e m kraak schreef op donderdag 1 februari 2007, 20:11:
> jose schreef op donderdag 1 februari 2007, 11:14:
>
>> Een box is een kleine gevangenis. Een stukje weiland is ook een
>> gevangenis, het is wat groter, maar de paarden zien buiten de
>> draad ook een hele wereld. Wie weet ervaren ze een box en een
>> weiland of een paddock wel precies hetzelfde!
>
> De ontvanger bepaalt of die zich opgesloten en gevangen voelt,
> he? Correct, maar er zit strict technisch meer aan vast, zoals
> de mate van prikkeling. Deze is in solitaire opsluiting veel te
> laag, en juist daarom is solitaire opsluiting een zo grondige
> martelvorm.
Och lieve, dat snap ik ook wel en ik pleit ook niet voor stalopsluiting.
Alleen hoe erg vind een paard het om naast soortgenoten, waarin ze elkaar kunnen zien en aanraken, alleen de nachtjes door te brengen?
Waarna ze de hele dag weer op een groooote weide lopen?
Daar een vast ritme en regelmaat in hebben.
Dat is toch een enorm contrast met dieren die 23 uur per dag staan opgestald?
>
> Sorry, maar je hebt wel uitzonderlijk slecht opgelet hier sinds
> juli 2005.
> Mag ik je de keren in herinnering brengen dat ik de onderzoeken
> hier op het forum aangehaald heb die juist dáár over gaan, en
> hoe slecht stalopsluiting daaruit komt?
Ik vroeg me af, is dan ook onderzocht hoe paarden kleine paddocks ervaren of rijbakken? Het valt mij wel eens op nl. dat paarden die s winters alleen in bakken staan, hele sporen maken langs de kant.
Paarden in de vrije natuur leggen immers nogal wat km af op zoek naar voer, water etc. In een bakje of paddock kunnen ze niet voldoen aan dat trekinsticht, terwijl ze over de rand wel het groene gras van de buurman zien...
Hoe stresserend ervaren ze dat?