even weglopen en dan opnieuw pupje aan handen laten spelen mits zachtjes. Heb geduld, kwartje zal gaan vallen.

Dat zachtjes kun je ook als kommando aanleren. Is even yakkie, maar
helpt wel. Stop je vingers in pot met pindakaas, smeerkaas, yoghurt, smeerpate of wat anders plakkerigs en laat pup het er af likken met kommando zachtjes. Als ie je vingers er bij afbijt trek je hand natuurlijk terug. Geef weer kommando "zachtjes" en geef pupje weer
kans om te likken. Als pupje likt zeg je goed zo, zachtjes en laat hem doorlikken. Er extra bij clickeren lijkt me iets te smeerig

Misschien moet je paar keer doen tot je denkt dat ie kommando oppikt. Dan kun je plat puppybrokje in je hand doen en die evt met lik pindakaas eraf laten likken. Dan hand dicht en als pupje likt hand open en brokje wat in hand ligt eraf laten likken. Als je speelt met je handen met pupje en hij wordt ruwer kun je dan ook kommando "zachtjes" gaan geven. Bijt ie toch door, weer au en even stoppen.

Mogelijk kun je er pupje ook iets van UHUH aanleren als ie te hard
bijt. Dat ie leert dat als jij uhuh zegt dat spel voorbij is. Mogelijk dat ie link gaat leggen met te hard bijten. Verder als je helemaal stopt met spelen geef dan een ander signaal als pupje niets mis heeft gedaan. Geef hem speeltje of brokje zeg "over" of zo, ik bedoel iets wat je ook kunt zeggen als clickersessie voorbij is. Dat er verschil is met stoppen omdat ie jou pijn doet en stoppen omdat jij genoeg hebt van spelletje.
"
Groetjes, Michiel

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 16 februari 2007, 13:21:


Ik hou helemaal niet van machteloosheid, wel van roeien met de riemen die je hebt. Jij hebt jouw punt gemaakt, ik maak de mijne. Wat ik graag benadruk is dat er kanzen zijn. Paarden in de polder hebben swinters toch ook een stal en die stal daar staat toch ook in of bij een schuur. Wel dan is daarnaast ook de hele zomer schaduw en kunnen ze uit de wind staan.

Precies zo als die mensen die klagen dat hun paard wel op stal moet omdat ze ook niet op het natte land of in de blub kunnen. En de grote verharde parkeerplaats en de verharde wegen en pleinen rondom de stallen, daar denkt niemand aan, want daar lopen we toch zelf.

Toen ik ging studeren wou ik graag een kamer bij een boer, en niet in de stad. Op een zaterdag morgen huurde ik een fiets bij het station en ging wat rond fietsen en vroeg wat rond, als ik een aardig kokhuusie zag staan. Savonds had ik een kamer op de deel, heerlijk gewoon prachtige tijd gehad daar. Tip, als je wat wilt vraag dan liever 1000 maal en als het nodig is 1001. Bij iedereen komt vanzelf het punt dat je het niet eens meer wilt, sommigen bereiken dat punt snel, anderen gaan door tot 1002. Beide goed.

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op zaterdag 17 februari 2007, 11:41:


Als een oud paard nog een jaar of tien, of minder te leven heeft, en het kan alleen op ijzers goed lopen, dan denk ik dat iedereen het hier wel mee eens zal zijn. Zelfs Piet. Op welke leeftijd je die beslissing maakt en de mate van slecht lopen zonder ijzers, zijn natuurlijk variabelen waar mensen van mening over kunnen en mogen verschillen.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op zaterdag 17 februari 2007, 8:20:


Ja uit die honde wereld heben ze al hele mooie clicker oplossingen uitgeprobeerd en ontwikkeld. Die liggen ons een paar jaartjes voor.


Gisteren heb ik Jur en mezelf hiermee geholpen.
Hij kende al zijn hoofd recht doen wijkend voor een wapperend handje.
Dat was een van de eerste beleefdheids oefeningen om gesnuffel in de zakken van josien op te lossen.

Nu wou ik gisteren zijn open (niet meer bloedende) wond van propolis creme voorzien. Hij maakt dan een snelle bijt beweging als je in de buurd komt. Eerst klikte ik voor aanrakingen dichter in de buurd terwijl hij zijn hooft recht naar voren had. Hij begreep toen dat ik dit wilde. Daarna kon ik dichter bij waarbij ik zijn spontane bijtgedrag terugwuifde en kon belonen voor mooi recht blijven. De creme er met 2 halen op gedaan en de bijt gestopt met een wuif. Vandaag zal de oefening verder gaan. Die creme wil ik nog wel een tijdje gebruiken. Met zoiets is het altijd een keuze tussen een langzame grondige voorbereiding en no-nonsens snel en fair doorpakken en de volgende dagen als vervolg oefening zien.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 17 februari 2007, 14:00:


En het ging gemakkelijker dan gisteren. Het leek erop dat hij nu besefte, dat de aanraking op zijn wond wel te doen was en dat hij daarbij ook nog beloont werd voor zijn hoofd recht houden. Als hij dit doorheeft en daarvoor kiest, kan ik morgen of overmorgen niet 2 snelle streekjes aanbrengen, maar het hele wondgebied voorzien van zalf.

Groetjes, Michiel

Sabina schreef op zaterdag 17 februari 2007, 22:57:


Vraag het maar eens aan Pien, hier op het forum. Zij geeft ook lessen en er valt wel eens iemand af. Hoogts zelden echter, het heeft alles te maken, met paard natuurlijk. Goed dat je hier op dit forum terecht bent gekomen. Het paard en jij zullen eerst een goede band moeten krijgen, vertrouwen in elkaar, samen grondwerk doen, samen wandelen, dan weet je gewoon wanneer je er veilig op kunt gaan zitten. Dan bokt een paard niet meer, dan wil het paard jou op zijn rug houden. Dan luisterd je paard naar je, zoals het ook luisterde tijdens het grondwerk. Vrolijkheid en levenslust dat is al moeilijk zat om uit te zitten, en dat was het bij jou niet begrijp ik.

Groetjes, Michiel

Nils Vellinga schreef op zondag 18 februari 2007, 16:33:


Ik snap dat geen straffen is maar gewoon net iets verder door gaan dan hij leuk vind. Zodat hij wat terug houdender word, wat eerst leuk was, daar ziet hij dan vanaf, wijs geworden door ervaring.

Met gras eten tijdens een wandeling of rijden, kun je ook irritante rukjes gaan geven. Het zal wel werken, toch staat het me tegen.
Ik ga met paarden om gelijk ik ook met kinderen om ga.
En deze manier wordt inderdaad ook wel eens aangeraden bij kinderen,
ook Tom Dorrance heeft zo'n kinder voorbeeld in zijn boek op genomen.
Een hinderlijk kind net even iets te lang op schoot gehouden, dat was het.

Een klein beetje irritant doen tegen een kind of paard, dat is toch niet mijn manier. Ik verhinder liever op een vriendelijke manier, of loop weg of pak het kind op en neem het mee of zet het paard in mijn richting. Allemaal acties die wel duidelijk zijn maar niet irritant.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 3 februari 2007, 13:54:


We zijn nu drie weken verder en wandelen weer in stap. De dierenarts was echt verbaast over de goede genezing, ik vermoed dat hij dit niet gewend is, bij zijn stalrust paarden. Of het moet de magnesium geweest zijn die hij krijgt.

De mengverhouding 1 kopje grasbrok en 1 borrelglaasje slobber met gelijke delen warm water en 4 schepjes magnesium, is wat we nu dagelijks geven. En Jur lust dit graag, voor minder slobber erin doet hij het (nog) niet.

Eindelijk konden we nu uittesten of hij minder gevoelig is geworden op het harde, en dat is hij wel ! Hij zoekt niet meer het gras op en de schelpenpaden in het bos is ook geen probleem meer. Ik wacht nog even met mijn gejuig maar er is een opvallende verbetering.

Wat die verbetering veroorzaakt heeft dat is nog niet zeker, het kan de magnesium zijn, het kan het niet-bekappen zijn, het kan de gewenning aan zijn harde paddoc zijn, het gymnastiseren van zijn spierprobleem is al een tijd een rustiger proces. Grappig is dat hij nu wel op zijn steunsels loopt, en met scherpe hoefwanden, verder wel alles gelijk aan de zool, zolang hij echter beter loopt, laat ik het even zo.

Groetjes, Michiel

Even overgezet van hat andere forum:

Michiel schreef op zaterdag 3 februari 2007, 13:54:


We zijn nu drie weken verder en wandelen weer in stap. De dierenarts was echt verbaast over de goede genezing, ik vermoed dat hij dit niet gewend is, bij zijn stalrust paarden. Of het moet de magnesium geweest zijn die hij nu ook 3 weken krijgt.

De mengverhouding 1 kopje grasbrok en 1 borrelglaasje slobber met gelijke delen warm water en 4 schepjes magnesium, is wat we nu dagelijks geven. En Jur lust dit graag, voor minder slobber erin doet hij het (nog) niet.

Eindelijk konden we nu uittesten of hij minder gevoelig is geworden op het harde, en dat is hij wel ! Hij zoekt niet meer het gras op en de schelpenpaden in het bos is ook geen probleem meer. Ik wacht nog even met mijn gejuig maar er is een opvallende verbetering.

Wat die verbetering veroorzaakt heeft dat is nog niet zeker, het kan de magnesium zijn, het kan het niet-bekappen zijn, het kan de gewenning aan zijn harde paddoc zijn, het gymnastiseren van zijn spierprobleem is al een tijd een rustiger proces. Grappig is dat hij nu wel op zijn steunsels loopt, en met scherpe hoefwanden, verder wel alles gelijk aan de zool, zolang hij echter beter loopt, laat ik het even zo.

Groetjes, Michiel