Peet schreef op dinsdag 13 februari 2007, 21:18:


Zielsverwantschap heb ik met alles en iedereen, het punt is dat dit ook wel eens onbewust blijft. Zielsverwantschap duurd zolang als het duurd. Bij de groenteboer is dat 3 minuutjes, met Jur nu 13 maanden waarvan ik af kan trekken de 99 procent dat ik niet met hem bezig ben of aan hem denk. Zielsverwantschap kan enkel in het huidige moment ervaren worden. En op zijn best is er geen verschil tussen, verbonden voelen met het één of het àndere. De rest is een zelf verzonnen verhaal, wat natuurlijk wel een prachtig verhaal kan zijn.

Groetjes, Michiel

sandratien schreef op woensdag 14 februari 2007, 13:31:

.
.

Fijn dat je dit deelt hier Sandra !
De cursus natuurlijk bekappen wordt zo wel erg eenvoudig,
gewoon samen thee drinken en praten over hoeven die zich zelf onderhouden, met de juiste manier van houden en beweging.
Jij bewijst in ieder geval dat het voor jouw paarden werkt op dit moment.
Egon is je voor gegaan en nog een paar mensen.

De uitzonderingen verteld Piet wel

Groetjes, Michiel

sandratien schreef op woensdag 14 februari 2007, 14:04:


Dan heeft het dus 10 maanden geduurd voor het zover was.
Nu maar hopen dat het blijvend is, hou je ons wel op de hoogte?

Groetjes, Michiel

sandratien schreef op woensdag 14 februari 2007, 17:05:


Jur zijn steunsels zijn nu ook zo ver dat ze recht beginnen mee te slijten. Ik laat 't even zo. De arabieren madam die bij hem staat had een tijd terug lange hoefwanden en kijkend naar de zool, scheve afslijting. Zo kwam ze uit de zomer wei, nu ze een tijdje op de stenen staat is ook alles recht afgesleten, geen lange wanden meer en alles gelijk aan de zool, enkel een vrij hoekje bij de hielen. De bekapper is niet meer nodig voor haar.

Groetjes, Michiel