Lang geleden was er eens een topic over ‘problemen et hoofdstel aandoen’, geschreven door ‘Una’, aka Nele. N 258 berichten was het probleem er nog steeds, na vele tips van forumleden. Ik ben gisteren langsgeweest bij Una en Nele, en moet zeggen, alles verliep anders dan gepland. Om het even spannend te aken: we zijn niet eens tot aan het hoofdstelprobleem geraakt.
Goed, hier mijn verhaal.
Toegekomen aan de stal waar Una staat viel het me meteen op dat Una met der mooie kont richting uitgang stond en met der hoofdje in een hoekje. Nele vertelde me dat ze dat wel vaker doet. Opeens kwam Una dan toch bij Nele staan en wat deed nele: Una snel vasthouden aan der halster (met een vriendelijke begroeting uiteraard). Heb Nele toen uitgelegd dat ze Una niet beloont om tot bij Nele te komen, maar net straft door iets te doen wat Una niet leuk vind: handeling rond haar hoofd. Resultaat: Nele laat Una los, una weer in de hoek.
Een kwartier duurde het en Una vertikte het te komen of zelf maar te kijken richting Nele.
Okééé, we hebben andere problemen eerst op te lossen dan het hoofdstelprobleem: Una moet plezier krijgen in hetgeen Nele doet met haar en moet een leiderfiguur vinden in Nele.
Zo hebben we zeker een uur gecklickerd in de stal: handtarget. En leuk dat Una dat vond! Ze deed het super! Una is een heel verstandige meid die snel leert en streeft naar de click! Na twintig minuten had ik wortelschijfje in linkerhand en vroeg ik haar te targetten tegen met rechterhand. De kortste weg was rechtreeks naar de wortel, maar neen hoor, Una leerde heel snel dat de kortste weg toch wel eerst de handtarget was! En … nog iets later moest Una niet eens de wortels meer hebben! Ze streefde naar de click en die wortel is bijzaak! &
#61514; Mooooi!
Zo leerde ze de click heel goed kennen, alsook het “moooi” enthousiaste woordje.
Na een uurtje stal-en clickerwerk, deed ik eerste poging om Una uit der stal te krijgen met minimale druk op halstertouw en bij de kleinste goede poging te
bridgen; De eerste poging. Hoofd meteen de lucht in, oren naar achteren en gewicht op achterhand, klaar om het steigeren aan te leren. Nele zei toen dat dit de eerste keer was dat ze herkende dat Una dit niet leuk vond. Okee, dan tapje terug en elke centimeter belonen. Het resultaat was verbluffend! Una kwam der stal uit. In de stalgang liep ze me steeds voorbij, en had ik het gevoel dat ik geen leider was, maar een meesleurobject aan hààr touw. Okkééé, ook hier weer eerst aan werken dus.
Na enkele duidelijke leidoefeningen en
bridgen zolang ze achter me bleef; probeerden we het halthouden. Na vijf keer haar te
bridget als ze stilstond, achter me, telkens als ik halt hield, wist ze het: Eva is mijn leider. Vanaf dat moment deed ik alles met haar: tempo veranderen = Una ook; ik hurken = Una volgde met haar hoofd, ik stilstaan = una stilstaan, enz.
Mooooi! Bij elk mooi resultaat een
bridge.
Het allermooiste van dit alles waren haar oortjes. Niet meer plat naar achteren, maar mooi rechtop, steeds richting mij.
Dan effe de piste in: het leidwerk moest opnieuw effe geïntroduceerd worden want Una was effe weer afgeleid. Ter achtergrondinfo: Nele heeft una slechts drie weken en staat ook nog maar zolang op die plek, dus alles is redelijk nieuw en interessant om te zien.
Goed, dan moest ik mezelf interessanter maken dan de omgeving. Ik vroeg haar me te volgen (aan leidtouw, want er was priveles, dus in vrijheid kon niet), en dat deed ze mooi.
Dan eens andersom: andere richting en leiden langs rechts.
O jeee wat zag ik daar? Una moest mij helemaal niet hebben in haar rechteroog! Ze geraakte echt in paniek als ik probeerde aan haar rechterzijde te komen. Ik zeg proberen want die poging was niet eenvoudig! Una deed vanalles om te beletten dat ik daar geraakte!
Ookkéé, weer iets om eerst op te lossen.
We hebben heel voorzichtig een paar keer het spelletje ‘van oog veranderen’ gedaan waardoor ik plots in haar rechteroog verscheen. De eerste keer ging haar hoofd zo snel ze kon weer aan de kant staan zodat ik terug links van haar stond. Na een drietal keer ging het al beter; iets minder snel. En
bridgen natuurlijk voor elke milliseconde dat ik aan haar linkerzijde mocht staan. Heb Nele aangeraden dit zoveel mogelijk te doen en vanaf nu ook langs die zijde te leiden en te werken.
Dan… Una werd effe onrustig, terug in de stalgang, en toen weer effe leidwerk gedaan om haar aandacht te vragen. Geen enkel probleem ‘jij bent de baas’ zag ik heel duidelijk aan haar oortjes en lieve oogjes.
Toen wou ik haar mooie blote voetjes eens bewonderen en Nele zette Una vast aan een ringetje in de muur. Ik stapte weg van Una om iets te gaan halen en ineens hoorde ik Nele roepen en Una stampen. Keek achterom en zag hoe Una helemaal aan het touw trok en bijna geheel op der kont zat om zich los te trekken. Haar ogen keken me aan en toen wist ik dat ik een fout had gemaakt: ik mocht niet zomaar, zonder aankondiging van ‘ik zet je even vast, ben weg en kom direct terug’ Una laten staan. Ik was toen haar leider die ze (het leek wel zonder nadenken, geheel onbewust dus) hele tijd volgde. Dat wou ze wellicht ook doen toen ik wegstapte en werd verrast door het vasthangen aan die enge muur. Ze was helemaal bevroren en tot overmaat van ramp was de knoop helemaal strak getrokken en kon Nele die niet lostrekken. We moesten Una dus trachten te kalmeren en druk op het touw te verminderen zodat we de veiligheidgesp konden doen werken onderaan der halster. Nele lukte het niet, gezien Una’s aandacht bij mij was. Dus ik voorzichtig naar Una gestapt en effe gewoon blijven staan naast haar. Ik zette een stap naar voren, richting muur, en voelde ineens de druk op het halstertouw tien gram verminderen. Er volgde een lange mooooiii en Una’s oortjes gingen rechtopstaan en Una ontspande helemaal waardoor ik haar van het leidtouw kon bevrijden. Meteen daarna bleef Una weer bij me en ze kalmeerde onmiddellijk!
Nele en ik echter helemaal aangedaan van het gebeurde….maar Una trok het zich niet meer aan. Even later terug geprobeerd Una aangebonden te zetten, maar het maakte Una een beetje onrustig. Dan gewoon het touw door het ringetje laten hangen zonder knoop en Una bleef staan.
Nele heeft nu schrik dat dit gedrag van niet aangebonden kunnen staan van gisteren het gevolg is van ‘te veel vrijheid geven’. Ik dacht dat Nele bedoelde dat we haar bij het leiden te veel vrijheid hadden gegeven door het leiden met een los touw. Heb haar verzekerd dat dit niet een gevolg kon zijn daarvan.
Nu wat het hoofdstelprobleem betreft: Una kan absoluut niet aanvaarden dat iemand in de omgeving van haar hoofd komt. Tot bovaan de hals kan ze net verdragen maar voorbij een bepaald punt gaat haar hoofd omhoog, oren plat en ogen draaien weg. Heel angstig. Una is een hele lieve dame en bovendien heel slim. Het probleem heeft niets met pijn in der oren te maken of nare ervaring rond het bit, maar is echt een diep trauma. Naar mijn aanvoelen is het wellicht met iets klein begonnen en door steeds meer aandacht op het hoofd en een opeenstapeling van negatieve ervaringen hiermee, is het steeds verergerd tot nu.
Nele vertelde me bijvoorbeeld dat iemand die groot is Una eens beetnam aan der hoofd (twee weken geleden) met achterliggend principe ‘paard moet luisteren was
da nu” waardoor Una door het lint ging en steigerde. Deze ervaing bv maakt dat de negatieve ervaringen van “mensen + mijn hoofd” uiteraard steeds slechter worden en bevestigen wat Una al door had “mensen + mijn hoofd is narigheid. Het probleem met Una’s hoofd moet echt heel langzaam aangepakt worden. Nu una de
bridge kent en streeft naar die click, kunnen we beginnen starten met het vervolg van CT. Maar eerst werken aan de relatie en het vertrouwen in een leider-mens, dan pas clickeren.
Una is geen dominant paardje, niet bijterig, niet opdringerig en heel alert op lichaamstaal. Duidelijk geen dominantieprobleem aanwezig maar een paard met enge ervaringen met mensen. Hierdoor heeft ze der echt geen plezier in om iets samen te doen met mensen. Het lijkt alsof dat alles wat ze met mensen doet slecht afloopt.
Warboel
