Nick Altena schreef op zondag 28 januari 2007, 15:11:


Het is aandoenlijk en wellicht prijzenswaardig, zo'n kleine pony die al zijn instincten zoals vluchten en staken opzij zet om De Mens ten dienst te staan, maar om een kleuter van 10 maanden oud zo'n zware training laten ondergaan... ik krijg er een nare smaak van in mijn mond.

Mijn paard schuimt als ik hem rij met bit, zonder bit, longeer zonder iets of aan de hand wandel met stalhalster. Zodra we iets doen wat op werk lijkt, gaan blijkbaar de speekselklieren aan de gang.
Wel wordt er met bit harder geschuimd en dat is denk ik een reactie op dat er überhaupt een ding in de mond zit. Als er iets tussen je tanden zit, blijf je daar ook mee rommelen.
Of een paard met bit minder zuurstof krijgt waag ik te betwijfelen, dan zou men in de rensport collectief zonder bit rijden.

Nick Altena schreef op zondag 28 januari 2007, 16:24:

Nee hoor, het is niet huppelen naast moeders! het is stapvoets op mensensnelheid volgen aan het blindengeleidentuig. Halthouden voor de wite streep, om obstakels heen leren lopen, niet onder obstakels doorlopen, één traptreetje nemen en dan wachten op de baas, kwartslag draaien bij de auto maar vooral: dat continu volgen en eigenlijk voorop lopen.


Wat mij eigenlijk stoort aan het filmpje is de trotse mededeling dat de pony 10 maanden is. Dat is weliswaar niet te jong om een straatwandeling mee te maken, maar wel om een training tot blindengeleidepony te doen zoals een blindengeleidehond dat ook leert. Het is m.i. geestelijk veel te belastend en dit zou je pas horen te doen met een volwassen, evenwichtige pony.
Blindengeleidehonden worden ook hun eerste levensjaar bij gezinnen ondergebracht om normale sociale honden te worden alvorens ze de zware training ondergaan. En een hond van 1 jaar is een stuk volwassener dan een pony van 1.

e m kraak schreef op zaterdag 27 januari 2007, 14:32:

Xenophon: Über die Reitkunst.
Man soll die Zügel nicht hart anziehen, so dass sich das Pferd dagegen wehrt, aber aucht nicht unbestimmt, so dass es nichts fühlt.

jose schreef op dinsdag 30 januari 2007, 10:03:


Buck ging probleemloos over naar blote voeten die weinig onderhoud behoeven. Ondanks een verleden van 9 jaar ijzers. (Blijkbaar hebben die intern weinig schade aangericht). Maar toen ik vorig jaar stopte met krachtvoer en supplementen kwam hij pas echt op zijn top. Prima witte lijn, prima lopen, prima energie, iets waar het voorheen wel eens aan schortte. Ik rijd op straat en op zand wanneer het mij uitkomt, hoef nooit om zijn hoeven te denken.

Michiel schreef op maandag 29 januari 2007, 22:09:


Als je de magnesiumchelaat in slobber geeft, schiet je je doel voorbij. Om het effect van de mc te testen kun je beter in die periode niets bijvoeren wat het effect beinvloedt.

Spirithorses schreef op dinsdag 30 januari 2007, 10:57:


Ja Pien, wist ik dat maar! WAAROM? Ik heb me suf gepiekerd. Cadiz staat weer terug op ijzers omdat (ik vond dat) hij het niet redde op blote voeten. Hij heeft 13 maanden blootsvoets gelopen: hij bleef pijnlijk, kort, hobbelig, dicht bij de grond, struikelig, viertakterig en toonlandend, en er zat geen verbetering in. Ik kon dat mooi vergelijken met Buck, die slechts wat lichte gevoeligheidsperiodes had.
Hij staat in dezelfde gedeeltelijk verharde paddock, wordt even vaak en op dezelfde soorten bodem gereden, krijgt hetzelfde hooi (plus wat extra omdat hij snel afvalt, druk int hoofd) en werd tegelijk ontijzerd na ook jaren ijzers door dezelfde smid. Dat is allemaal identiek aan succesnummer Buck.

Het enige afwijkende zijn de hoeven zelf. Bikkelhard, tamelijk platte zool, prima vorm, niet te spaans steil, niet kokervormig, goede smalle witte lijn, snelgroeiende steunsels en een enorme straal die zelfs wil omklappen. Op blote voeten sleet hij zijn achterhielen aan de buitenkant af t/m zoolniveau, met name rechts.
Hij kwam als 6 jarige uit Spanje met beroerde ijzers, de smid heeft ze gehouden voor zijn rariteitenkabinet. Wellicht dat die al voor contractie hebben gezorgd...?

Omdat zijn hoeven zo keihard zijn denk ik dat grote veranderingen zich bij hem niet in korte tijd aandienen, maar 13 maanden zonder verbetering vond ik te lang. Je weet niet waar je op wacht en intussen loopt dat paard zo rottig. En als je hem zou kennen... hij is zo opvliegend en beweeglijk, je neemt hem met zijn vrije beweging iets heel ergs af.
Nu loopt hij weer super, hij durft zijn schouders eruit te gooien en te landen. Er is zelfs hoefmechanisme, getuige de slijtvlakjes op de takken. Nee, dit is geen pleidooi voor ijzers hoor. Ik ben er ook niet blij mee, maar ik was nóg minder blij toen hij bleef strompelen.

Wel wat geleerd: als eventueel volgend paard (als deze dood zijn!) zal ik geen ijzerpaard meer nemen, maar een barefoot. Ik ga die omschakeling niet meer aan.