Christel Provaas schreef op maandag 22 januari 2007, 19:20:


Jij ook:


Vooruit, voor bijna 99% dan. Zeezout bevat overigens meer Kalium.


Volgens jou ook:


Is dit een sporenelement, en zo ja, waar dient het voor?


Is dit dan een sporenelement?


Of deze dan?


Deze misschien?


Niet zo veel.

Leuk, die chemicalien zoals sulfaten en carbonaten, het staat indrukwekkend maar je hebt er niets aan. Maar hoe zit het met de mineralen? Zoals Zink bijvoorbeeld? Of fosfor? Cobalt? Jodium?

Ik geef toe dat onze getallen anders zijn dan de jouwe. Bij de paardendrogist hebben ze weer andere. Misschien dat het er maar net aan ligt aan welke kant van de himalaya je je metingen verricht? Misschien is dat wel het probleem, dat het 'productieproces' ongecontroleerd was en de samenstelling dus niet te garanderen is?

Je moet het natuurlijk zelf weten wat je gebruikt. Maar ik waarschuw alleen dat als het uit de Himalaya komt dat het dan ook niet direct betekent dat het voor paarden zo geschikt is. Misschien dat ze het in Peru wel heel interessant vinden om een stuk uit een Limburgse mergelgrot te krijgen, maar dat betekent evenmin dat het een geweldig supplement is voor Lama's.

Hoe dan ook, nagenoeg 99% is zout. Het zout dat wij in de keuken hebben staan is niet zuiverder. Maar in dat zout zit in ieder geval meer Jodium.

Groeten,
Frans

Esther schreef op maandag 22 januari 2007, 22:46:


Wat Nazo is weet ik niet, maar Jozo is zout waaraan wat Jodiumzout is toegevoegd. Reden dat dit is gedaan is dat mensen soms te weinig Jodium binnenkregen, met allerlei problemen (struma) tot gevolg.

Van Jodium bestaat inderdaad ook een radioactieve variant. Bij een kernramp kan er bijvoorbeeld radioactief jodium vrijkomen. Vandaar dat men bij kernrampen jodiumtabletten uitdeelt, op die manier verzadig je het lichaam met onschuldig jodium, zodat het radioactieve jodium niet meer wordt opgenomen.

Jodium wordt verzameld in de schildklier, wil je de schildklier vernietigen dan kun je juist radioactief jodium eten, zodat de restanten worden kapotgestraald. Maar dat werkt natuurlijk alleen als je niet tegelijkertijd ook nog eens onschuldig niet-radioactief jodium gebruikt. Anders zou dat worden opgenomen en dat gaat ten koste van de opname van radioactief jodium. Het lijkt me dus dat je in die periode wordt ontraden (verboden) om Jozo zout te gebruiken.


Jodium is een sporenelement dat paarden evengoed nodig hebben. Het is dan ook prettig als er aan het zout, net als voor mensen, een snufje jodium wordt toegevoegd.

Groeten,
Frans

Christel Provaas schreef op dinsdag 23 januari 2007, 9:25:


Dan zijn we het daar over eens.


Waar haal jij vandaan dat het over jou gaat?


Nee, overal zit een marketingconcept achter. DAT is niet de (enige) reden.


Waar meet je dat aan af? Dat hij er veel aan likt?


Er zijn geen "natuurlijke" mineralen, net zo min als "synthetische" mineralen. Mineralen zijn verbindingen tussen twee elementen, en dat is zo basic als het maar kan zijn. Er is ook geen "natuurlijk" goud en "synthetisch" goud. Goud is een element, en goud is goud. Variaties zijn niet mogelijk. (Voor vitaminen geldt dit niet, dit zijn zeer complexe moleculen, waar heel veel variaties mogelijk zijn. Daar kun je met recht over "natuurlijk" en "synthetisch" praten).

Natriumchloride is een verbinding tussen natrium en chloor, meer keuze is er niet. Natriumchloride uit een himalayasteen is niet anders dan natriumchloride uit de zee.
Enne, wat dat "fabrieksmatige" betreft: alle zout dat de fabriek gebruikt komt OOK uit de grond, of uit de zee, en is dus net zo min onnatuurlijk te noemen.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op dinsdag 23 januari 2007, 10:59:


Ja, dat is elk zout. Wat er in de zee zit is het zout dat is opgelost uit zoutafzettingen die in de aardlagen ingesloten zijn geraakt.


Ik ben eveneens zeer benieuwd wat een regel als dit inhoudt. Misschien dat de vriendin van Arno8 er wat over kan zeggen, die is chemicus. Ik heb hier nog nooit van gehoord, en kan met grote zekerheid zeggen dat dit marketinggekakel is. 74? 74 wat? En wat moet ik me voorstellen met een "bio-energetische waarde" bij een mineraal? Heb jij wel eens bio-energetisch ijzer gezien? Gaan auto's die van bio-energetisch ijzer worden gemaakt langer mee, of zijn ze minder milieuvervuilend? Kwats natuurlijk, er valt aan mineralen niet meer te bio-energetischen dan aan twee lego-steentjes. Tis een natrium- en een chloor-atoom die elkaar een handje hebben gegeven, niet spannender dan twee legosteentjes die je op elkaar hebt geklikt.


Ja, ik denk dat een blok zout van de dode zee meer mineralen in grotere hoeveelheden bevat.


Dat zout niet. Maar wel dat in die likstenen, want de fabrikanten geven zelf die waarde op.


Is al door iemand anders beantwoord.

Groeten,
Frans

Wil schreef op dinsdag 23 januari 2007, 22:16:


Het lijkt wel haast een voordeel te worden gevonden als een paard veel zout eet...

Mensen hebben ook natrium nodig hoor, maar iedereen weet hopelijk dat veel zout eten (om het lekkere, of uit gewoonte) niet de gezondheid bevordert...

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op dinsdag 23 januari 2007, 22:42:


Dat zou hebben gekund, maar volgens de informatie van de leverancier van die steen bevat het gewoon zout (zie de ingredientenlijst).
Over de exacte hoeveelheden sporenelementen bestaat kennelijk enige onduidelijkheid, maar over het zoutgehalte, waar bijna de hele steen uit bestaat, is geen twijfel.


Omdat dat volgt uit de ingredientenlijst.

Groeten,
Frans

jose schreef op woensdag 24 januari 2007, 0:52:


Nee, de opname is prima, alleen kunnen ze soms meer uitzweten dan er in hun voeding voorkomt, vandaar het mineralenblok.


Ja maar teveel is ook niet goed.

Bij mensen werkt het exact hetzelfde. Als je veel transpireert kun je een natriumtekort krijgen, je krijgt dan vanzelf zin in iets zouts, en in de regel zul je dan als het ware vanzelf wel iets aan eten dat veel zout bevat.

Het wordt een heel ander verhaal wanneer zout is toegevoegd aan iets lekkers, waarbij het zout je als het ware wordt opgedrongen. In de soep bijvoorbeeld. Prachtig als je toevallig net een natriumtekort had, maar had je dat niet dan eet je de soep ook op, en krijg je teveel natrium binnen. En dat dat slechts is voor je nieren, bloeddruk, weet ik veel wat allemaal, is dacht ik toch wel bekend.

Gewone likstenen lijken de behoefte prima te dekken. Als een paard geen behoefte heeft aan een liksteen dan heeft hij waarschijnlijk genoeg natrium (je gaat dat echt wel merken hoor, als er een natriumtekort zou zijn). Ik vind het dus verdacht als een paard geen behoefte heeft aan een liksteen maar wel aan een himalayasteen. Misschien zit er inderdaad een lekker smaakje aan, en eten ze het om het smaakje, terwijl ze helemaal geen natriumtekort hebben. Ondertussen belast je wel de nieren e.d. Misschien hebben paarden ook wel eens hoge bloeddruk, maar ja, wie gaat er nou de bloeddruk meten van een paard?

Enfin, ik ben er niet zo'n voorstander van als mijn kinderen een hele lading zoute drop naar binnen werken omdat de dropjes zo lekker zijn, en ik ben er evenmin voorstander van als mijn paarden, die een normale liksteen met mate gebruiken, ineens zo'n zoute snoepsteen verslinden.

Food for thought dus.

Ik heb niet zoveel tijd voor een uitgebreide discussie, iedereen moet hier zelf maar even over nadenken. Voor mij is het ook nieuw dat er zoveel paarden zijn die kennelijk meer himalayasteen gebruiken dan een normale liksteen, en toevallig behoor ik nou eenmaal niet tot het gilde "meer is beter" dus ik denk even na over wat dat te betekenen heeft. Ik voel me meer aangetrokken tot "Meer-met-minder".

Groeten,
Frans

jose schreef op woensdag 24 januari 2007, 11:15:


Wie zijn 'ons' en hoe is dat geconstateerd?


Je hoeft het ook niet zeker te weten. Je KAN het ook niet zeker weten, net zo min of dat hij niet teveel krijgt. In de praktijk blijkt een natriumtekort niet voor te komen als je zorgt dat het paard de beschikking heeft over een liksteen.

Groeten,
Frans

jose schreef op woensdag 24 januari 2007, 11:15:


Laat trouwens ook maar, jij begreep iets anders dan ik bedoelde. Ik bedoel met opname dat ze het natrium dat ze binnenkrijgen ook prima opnemen.

Groeten,
Frans

Elzaliene Proost schreef op woensdag 24 januari 2007, 12:51:


Lik-It, is dat niet die snoepsteen waarin melasse zit?


Tsja...

Groeten,
Frans

Saffier schreef op woensdag 24 januari 2007, 14:14:


Dank je!


Nee hoor, niet als je paard het prima doet. Onze paarden krijgen ook geen magnesium, en ze doen het prima.


Wij geven gewoon Rockies Rood. Om de natriumbehoefte aan te vullen, en er zitten nog wat extra sporenelementen in en dat is mooi meegenomen.


Het belangrijkste is dat het een mineralenblok is, en geen snoepsteen. Dus geen melasse, appeltjes-smaak oid. Het gaat de paarden vooral om het natrium, dus daar moet de steen zoveel mogelijk van bevatten. Het maximaal haalbare aan natrium is 38 a 39 procent. Verder is het dan wel goed als er nog wat sporenelementen in zitten, zoals koper en zink en magnesium.


Als hij niet insulineresistentie heeft en/of hoefbevangen is niet.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op woensdag 24 januari 2007, 15:27:


Neuh. Daar kun je niet gemakkelijk een tekort van krijgen, dat spul zit overal in. Je zoutblok (of dat nou Rocky of Himalaya is) bestaat voor het grootste deel uit chloor. Ik schreef al dat Natrium er voor 38 a 39 procent in zit, die andere ruim 60% is dus chloor. (Zout is NatriumChloride, dus Na+Cl).


Breng nou niemand op een idee... Als een of andere supplementjesfabrikant meeleest dan worden binnenkort de chloortabletten als onmisbaar supplement op de markt gebracht.


Sta je er wel eens bij stil of je zelf wel genoeg van al die mineraaltjes krijgt?

Groeten,
Frans

jose schreef op woensdag 24 januari 2007, 19:48:


Inderdaad. Bij gebrek aan kennis zal beeldvorming de doorslag geven. Het zal wel de reden zijn dat chloor nergens wordt genoemd als supplement, en zelfs op de liksteen, die voor meer dan de helft uit chloor bestaat, dit feit wordt verzwegen.

Puur chloor is geen lieverdje. Het is een giftig gas, dat oa in de eerste wereldoorlog werd gebruikt om de tegenstanders die in de loopgraven verscholen zaten te vergassen.

Natrium is echter nog "slechter" dan chloor. Puur natrium is een metaal, dat zo verschrikkelijk aggressief is en zo heftig 'roest' dat het spontaan in de fik vliegt wanneer het in contact komt met lucht. Om die reden kan puur natrium alleen bewaard worden onder een dikke laag olie, en zelfs dan nog ziet het kans om te roesten. In contact met water roest het zelfs zo heftig dat het explodeert...

Natrium en chloor reageren graag met elkaar, en het resulterende natriumchloride gooien wij graag in onze soep, het is gewoon keukenzout.

Over de andere mineralen zijn evengoed veel slechte dingen te vertellen. De grap is dat ze, als verbinding met een andere stof, ook waardevol kunnen zijn. Zo'n verbinding heeft echter geen eigenschappen die je met de pure stof kunt vergelijken. Maar je kunt ook weer slechte verbindingen maken, verbindingen waar het lichaam niets mee kan, of die zelfs ronduit giftig zijn. Of verbindingen maken die op zich wel goed zijn, maar zodra ze gezamelijk oplossen in water met elkaar reageren, waardoor je juist weer stoffen krijgt die anders waren dan je had bedoeld.

De waarden waarmee er in de supplementen industrie wordt gestrooid zijn dan ook eigenlijk misleidend. Als er natrium in een steen zit, zit er dus ook iets anders bij (anders was de steen al direct na het openen in brand gevlogen. idem met fosfor. Puur koper is giftig, kopersulfaat ook. IJzer is leuk, maar niet in pure vorm (inderdaad: bloedarmoede oplossen door ijzervijlsel op je brood te strooien werkt niet zo goed). Ook niet als ijzeroxide (roest). Het is dan ook met een beetje een duivelse mind prima mogelijk om een liksteen te fabriceren die keurig alle mineralen bevat, en er volgens de ingredientenlijst perfect uit ziet... maar dodelijk giftig is.

Enfin, bezint eer ge begint. Ik heb al diverse supplementen gezien waarin de beloofde mineralen zodanig verbonden waren met andere stoffen dat het lichaam er weinig tot niets mee kan aanvangen. Eigenlijk zou je wat verstand van chemie moeten hebben voor je met supplementen aan het knoeien gaat.

Groeten,
Frans