Cadiz gaat altijd met grote voortvarendheid langs 's heren wegen. Hij wil niet ingehaald worden, zijn plaats is vooraan, daar valt niet aan te tornen. Ook op onbekend terrein marcheert hij met dezelfde voorvarendheid voorop, niet af te schrikken, niet van zijn stuk te brengen. De wereld is van hem. Totdat... er iets op zijn bekende rondje veranderd is. Een schaftkeet verderop in het land, een nieuw geplaatste vuilisbak, een omgezaagde boom.
Woest kan hij erom worden: "PROVAAS! KIJK DAN! ZE HEBBEN HET VERANDERD!!!" en zo staakt hij met dezelfde voortvarendheid als waarmee hij eerst naar voren ging.