Piet schreef op donderdag 25 januari 2007, 8:13:

Mooi verhaal Piet!
Een verhaal van 3 mooie paardenmannen.

Wil schreef op maandag 29 januari 2007, 11:12:


Volgens mij moet ik de eerste bekapper die er zijn gezin van kan onderhouden nog tegenkomen.
Heb er trouwens helemaal geen bezwaar tegen, ze voor werk dat ik liever aan hen toevertrouw dan aan mezelf, te betalen.
En ook niet dat ze hier zo af en toe nog wat van hun kennis willen delen of op welke manier dan ook aan discussies bijdragen. Integendeel.

HannahFroukje schreef op dinsdag 30 januari 2007, 11:14:

Juist om wat ik me daarbij voorstel zou ik nooit van zijn levensdagen een kluister durven te gebruiken.

Ik blijf namelijk denken dat ondanks alle training, van noodstop tot welk dan ook prachtig geclickerd resultaat, in échte nood schiet een paard toch in zijn natuurlijke reactie. En dat is meestal... rennen.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 30 januari 2007, 15:03:

Het antwoord daarop heb ik niet, Eddy, en daarom zou ik mijzelf en paardvrouws dan ook niet in zo'n positie brengen.
Ik denk dat ik zou stoppen op een plek waar we allebei veilig de nacht door zouden kunnen brengen en dat van tevoren uitzoeken enzo.

Maar ik ben dan ook niet zo avontuurlijk dat ik rimboe's intrek waar niet binnen gepaste afstand een degelijke maaltijd, liefst met een glaasje wijn, een normaal bed, een douche en paddockje te vinden zijn. .

Danielle Schuwer schreef op woensdag 31 januari 2007, 10:46:

Ach wat vervelend allemaal!
Loslaten als in echt helemaal ontschoenen? Er is, en ze is meen ik ook op dit forum geweest, iemand met een veulen dat ook ernstige gezondheids- en hoefproblemen had. Zij heeft, tegen het advies van de dierenarts in het veulen in te laten slapen vanwege een totale ontschoening, doorgezet met behandelen en het is nu volgens mij bijna weer helemaal goed allemaal. Heel knap. Misschien, als ze dit leest reageert ze wel, ze kan je vast goed advies geven. Anders kan ik je een link van een forum geven waarop een verslag hiervan staat.

Nils Vellinga schreef op donderdag 1 februari 2007, 21:22:

En dan? Een volgend jaar is dat vanzelf allemaal weer weg en blijken de mollen verhuisd te zijn. Wij hebben een jaar zo'n actieve mollenfamilie gehad. Lekker hun gang laten gaan en nu niks meer.
Mollen hebben ook recht om waar dan ook te leven. Zijn prachtige mooie nuttige diertjes en zouden onder geen voorwaarde in zo'n gruwelijke klem terecht moeten komen!!!
(Daarbij kunnen andere dieren er ook nog in terechtkomen.)

Peter Donck schreef op vrijdag 2 februari 2007, 11:21:

Paardgericht oké, maar dan ook molgericht hoor. Consequent blijven.

Margot van Lare schreef op vrijdag 2 februari 2007, 10:12:

En dat het allemaal niet ondenkbaar is bewijst dit ongeluk niet zover bij ons vandaan:
http://pijnackercity.punt.nl/?id=353651&r=1

Heeft nogal wat fijne emoties teweeggebracht.
En nu maar hopen dat deze mevrouw haar WA goed geregeld heeft dan. Ik vraag me af of de ziektekostenverzekering van dat jochie dus ook echt naar de WA verzekering van de eigenaress gaat?

Piet schreef op vrijdag 2 februari 2007, 18:18:


Wel, omdat het ook hier vrij dichtbij was ben ik er wel van geschrokken. Ook ik loop met een paard op de openbare weg. Een bijzonder bomvaste en uiterst mensvriendelijke dame maar toch, ze blijft een (groot en sterk) dier. Er gebeuren trouwens ook veel ongelukken, waar de paarden het slachtoffer zijn. Ik vraag me al jaren af of er voor een paard in het verkeer nog wel plaats is. En diep in mijn hart vind ik van niet. En dan denk ik daarbij eigenlijk alleen aan de risico's voor het paard.
Maar toch loop ook ik een stukje openbare weg om in het bos te komen...

De juiste toedracht is mij nog niet bekend. Misschien heeft het kind iets uitgespookt, maar daar is het een kind voor en de betrokken volwassenen hadden daar op moeten anticiperen.

De reacties lijken ver van je bed, maar zijn dat hier in de omgeving bepaald niet. Dit is in feite midden in de randstad, erg druk gebied, kleine stukjes groen waar door veel mensen op verschillende manieren gebruik van wordt gemaakt. En meestal alleen te bereiken via een stuk openbare weg. Dat levert vaak irritaties op. Paarden, honden, fietsers op de weg, fietsers in het bos, kinderen, ballen etc. Ik ga zelf al nooit meer op spitsuren (weekend) naar buiten, want het is gewoon ook niet leuk.

Nee, deze overdenkingen doen mij inderdaad ernstig afvragen of ik dat nog wel wil zijn (verkeersdeelnemer)...

Spirithorses schreef op vrijdag 2 februari 2007, 19:09:

Pien, wat ben je toch een lieverd. Ik woon mijlenver weg anders was ik je onmiddellijk een bench komen brengen, ik barst van dat soort noodvoorzieningen. De DA zal het je wel vertellen ook, maar pas inderdaad op ook voor je (eventuele) andere katten. Hou haar voorlopig apart en was je handen goed als je haar behandelt hebt. Veel succes en sterkte ermee, kan erg lastig zijn, een verwilderde kat behandelen.... maar ik hoop dat het toch gaat lukken.

Arno8 schreef op dinsdag 6 februari 2007, 16:59:


Een vrouw met ballen....

Spirithorses schreef op zondag 11 februari 2007, 12:24:

Intillentie!

Leuk om te lezen trouwens, al die dialecten. Als je het ziet staan lijkt het nergens op, als je het probeert uit te spreken, wordt (het meeste ) ineens duidelijk.
Groot verschil dus tussen opname van informatie via ogen of via oren.
Leuk om eens over na te denken in het kader van training.

Veul plezieah met dah raruh cagnavahgedoe tgauwes, en de groetuh van veg bovuh de revieruh!

Annemieke Stuart schreef op zondag 11 februari 2007, 17:39:


Mmm. Gezien het eerste deel van bovenstaande quote is het misschien de moeite waard? Stel dát hij het doet omdat hij maagpijn heeft?

Nelly Boot schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:23:

Nou. Ik peins er niet over eerlijk gezegd.
Tenzij in noodweersituaties van extreme aard.

Eerlijk gezegd begint het hele verhaal wat mij betreft al VOOR de aanschaf.
Het is hier al eerder gevallen, maar als je niet in de omstandigheden of gelegenheid bent om een dier een goed tehuis te bieden en als je niet bereid bent je omstandigheden desnoods grondig aan te passen om dat zo te houden, dan moet je er eenvoudigweg NIET, NOOIT aan beginnen.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 13 februari 2007, 18:16:

Oké.
Maar ook:
1. Paard niet vermoord
2. Paard gelukkig ook niet echt gebroken rug
3. Paard bij Eddy terecht gekomen
4. Paardje loopt vrij en blij in de wei in Belgie
5. Paard nu geen last meer van giftig karakter omdat ze bij goede mensen is (?)

Wat mij betreft:
Eind goed al goed!
(en de verzekeringsjongens een koekje van eigen deeg)

Ja ja ik weet wel wat je bedoelt hoor... tis allemaal niet in orde, maar in dit specifieke geval.... .