Esther schreef op maandag 29 januari 2007, 10:07:
> van lennep schreef op maandag 29 januari 2007, 9:35:
>
>>

> voor me en trok me dan daarheen.
> Als hij werkte was hij ook altijd blij.
>
> Es
Ik had het ook wel wat genuanceerder op kunnen schrijven...
De ervaring die ik heb met de hulphonden is dat ze niet met andere honden mogen spelen , en geen contact mogen maken met andere mensen , althans , het was de bedoeling dat andere mensen de hond negeerden!
Tot het nieuwe baasje zo goed de baas kon spelen dat het wel kon , en soms duurde dat wel een paar maanden .Het is nou eenmaal zo als de band er nog niet is , de hond altijd voor een vrolijk rondhuppelend mens zal kiezen , boven het stilzittende baasje in de electrische rolstoel [die meestal te gehandicapt zijn om ook maar een balletje weg te gooien]
Die mensen moeten [net als ik ] leren , dat de hond het werk zou moeten zien als spelen! En het werk dus al spelenderwijs moeten laten doen , maar zoiets kan wel met sokken uittrekken , maar iest minder met door de stad manouvreren...
Misschien moet ik schrijven dat ik het werk als verantwoordelijk zie , maar een hond , of dat paardje als spel? Klopt dat beter?
Het is ook maar net waar je het beessie mee inprent
Ik zag wel eens een puppie training , hondjes van 12 weken oud. Eerst theorie voor de baasjes , en de puppies moesten dan braaf een uur blijven liggen , maar al die puppies zagen hun broertjes en zusjes , en wilden dolgraag met elkaar donderjagen , maar dat mocht dan niet , en dat vond ik zielig...En ik mocht alleen maar kijken , niet aanraken...moes echt op mijn handen zitten!!
Gr Esther