marjolijn schreef op vrijdag 2 februari 2007, 19:15:


Nou, ze is heel rustig en mensgericht, dus die is zeker bekend met mensen, ik kon haar zo opppakken. Tja, als je daar staat en je ziet zo'n schepsel, dat zich de hele tijd loopt op te dringen, loopt te mauwen "neem me toch méééé....." dan kún je toch niet anders?!
We hebben nu geen katten en waren toch al van plan er komend voorjaar 2 aan te schaffen, tis gewoon een beetje vervroegd.
Die andere komt ook nog wel op onze weg.
Maar hopen dat ze het redt, we gaan haar Flo noemen, maar inderdaad, het moet niet zo zijn dat iedereen risico loopt vanwege één zieke kat dus we moeten ons goed laten voorlichten.

Greetz, Pien

Esther schreef :

Nee, we moeten het hele weekend werken en we zijn ook veel weg.
Zie ik niet zitten met een ziek katje in een bench, totaal van alles verlaten en misschien wel voor het eerst in d'r leventje opgesloten, ik wil erbij kunnen blijven. Dat moet gewoon effe goed geregeld worden, er zijn nog meer dieren hier..... oa een kattenetende gróóóóte witte herdershond....
Maar ik snap wel dat je vindt dat het niet lang kan wachten - vind ik zelf ook moeilijk....

Tanx voor het meedenken, enne Nick : Goeie tip om een evt chip op te laten sporen en aangifte te doen, zal ik zeker doen!

Pien

Danielle Schuwer schreef:

Nee, niks smeren, je verstoort daarmee alleen maar de natuurlijke zuurtegraad van de hoef. Een hoef moet van binnenuit genezen en sterk worden, dus ga je op zoek naar de oorzaak, en niet alleen het symptoon bestrijden door iets op de hoef te smeren.
Heeft allemaal weinig zin, sluit af, belemmert de vochthuishouding etc.

Groet, Pien

marianne laenen schreef :En die man

Hoe herkenbaar dat je een wandelaar moet vragen om medewerking
Wij wel eens een gezelschap toch al wat meer op leeftijd zijnde wandelaars met papaplu in de stromende regen en wind gevraagd of ze alsjeblieft heel even de pluus wilden inklappen want geen van mijn paarden durfde erlangs....

En hier onderaan de slingerberg loopt een Haflinger die een heel steil gelegen weide heeft. Op een dag al mijn paarden aan de kletter toen de Haf in een rótgang die heuvel afgedenderd kwam.
Sinds die dag gaan ze al op de rem zodra we een kilometer eerder dat weggetje inslaan, ook de paarden die helemaal niet bij die kletterpartij waren. Tis duidelijk dat ze dit doorgeven aan mekaar....

Daar zijn trouwens ook enge Mumsels op bankjes, wij zien ze niet, maar de paarden wel, naast dat heel enge bankje staat een hééééle enge......... v u i l n i s b a k.
Daar moeten de paarden toch elke week weer voor schrikken of ze gaan het hele stuk op de rem of ze lopen met van die hele stijve pootjes van ik-heb-eigenlijk-geen-zin. Pffff, is altijd weer dúwen op dat weggetje....

Pien

Spirithorses schreef op zondag 4 februari 2007, 9:23:


Tis ook vaak zo onlogisch.
BD loods ik door het verkeer, door optochten, langs vrachtwagens, tractors, de fanfare, over bruggen, maar ze kan oneindig opzij springen voor een putdeksel

Pien

eddy DRUPPEL schreef op zondag 4 februari 2007, 9:25:


Naja, kijk, je weet natuurlijk maar nooit of er ineens iets uit die vuilisbak gesprongen komt he.

En wat ook altijd wel een beetje spannend blijft zijn de schapen.
Hier zijn een paar stukken op de berg waar de schapen loslopen in een wandelgebied. Tis toch voor de paarden altijd weer even snorken en kijken of ze er zijn. Maar wat helemáál eng is , is wanneer zeer niet zijn, want dan hadden ze ze verwacht en zijn ze er opeens niet.

Pien

Nils Vellinga schreef :


Ik vind schapengaas weer eng.
Daar kan en paard toch zo in vast geraken met een been ?
Als ze dan terugtrekken heb je een fikse snijwond in de kootholte, helaas ook al eens gezien. Wij hebben dat in een stukje onderweide omdat de buurman er schapen naast heeft lopen, onze veulens wil ik daar niet laten grazen.

In de paddocks hebben wij alles houten omheiningen en ik ben er wel blij mee, want Mazir is al een paar keer van schrik dwars dóór het hek gesprongen, hij had niks, maar Jack kon weer met hamer en spijkers aan de slag. Beter zo dan een gewond paard. Moet er niet aan denken als dat prikkeldraad of een vaste omheining was geweest....

Groet, Pien

marianne laenen schreef op zondag 4 februari 2007, 10:23:


Ow, wat vreselijk voor jullie
Hier heeft ook een hele tijd een lege buggy helemaal aan het eind naast het gallopeerpad gelegen, (waar laten al die mensen hun kinderen toch?)
Was altijd een mooie rem voor BD als we knoerhard aangegallopeerd kwamen want dat wist ik dat we tenminste aan het eind van het pad tot stilstand kwamen (hoefde ik niet veel voor te doen) dus zoiets engigs heeft ook wel zijn voordelen, maar dan moest ik wel altijd nog even voorbereid zijn op die jump naar links....

Wij wonen tussen de varkensboerderijen en één pad bij de buren blijft ook eng, zélfs op de terugweg als ze 100 meter van huis zijn.
Op de heenweg ga ik de confrontatie niet eens meer aan en stap ik consequent pas na de boerderij op.
Ik weet niet wat dat is, het heeft ook met de geur van de dood te maken, de varkens schreeuwen altijd heel erg, de sfeer daar klopt voor geen meter en ik denk dat de paarden dat aanvoelen. Je wilt niet weten hoe die varkens tekeer gaan af en toe, vooral als het voedertijd is.
De paarden zijn wel aan de geluiden gewend intussen, maar het blijft een geluid dat je door merg en been gaat. Diezelfde buren voeren de dode biggen aan hun honden, zier er erg bloeddorstig uit, daar ga ik ook wel voor op de loop, laat staan een paard....

Zo, de warme chocomelk, thee en lekkers staan klaar, ik ga maar eens aan het werk.

Fijne zondag allemaal, Pien

Christel Provaas schreef :


Ik distantieer me hiervan, als jullie het niet erg vinden....
http://www.vandale.nl/opzoeken/woordenboek/?zoekwoord=distantieren

Pien (die toch zelf ook even moest opzoeken wat nou de juiste spelling was)

Muguet schreef :

Heeft geen zin Muguet.
Ieder het zijne, we zijn allemaal overtuigd van ons eigen gelijk en gewijs over en weer leidt alleen maar tot een nóg grotere verwijdering, jammergenoeg.

Groet, Pien

Corinne schreef :


Ik heb je gemaild Corinne....
Greetz, Pien

Vennyo schreef op maandag 5 februari 2007, 18:09:


Tja, er is een oud gezegde : "Koop nooit een paard dat niet kan omrollen".
Stiekem houd ik daar toch een beetje rekening mee, altans, als een paard nooit omrolt ga ik me afvragen of er wellicht iets vast zit in de rug.

Groet, Pien

4bozzza schreef op maandag 5 februari 2007, 22:39:


Ik ben nou enmaal een tut.
En ik had het wel in de gaten Christel....