Piet schreef op zondag 28 januari 2007, 22:58:
Mooi voorbeeld van "kleine stapjes" is het filmpje van Eva met Queenie.
Je ziet hoe Queenie haar best doet om de, in haar geval, klik, te horen. Op een gegeven moment wil ze de bal achteruit schoppen en bedenkt zich: "nee! dat werkte niet, ik moest hem aan raken met mijn neus!" Dan hoor ik die klik"
Je ziet ook dat de timing van Eva goed is. Het schoppen vermindert, en eerst raakt Q de bal boven op met haar neus, langzaam zie je het hoofd diper gaan en wordt de zijkant gebruikt en gaat de bal rollen.
Dit gaat echt niet per ongeluk maar wordt getraind, door het zoeken van de neus van Q te klikken op het laagste punt.
Volgende oefening zou kunnen zijn, te klikken als Q een stap richting weggeneusde bal zet, dan na twee stappen, drie enz. daarna weer de baltargetten en wegduwen. Als het "bal achtervolgen" een automatisme is geworden, kun je op richting gaan trainen, door alleen nog te klikken als de bal in de juiste richting gaat.
Zo kun je Q aanleren om een rondje met de bal aan de neus te lopen en nog maar 1 keer te clikken als het rondje voltooid is bij "einde oefening" Die je dan nog weer zou kunnen uitbreiden met snelheid. Alleen nog clikken bij een eerste snelle stap enz.
Het targetten van de bal met de neus zou dus kunnen eindigen in een spectaculair in het rond galloperen met een zwangerschapsbal aan de neus. Waarbij de buitenstaander denkt,"Wat leuk! dat een paard dat kan!" maar waar in feite enorm veel werk in zit omdat elke handeling, elke stap zelfs, van te voren aangeleerd is.
en ik dacht dat ik er bijna mee rond was
Nog veeeel werk dus ...
Warboel
