CooLLady schreef op maandag 22 januari 2007, 22:06:


Ik heb twee weken geleden een reading bij mijn pony laten doen, zij kwam bij ons op stal en deed meerdere paarden die dag. Op een enkeling na vond ik het beeld wat ze gaf helemaal bij paard en eigenaar kloppen. Alles wat ze over mijn pony zei klopte zo goed dat ik het bijna eng vond. Geloofde er eerst niet in, nu toch wel een beetje :) Maar ongetwijfeld zijn er mensen tussen hen die zo goed zijn dat ze ook subtiele signalen die eigenaren uitzenden oppikken en daaraan kunne afleiden of ze in de juiste richting zitten.
De vrouw die bij mij is geweest heeft bijna 30 minuten volgepraat over wat ze doorkreeg bij mijn pony, heb het op bandje opgenomen. Vind het toch nog steeds verschrikkelijk knap dat ze in die 30 minuten niets heeft gezegd wat niet klopte. En het was niet zo dat ze heel algemeen bleef, en dingen zei die op elk paard wel van toepassing waren, ze haalde er meerdere hele specifieke dingen uit.
Ik zou je er niet blind op staren maar er gewoon rekening mee houden, als het ook jouw gevoel bevestigd dan kan het wel eens klopppen.
Vond het hoe dan ook erg leuk om een keer te laten doen.

marjolijn schreef op woensdag 24 januari 2007, 12:44:


Inderdaad. Eén topic met maar 8 reacties op de reading, overigens ook geen internet handoplegging want de 'reader' is bij mijn paard zelf geweest en het was een hele leuke nuchtere vrouw, de overige waren fotoreadings. Maar de reden waarom mensen dit laten doen maakt ook niet uit, de één gelooft erin, de ander vind het gewoon leuk om eens te laten doen. Vergeleken met de vele topics over communicatie hulpmiddelen vallen deze twee topics in het niet, dus het valt best mee met hoe 'in' het is. Van deze twee topics wordt PN niet ineens zweverig hoor. En over het algemeen zijn de mensen die hier lezen en schrijven juist nogal kritisch, dus de hoofdstroom is nog steeds 'mensen die gaan voor de hoofdpijn door het nadenken over leerprocessen'. Iets luchtigs tussendoor kan ook geen kwaad.

una schreef op vrijdag 26 januari 2007, 20:15:


Knip..


Op het moment dat ze aan jouw verzoek voldoet door haar hoofd lager te brengen en jij grijpt vervolgens haar neus vast en houdt die krachtig vast, dan is dat op dat moment niet iets wat zij zal ervaren als beloning. Los van of het aan haar oren of het bit ligt, moet elke beweging van haar in de goede richting haar iets positiefs opleveren, zodat ze weet dat dát de bedoeling was en dat het voor haar ook fijner is om haar hoofd laag te doen/ 'mee te werken'. Ik begrijp dat als je les hebt dat je dat hoofdstel gewoon snel in wilt, maar ga dan veel oefenen op momenten dat het hoofdstel niet per se in hoeft.


Kans is er dat het aan het bit ligt, maar dat hoeft niet. Op het moment dat haar hoofd laag is en ze het toelaat dat jij haar over haar ogen/neus/ogen aait, en je daarna weer poogt het hoofdstel in te doen, kan ze ook weigeren naar aanleiding van het omhog doen/bewegen van jouw armen/handen, en het zien als een poging om het hoofdstel weer aan te doen en over haar oren te krijgen.


Knip..

Mijn vriendin had een arabiertje van 3 waarbij ze ook absoluut niet aan zijn oren mocht komen. Zowel hoofdstel als halster was een probleem. Dit dier had ook meerdere eigenaren gehad, dus er kan ooit iets mis gegaan zijn. Kans is er ook dat dier gewoon niet goed beleerd is en er niet aan gewend is dat mensen aan zijn oren zaten. Hoe dan ook, mijn vriendin heeft het opgelost met desensibisatie (ook op deze site te vinden) en veel geduld. Vooral niet te snel willen, wanneer het tijdens het oefenen goed gaat is de verleiding groot om even snel je hand om dat oor te vouwen, terwijl het voor het paard al heel spannend kan zijn dat hij überhaupt jouw hand vlak achter zijn oor voelt. Ga je te snel dan beschaam je zijn/haar vertrouwen weer en ben je snel terug bij af.

Als allereerste stap zou ik controleren of ze inderdaad geen medische problemen met haar oren of mond heeft. Ik ben sowieso erg voor bitloos rijden, maar wanneer je toch met bit rijdt zorg er dan voor dat het paard geen last heeft van zijn tanden/kiezen wat het dragen van een bit nóg onaangenamer maakt.

Succes!

Frans Veldman schreef op zaterdag 27 januari 2007, 23:05:


Mijn pony is 11 jaar met bit gereden, en toen ik net begon met bitloos bleef ze de eerste periode ook schuimen. Het werd steeds minder maar inderdaad, als ze zich ergens druk over maakt schuimt ze soms nog (tijdens het buitenrijden of aan de longe). Moet ik zeggen dat wanneer ik grondwerk met haar doe, ze heel overdreven staat te likken en kauwen, en dat ze daar soms ook wat speeksel van aan de lippen krijgt (net als iemand hier al zei, soort lippenstift randje) maar dat is zo weer weg en echt niet te vergelijken met het enorme schuimen wat ze vroeger met bit deed, haar hele borst was er wit van.

jose schreef op woensdag 31 januari 2007, 19:30:


KNIP


Ik wil op dit topic toch graag reageren, ondanks dat er al zoveel gezegd is. Hier het verhaal van een traditional… en waarschijnlijk ben ik het ook gedeeltelijk daarom eens met José.
Ik denk wel dat zij een minder slechte ervaring heeft met maneges of ‘traditionelen’ dan velen anderen hier, waaronder ik, ondanks dat ik zelf ook zo begonnen ben.

Overigens kan het niet zo zwart-wit. Je kunt niet spreken over 'de traditionelen', en het daarmee hebben over iedereen die niet 100% NH is. Want waar ligt de scheiding? Op de pensionstal waar mijn paard staat voel ik me een NH'er, maar tussen de mensen hier voel ik me eerder een traditional, omdat ik het idee heb dat sommige mensen hier wel heel erg negatief tegen ‘mensen zoals ik’ aankijken.

Ik had een lang verhaal getypt over mijn manege ervaring, maar ik zal het jullie besparen. Waar het om ging is de redenen waarom ik in mijn manege tijd ( van 13 - 17) nooit verder heb gekeken. Ik wist gewoon niet beter, want dit was alles wat ik kende, zo hoorde het voor mij. De paarden mochten los in de bak, reden niet meer dan 2 uur, stonden in de zomer zo lang en vaak mogelijk op het land en de eigenaren waren lief voor de dieren, zo zag ik het, zo leerde ik het. Bandages en dergelijke, daar beschermde en hielp je het paard mee. Dat was lief en vol goede zorgen bedoeld.

Mijn eerste bedenkingen begonnen toen het paardje waar ik carrousel mee reed, last van zijn mond had, niet met bit kon rijden en uit de les werd gehaald. Ik heb mijn instructrice toen overgehaald om me met neusriem te laten rijden. Dat mocht van haar, en de hele les ging precies zoals altijd (we oefenden onze wedstrijdproef, ik reed vooraan). Toen vroeg ik me voor het eerst af waarom paarden eigenlijk een bit in hadden. Het antwoord was dat hij zonder bit niet naar iedereen luisterde en hij dus niet bruikbaar voor de lessen zou zijn. Dat leek mij toen logisch.
Er waren wel meerdere dingen waarvan ik dacht, dat zou ik anders doen, en sommige mensen vonden mij daarom raar maar ik zag dat als het verschil tussen de mensen die rijgericht bezig waren en de mensen die paardgericht bezig waren. Die heb je namelijk ook onder ‘de traditionelen’, ook al hebben ze bijvoorbeeld het ijzerloos nog niet ontdekt.

Pas toen de nieuwe eigenaren de manege overnamen werd het echt een hel,
hebben vele mensen hun 'lievelingspaarden' uit nood gekocht en zijn vertrokken. Net als ik, ik heb mijn huidige pony godzijdank mee kunnen nemen.
Vanaf dat moment moest ik me gaan verdiepen in het houden van een paard.
Tijdens mijn zoektocht kwam ik op paardnatuurlijk terecht, en wat een verademing! Ik heb hier enorm veel geleerd en het kwam allemaal als puzzelstukjes in elkaar, 'natuurlijk!' dacht ik elke keer.

Ben heel enthousiast ook begonnen met natuurlijk bekappen, maar dat is een drama geworden. Mijn pony wilde niet meer lopen, terwijl haar hoeven er prachtig uitzagen, niet te kort, geen dunne zool, geen scheuren of flares, stevige straal, noem maar op. Hoefschoenen aan laten meten maar daar leek ze maar niet aan te kunnen wennen. Ze kon er alleen mee stappen en ze bleef maar struikelen. Strakker gezet, losser gezet, niets hielp. Door de pijn in haar voeten ging ze zo krampachtig lopen dat ze rugproblemen kreeg, scheef is geworden en constant door haar achterbenen heen zakte. Haar rechter achterbeen zette ze scheef naar binnen gedraaid neer, niet om aan te zien.
Ik dacht dat er iets vreselijks met haar aan de hand was en ben 2 jaar met haar aan het dokteren geweest. Tot slot overal foto's, echo's en scans van laten maken, maar daaruit bleek dat ze kerngezond was. Om haar te kunnen laten draven voor de onderzoeken zijn er ijzers onder gegaan, en elke dag leek het beter te gaan. Inmiddels zitten er nu 21 weken ijzers onder, en ze loopt weer goed. Ik haat die dingen nog steeds, maar mijn pony is van depressief naar vrolijk en levendig gegaan. Ben ik nou een slecht mens? Zorg ik nu slecht voor mijn paard? Ik ervaar het meestal als het moeten kiezen tussen twee kwaden.

Ik rijd bitloos en gebruik geen zweep. Mijn pony is van een agressief angstig dier weer een ontzettend lief, betrouwbaar maar onzeker paardje geworden. Ik doe grondwerk met haar, wandel úren met haar buiten, en op haar pensionstal staat ze overdag de hele dag in een paddock.

's Nachts staat ze op stal, zo gaat dat op dit pension. Niet wat ik het liefste zou willen maar het is in deze omgeving al een wonder dat de paarden overdag buiten staan. Ik ben nu 21 en in het 4e jaar van mijn HBO opleiding, ik heb nog niet eens echt werk dus iets voor mijzelf is voorlopig onmogelijk.
Mijn paard heeft 10 jaar op stal gestaan. Wanneer ze in de zomer dag en nacht op het weiland staat, en het flink gaat regenen, rent ze rondjes voor het draad, net zolang tot ik kom, om haar mee naar stal te nemen. Wil ik haar daarna weer naar het land brengen, dan gaat ze niet mee. Blijft ze stil staan en als ik haar los laat loopt ze naar stal, ook wanneer de andere paarden wél buiten staan.
Sinds ik haar een regendeken op doe wil ze steeds vaker buiten blijven. Dus die doe ik op. Ze heeft overigens een hele mooie dikke wintervacht maar die werd altijd afgeschoren sinds ze bij mij is.

NH mensen die mijn verhaal niet kennen denken; wat vreselijk zielig en onnodig, dat paardje heeft ijzers en een deken om. En 's nachts nog op stal ook.

Traditonele mensen denken; jeetje die vacht daar kan ze toch niet mee werken dan zweet ze zich rot! Wat zielig dat ze haar niet geschoren heeft! En waarom rijdt ze zonder bit? Zo kan ze haar toch nooit aan de teugel rijden en in haar rug laten ontspannen?
Ben ik nou een traditonal of een NH'er? Ik voel me momenteel geen van beiden.