Huertecilla schreef op woensdag 24 januari 2007, 16:21:


Het woord 'natuurlijk' was in dit geval gequoot uit jouw tekst, vandaar dat ik het gebruikte.

Ik ga beslist niet schrijlings op een hoog hek zitten... Dat kun je trouwens bepaald niet vergelijken met een paardenrug.


Hoe bedoel je zijdelings mbt de situatie met de rotsmuur? Dat je je er snel af kunt laten glijden als je plotseling oog in oog staat met een overhangende rotsmuur? Ik chargeer, maar ik meen het wel.

Hoe ouder de afbeeldingen, des te meer zijdelingse ruiters. Hoe jonger, des te minder. Misschien toch het effect van het groter worden van de paarden? En misschien kwam men er in de loop van de geschiedenis achter dat schrijlings toch handiger is om je evenwicht te bewaren? Misschien had men vroeger een beter ontwikkeld evenwichtsgevoel?
Het gaat mij er ook niet om of het uitgangspunt van Solinski correct is, ik vraag mij af wat de redenen PRO zouden zijn, omdat ik mij (met mijn beperkte voorstellingsvermogen) alleen maar redenen CONTRA kan voorstellen. Je bracht zelf 's mans visie ter tafel, vandaar.


Nee, schrijlings rijden is inderdaad niet zo moeilijk, dat doen we bijna allemaal.
Maar je bedoelde hier waarschijnlijk 'zijdelings'. Dat dat niet zo moeilijk is en dat balans inherent is. Inherent trouwens aan wat?


Dat de mens een symmetrisch wezen is en daarom symmetrisch zitten op een paard handiger vindt dan een kwartslag gedraaid, lijkt me logisch. Maar dat is dan dus een natte aap? Ik ga nog eens je eerste bericht lezen, want ik raak nu kwijt waarom je dit onderwerp gestart bent.

In welk boek van Solinski staat zijn visie op de foutieve aanname dat schrijlings beter zou zijn?

marianne laenen schreef op woensdag 24 januari 2007, 20:08:

Weet je waarom de Berbers zijdelings zaten? Of is er alleen bekend dát ze zijdelings zaten?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 januari 2007, 21:25:


O.a.: Hoed op!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 januari 2007, 21:27:


Nou! Hoe zaten ze er nou op?!

Moet de zon ook nog op een bepaald lichaamsdeel SCHIJNEN om Vit D-aanmaak te activeren? Op de ogen? Op de pancreas? Of op een andere klier? Of is de huid voldoende?

En hoe zit het bijvoorbeeld met de urineerplekken in het gras?
Het gras dat daar opkomt is donkerder groen, lijkt krachtiger en de paarden eten het beslist niet, ook al is de wei eromheen kaal. Dan zit er toch wel degelijk plaatselijk iets (zuurs) in de bodem waardoor er weliswaar gewoon gras groeit, maar waar iets zodanig aan mankeert dat paarden het niet lusten? Dan groeit dáár wel degelijk ander gras, ook al verandert de bodem daar volgens Frans zijn theorie niets aan.

una schreef op vrijdag 26 januari 2007, 20:53:


Vastbinden aan een oor lijkt me praktisch gezien onmogelijk.
Met een hoofdstel moet je meer 'frutten" om de oren in het juiste vakje te krijgen. Een halster schuif je zo, als een pyama, aan. Dit is veel minder belastend voor de oren en zit ook minder strak.
Het probleem kan ook aan de gevoelige oren liggen. Maar als dit paard zo protesteert tegen het indoen van het bit, zou ik het zeker de moeite waard vinden om bitloos te proberen. Gewoon als test een keer rijden op het halster!

Het achter overstappen is op harde, niet gladde bodem een belastender oefening dan op gras bijvoorbeeld, waar de hoef makkelijker meedraait. Het is overigens een klassieke oefening aan de hand om het achterbeen onder te laten treden. Bent Branderup en vast allerlei andere klassiekers gebruiken het. Ik gebruik het ook, maar alleen op zandbodem, juist vanwege het kunnen draaien zonder wringen. En pas op het eind van de "training", dan is de synovia dun en de spieren warm. Ook laat ik het paard in deze oefening voorwaarts gaan, dan is de kans op verdraaien minder.

Schouderbinnenwaarts is een oefening, die in de klassieke rijderij nog vóór de galop geleerd wordt. Het is de eerste verzamelende oefening in de dressuur. Van Antoine de Bodt heb ik gezien -en ik vind dat logisch- dat je pas schouderbinnenwaarts gaat beoefenen als het paard gelijke druk op twee teugels neemt, maw helemaal recht is. Het risico van over één schouder ontsnappen en daarmee de gelijke aanleuning verstoren is anders te groot. Immers verzameling kan pas met een rechtgericht paard.

Maar er leiden meerdere wegen naar Rome en er is er niet één de beste of de slechtste.

Nick Altena schreef op zondag 28 januari 2007, 15:11:


Het is aandoenlijk en wellicht prijzenswaardig, zo'n kleine pony die al zijn instincten zoals vluchten en staken opzij zet om De Mens ten dienst te staan, maar om een kleuter van 10 maanden oud zo'n zware training laten ondergaan... ik krijg er een nare smaak van in mijn mond.

Mijn paard schuimt als ik hem rij met bit, zonder bit, longeer zonder iets of aan de hand wandel met stalhalster. Zodra we iets doen wat op werk lijkt, gaan blijkbaar de speekselklieren aan de gang.
Wel wordt er met bit harder geschuimd en dat is denk ik een reactie op dat er überhaupt een ding in de mond zit. Als er iets tussen je tanden zit, blijf je daar ook mee rommelen.
Of een paard met bit minder zuurstof krijgt waag ik te betwijfelen, dan zou men in de rensport collectief zonder bit rijden.

Nick Altena schreef op zondag 28 januari 2007, 16:24:

Nee hoor, het is niet huppelen naast moeders! het is stapvoets op mensensnelheid volgen aan het blindengeleidentuig. Halthouden voor de wite streep, om obstakels heen leren lopen, niet onder obstakels doorlopen, één traptreetje nemen en dan wachten op de baas, kwartslag draaien bij de auto maar vooral: dat continu volgen en eigenlijk voorop lopen.


Wat mij eigenlijk stoort aan het filmpje is de trotse mededeling dat de pony 10 maanden is. Dat is weliswaar niet te jong om een straatwandeling mee te maken, maar wel om een training tot blindengeleidepony te doen zoals een blindengeleidehond dat ook leert. Het is m.i. geestelijk veel te belastend en dit zou je pas horen te doen met een volwassen, evenwichtige pony.
Blindengeleidehonden worden ook hun eerste levensjaar bij gezinnen ondergebracht om normale sociale honden te worden alvorens ze de zware training ondergaan. En een hond van 1 jaar is een stuk volwassener dan een pony van 1.

e m kraak schreef op zaterdag 27 januari 2007, 14:32:

Xenophon: Über die Reitkunst.
Man soll die Zügel nicht hart anziehen, so dass sich das Pferd dagegen wehrt, aber aucht nicht unbestimmt, so dass es nichts fühlt.

jose schreef op dinsdag 30 januari 2007, 10:03:


Buck ging probleemloos over naar blote voeten die weinig onderhoud behoeven. Ondanks een verleden van 9 jaar ijzers. (Blijkbaar hebben die intern weinig schade aangericht). Maar toen ik vorig jaar stopte met krachtvoer en supplementen kwam hij pas echt op zijn top. Prima witte lijn, prima lopen, prima energie, iets waar het voorheen wel eens aan schortte. Ik rijd op straat en op zand wanneer het mij uitkomt, hoef nooit om zijn hoeven te denken.

Michiel schreef op maandag 29 januari 2007, 22:09:


Als je de magnesiumchelaat in slobber geeft, schiet je je doel voorbij. Om het effect van de mc te testen kun je beter in die periode niets bijvoeren wat het effect beinvloedt.

Spirithorses schreef op dinsdag 30 januari 2007, 10:57:


Ja Pien, wist ik dat maar! WAAROM? Ik heb me suf gepiekerd. Cadiz staat weer terug op ijzers omdat (ik vond dat) hij het niet redde op blote voeten. Hij heeft 13 maanden blootsvoets gelopen: hij bleef pijnlijk, kort, hobbelig, dicht bij de grond, struikelig, viertakterig en toonlandend, en er zat geen verbetering in. Ik kon dat mooi vergelijken met Buck, die slechts wat lichte gevoeligheidsperiodes had.
Hij staat in dezelfde gedeeltelijk verharde paddock, wordt even vaak en op dezelfde soorten bodem gereden, krijgt hetzelfde hooi (plus wat extra omdat hij snel afvalt, druk int hoofd) en werd tegelijk ontijzerd na ook jaren ijzers door dezelfde smid. Dat is allemaal identiek aan succesnummer Buck.

Het enige afwijkende zijn de hoeven zelf. Bikkelhard, tamelijk platte zool, prima vorm, niet te spaans steil, niet kokervormig, goede smalle witte lijn, snelgroeiende steunsels en een enorme straal die zelfs wil omklappen. Op blote voeten sleet hij zijn achterhielen aan de buitenkant af t/m zoolniveau, met name rechts.
Hij kwam als 6 jarige uit Spanje met beroerde ijzers, de smid heeft ze gehouden voor zijn rariteitenkabinet. Wellicht dat die al voor contractie hebben gezorgd...?

Omdat zijn hoeven zo keihard zijn denk ik dat grote veranderingen zich bij hem niet in korte tijd aandienen, maar 13 maanden zonder verbetering vond ik te lang. Je weet niet waar je op wacht en intussen loopt dat paard zo rottig. En als je hem zou kennen... hij is zo opvliegend en beweeglijk, je neemt hem met zijn vrije beweging iets heel ergs af.
Nu loopt hij weer super, hij durft zijn schouders eruit te gooien en te landen. Er is zelfs hoefmechanisme, getuige de slijtvlakjes op de takken. Nee, dit is geen pleidooi voor ijzers hoor. Ik ben er ook niet blij mee, maar ik was nóg minder blij toen hij bleef strompelen.

Wel wat geleerd: als eventueel volgend paard (als deze dood zijn!) zal ik geen ijzerpaard meer nemen, maar een barefoot. Ik ga die omschakeling niet meer aan.