Maar kijk ook effe naar wat er in ons land gebeurt, hier worden ook veel dieren op gruwelijke wijze geslacht en dit wordt gewoon door iedereen opgegeten!

Machteld
eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 16 februari 2007, 9:27:

Afgelopen zomer heeft mijn paard een flinke blessure opgelopen. Uit vele onderzoeken bleek ze een blessure aan de diepe buigpees van het achterbeen te hebben. Als je 5 gradaties van kreupelheid hebt zat ze tussen de 4 en 5. Bij de verdovingsproeven bleek ze zelfs nog pijn te hebben. Opties van de dierenarts in Lienden waren er eigenlijk niet, dit zou niet meer goedkomen en ze zou niet pijnloos kunnen draven/ gallopperen. Euthanaseren of als grasmaaier houden waren zijn opties en er waren geen behandelingen die baat zouden kunnen hebben. Ik kreeg een zooi pijnstillers mee naar huis voor als ik eventueel toch een keer een ritje wilde maken. Dan zou ik 3 dagen van tevoren met die pijnstillers moeten beginnen en zou dan een ritje kunnen maken. Ik heb op mijn werk aan een arts gevraagd of hij het medicijn, phenylbutazon, kende, en wat bleek, hij zij dat dit middel voor mensen eigenlijk niet meer wordt gebruikt i.v.m. de ernsige bijwerkingen! Lekker, heb het dus terug gestuurd naar de kliniek en was toch al niet van plan om op een kreupel paard te gaan rijden.
Op mijn vorige stal vond de eigenaar dat mijn paard lekker op stal moest staan. Mijn paard was daarin natuurlijk doodongelukkig en begon als een gek te weven. Na eindeloze discussies met die eigenaar over wel/niet op stal ben ik naar een ander onderkomen gaan zoeken. Nu loopt ze al een tijd 24 uur per dag buiten met 9 andere paarden en heeft alle ruimte. Al gauw was er niet meer aan het paard te zien dat ze ooit kreupel was geweest. Ik belde de dierenarts op om te vertellen hoe ze draaft en galloppeert door de wei zonder problemen. Dit had hij natuurlijk niet verwacht. Mocht weer rustig wat gaan doen. Ben rustig begonnen met wandelingetjes te maken met het paard. Af en toe een stukje aan de hand draven. Nu maak ik 2-3 keer in de week een ritje buiten, met af en toe een stukje draf. Het gaat goed en ik kan aan het paard merken dat ze blij is als ze weer mee naar buiten mag voor een ritje.

Ik blijf me wel afvragen of het verstandig is om rustig weer te gaan rijden. En hoe bouw je nou een conditie op zonder weer teveel te vragen?

Jasminum schreef op zondag 8 april 2007, 11:47:


Voordat mijn paard naar het nieuwe adres is verhuisd stond ze ook op stal. Ze had iedere dag dikke stalbenen en zodra ik met haar een wandeling ging maken ontplofte ze. Ze kon overdag ook niet in de bak rondlopen omdat dat mul zand is. Ik denk dat deze leefomstandigheden er voor zorgen dat het niet geneest. Nu ze is verhuisd heeft ze alle omstandigheden mee: hele dag in beweging (ze rent ook af en toe lekker door de wei, volgens mij weet ze wel wat ze doet hoor), geen stress, goede ondergrond om op te lopen, en als ik ga rijden zijn er harde bermen en wegen. Ze wordt natuurlijk bekapt. Ik denk dat ijzers in geval van een peesblessure zowieso niet goed zijn. En voor de bak ben ik erg huiverig, mijn paard geeft zelf aan dat ze daar niet graag in loopt. Draven op het harde zou ik met ijzers niet doen, denk ook aan het doorglijden van ijzers op het asfalt, lijkt me niet goed voor de pees. Succes met je paard!

Margot van Lare schreef op donderdag 17 mei 2007, 13:46:


Mijn paard heeft ook een ernstige blessure aan de diepe buigpees gehad. Volgens de dierenarts die een scintigrafie had gemaakt zou dit niet meer genezen. Lazertherapie en shockwavetherapie werd afgeraden want dat zou nauwelijks verbetering geven.
Ik heb het paard toen verhuisd naar een wei waar ze met een hele groep dag en nacht buiten staat en dus de hele dag kan lopen. Ben veel gaan stappen op de harde weg. Uiteraard wordt ze natuurlijk bekapt.
Nu ben ik alweer een tijdje aan het rijden en het gaat weer helemaal goed. Ik maak hoofzakelijk nuitenritten en ik vermijd mul zand.
Er is dus zeker een kans dat de blessure geneest, en niet opgeven als de dierenarts euthanasie adviseert!

Hallo,
Mijn schoonzusje heeft een pony van 3 jaar die zo nu en dan last heeft van een patella fixatie. Nu wilde ze de hoefstand wat veranderen door de binnenkant van de hoefwand wat verder in te korten dan aan de buitenkant. De hoef komt dus iets meer nar binnen te staan. Mijn vraag is of het verstandig is om dit te doen.

Machteld

Simon Lingbeek schreef op vrijdag 9 november 2007, 17:38:


Bedankt, dan gaan we dit proberen.

Groetjes Machteld