Conrad van Pruijssen schreef op donderdag 8 februari 2007, 13:02:

Hoe zorg jij dan in jouw aanpak dat het paard niet hoeft te zoeken naar het juiste antwoord? Want dat is me nog niet duidelijk. Je vraagt iets, je negeert als ie het fout doet en wacht tot ie het goed doet en beloont dat? Hij zal het niet wonderbaarlijk automatisch al goed doen dunkt me.

Hoe ga je dan bv om met een paard dat opdringerig je jaszakken afzoekt of zijn hoofd aan je schuurt, als je geen nee wil gebruiken?

Ik begrijp niet zo erg waarom het woordje "nee" zo oneerlijk zou zijn. Ik vind "nee" net zo goed een aanwijzing en van hetzelfde gewicht als "geef voet", "pak je halster", "ga 's mooi zakken" of "wachten".
"Nee" betekent: datgene staken wat je doet, gevolgd door een "braaf" als hij dat doet, net zoals er een "braaf" op de overige opdrachten volgt. Ik zie de oneerlijkheid er niet in, maar ik ken dan ook geen parelli of andere methode.

Ja, daar is de sneeuw! WOW!!! Het wordt wit!

Conrad van Pruijssen schreef op donderdag 8 februari 2007, 16:30:


Ik snap um, ik doe het volgens mij al zo!

Voorbeeld: Van de week Cadiz 'geyest'. Yes omdat ik dat woord anders noooooit gebruik en het werkt ook fluisterend.
Ik zie hem weer vaak bekkentrekkend in de bak staan, het lijkt erop dat hij aan afwisseling toe is (nóg meer...).
Hij moest tegen de grote blauwe bal aanschoppen en dan kreeg ie een Yes en een piepklein stukje brood. In het begin zat ie in het luchtledige te meppen zonder een reactie van mijn kant, ook geen nee dus, af en toe toevallig de bal rakend.
Na een paar minuten kreeg hij door dat er een relatie was met de bal, hij zette zijn piekerhoofd op en liep af en toe zelfs even weg om na te denken, zo'n geirriteerd rukje met zijn hoofd gevend. Dan met grote stappen terug naar mij en de bal en weer slaan op de grond. Omdat hij zo'n vooringenomen tiepje is, ergert het hem dat hij het niet onmiddellijk snapt. Het kwartje viel niet helemaal voluit maar ik vond het genoeg voor een eerste keer.

Toen Buck. Bij hem moest ik anders beginnen, want hij is bang van de bal. Elke beweging in de gewenste richting was een Yes+broodkruimel. Bij het horen van de eerste Yes voor Buck keek Cadiz in de verte opgewonden op. Buck ging mondjesmaat yessend naar de bal toe. Ineens kwam Cadiz uit het niets aanstevenen en gaf een ferme schop tegen het ding. Zó doe je dat, gringo!

Clara van der Horst schreef op donderdag 8 februari 2007, 18:53:
Ik bedoel, een paard

Ik ben ervan overtuigd dat je met het uitspreken van een woord een bepaalde energie meegeeft. Sommigen noemen het telepathie, ik denk dat het energie is. Zelfs al zeg je "Klooooi" terwijl je met je gedachten de lading van het woord 'mooi' erbij geeft, zal het paard dit woord ervaren als 'mooi': positief, trots, zacht.
(Soms hoef je niet eens een woord uit te spreken! Dan is de meegestuurde energie al genoeg, je ziet aan het paard dat het aankomt).