mike van dijk schreef op maandag 22 januari 2007, 17:33:



Daar kon je nog wel eens gelijk in krijgen Mike!!!
Het is wel toevallig dat Jur, na 5 maanden goed gelopen te heben op het harde, gevoelig in zijn hoeven is geworden precies in de 2-3 maand dat zijn spierprobleem gymnastisch is opgelost. En hij dus anders zijn benen neerzet.
Als dat de oorzaak is, dan heeft hij dus een gezonde ziekte!!!
Het is een heelingsproces dat bekap technisch maar het best met rust gelaten kan worden. Goed lopen geeft op den duur vanzelf goede hoeven. Maar goed als het anders blijkt te zijn dan is dat zo. Dit soort dingen zie je niet als je alleen maar naar de hoef kijkt toch?

Groetjes, Michiel

4bozzza schreef op maandag 22 januari 2007, 21:32:


Gandalf zegt het ook

Heerlijke wijsheid

Michiel

Spirithorses schreef op maandag 22 januari 2007, 12:39:


Dit lijkt me een vruchtbare samenwerking kunnen worden.
Pien en Jack kunnen een veelzijdig centrum runnen, gericht op kwaliteit.
Een oase van paard natuurlijk, waarin niet de grootte een rol speelt
maar wel verdieping, gezelligheid en vooral een goed toeven voor de paarden.
Ik denk dat Cedric zich daar wel thuis zou voelen, en mee kan filosoferen
met al die paarden trainers die daar hun ervaringen uitwisselen.
Ik zou daarop in gaan Cedric.

Groetjes, Michiel

Wil schreef op dinsdag 23 januari 2007, 22:16:


Alleen beitel ik me suf op dat blok. En dan in de zoutmolen. Ik heb geen zin om peperduur gemalen H.zout te kopen. Hoe doe jij dat Wil?

Groetjes, Michiel

Liesbet schreef op woensdag 24 januari 2007, 20:29:


Ik ben een voorstander van natuurlijk ouderschap. Dat kink raar na al deze kritiek. Die kritiek zie ik als uitwassen die niets met natuurlijk opvoeden
te maken hebben. Zoals wel vaker wordt het kind met het badwater weggegooid.

Mijn kinderen zijn grotendeels natuurlijk opgevoed en mede daarom
doen ze het zo goed op alle fronten. Ik kan ook haarfijn de pijnpunten
uitleggen die kinderen ervaren die niet natuurlijk zijn opgevoed.
Paard natuurlijk heeft veel overeenkomsten met natuurlijk opvoeden trouwens.

De stal bijvoorbeeld, en de box en het kinderbed met spijltjes achter de gesloten slaapkamerdeur de ganse nacht. Paarden horen niet in de box als ze er uit willen, jonge paarden horen niet in de stal opgesloten te zijn als ze bij hun moeder willen zijn. Mensenkinderen ook niet.

De vrije opvoeding van de jaren 60 en 70, ook daar ben ik een voorstander van en doe ik met mijn kinderen. Met de kritiek hierop ben ik het wel eens, niet met eind conclusie dat vrije opvoeding waardeloos is. Ook hier gooien we dan het kind met het badwater weg. Idem bij paarden, leuk om die vergelijkingen te zoeken en neer te pennen. Een paard geef je zoveel mogelijk vrijheid om zijn eigen dingen te doen, going with youre horse. Omdat je weet dat het paard op die manier maximaal gemotiveerd is en in zijn eigen wereld zichzelf kan zijn. De grenzen aan die vrijheid zijn heel duidelijk, alles wat de ouder als gevaar of ronduit ongewenst ziet, daar wordt het paard begrenst en hem gevraagd mee te gaan. Wil hij niet dan is daar niet de zweep of spoor of straffen, maar wordt er gewoon afgestapt of een stapje terug gedaan. Met kinderen precies zo in de vrije opvoeding. Ook daar geen kinderen op de gang zetten, of andersinds bedreigen. En wel zoveel als mogelijk is, hun eigen leven laten spelen. Hoe meer vrijheid hoe sterkere mensen het zullen worden, idem met je paard.

Ik heb mijn Tessel gedragen, volgens de adviezen van natuurlijk opvoeden. En dat is zoals misschien wel een kwart van de wereld bevolking nog steeds hun baby draagt. In India, Afrika, Indonesië, Mongolië, op het platteland natuurlijk waar de verwestering nog niet geheel deze uiterst goede gewoonte heeft verdrongen. Nee niet tot 5 jaar. Tessel heb ik gedragen van geboorte totdat ze kon kruipen. Dat is het natuurlijke signaal dat ze weg wil uit je armen om de wereld te verkennen. De link met paarden is er ook. Het veulen mag vrij kiezen hoe dicht het bij mamma wil zijn, dag en nacht. En bij voorkeur tot de leeftijd dat het geen enkel probleem meer heeft om niet meer naast haar te zijn. Als we dingen met ons paard gaan doen, geven we eenzelfde nabijheid. Het mag achter ons weg kruipen, terwijl wij het goede voorbeeld geven nergens bang voor te zijn. Telkens en telkens geven we precies die nabijheid die nodig is. Waarom? Omdat we weten dat het op die manier zich het best kan handhaven later in de grote maatschappij.

En dit is nog maar een klein stukje van overeenkomsten die er te leggen zijn, ik ben in ieder geval consequent in de omgang,

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op woensdag 24 januari 2007, 21:59:


Vergeet ik zomaar de plattelands mensen (indianen) van Zuid Amerika.
Feiten kennis is zwak bij me door m'n dislectie, wel weet ik dat de baby's in wiegen leggen in europa ook nog maar vrij resent gebeurd, overgenomen van een of andere idiote koningin uit engeland dacht ik enkel eeuwen terug.


Consequentie ... ook daar is een prachtig vergelijk en uitleg over mogelijk met paarden. Iemand zoals ik die zich laat leiden door het moment zelf en daarop elke keuze spontaan volgt is altijd congruent met zijn eigen gevoel. Zonder innerlijke tegenstrijdigheid tussen gevoel en handelen. Dit staat ver af van regels altijd stipt naleven en de dingen altijd het zelfde moeten doen. Hmm parelli paarden zoals het niet bedoelt is door parelli. Vaste regels hanteren bij kinderen, beide ouders ook nog eens de zelfde regels, geeft een zelfde mechanistische opvoeding. Consequent zijn is ten eerste consequent zijn aan je eigen gevoel, altijd en onder alle omstandigheden. Dan luisteren kinderen ook omdat je het meent. Of ze luisteren niet omdat ze vrij en krachtig hun eigen gevoel eveneens volgen. De maatschappij heeft het er later moeilijk mee Dat is de oude maatschappij die mag sterven, de nieuwe maatschappij heeft deze onafhankelijke eigenzinnige creatieve mensen juist nodig om te overleven. Aan slappe meelopers hebben we niks. En dan de paarden, wat willen we het liefst ontwikkelen?

Groetjes, Michiel

Geertje schreef op donderdag 25 januari 2007, 8:12:


Ook dit is een misvatting, je moet NOOIT. We maken allemaal een eigen egoistische keuze, en kiezen in dit voorbeeld tusen ontslag of die taak doen.
Onze vrijheid gaat veel dieper dan men doorgaans denkt.


Ha ha wat dacht je. Vanaf geboorte wordt de baby rond gedragen, de baby laat zich dragen, dobberend op golvende armen, waarheen de wind ook waait. Eenmaal kruipend wordt het kindje ook opgepakt en ergens anders neergezet waar het veilig is, telkens weer zonder boosheid. Het accepteerd dit even moeiteloos, zolang het zijn vrijheid behoud om weer verder te kruipen (niet opgesloten dus in zijn stalletje). Die planten waar het in wil graaien blijken plotseling niet meer te bestaan (weg gezet omdat dit makkelijker is voor ouders). Hoeveel moeten is er bij paarden? En hoe lossen we dit op? Ik dacht altijd : "Verhinderen zonder te verwijten" en dat is precies het principe waarop kinderen het ook zo goed doen. Ze MOETEN het doen, is al te vaak het zweep principe en dat werkt voor kinderen al net zo pijnlijk. Soms is de pijn al zo weg gekapselt dat je het niet meer ziet. Verhinderen is nog lang geen actief iets moeten doen. Je kunt je vraag heel duidelijk maken en dan houd het op met iets actiefs van ze te willen. Of je moet houden van strijd in de relatie. Met paarden weten we dit al beter dan met kinderen, das een achterstand in ontwikkeling.


Samen slapen is iets fantastisch, we hadden 2 tweepersoons matrassen op de grond en daar sliepen we samen. Jammer dat die periode voorbij gaat en kinderen op een eigen kamer willen slapen. Eerst hebben Tessel en Kariem samen een tijdje een bed gedeeld en toen ieders hun eigen kamer. Hun eigen stal is geen probleem als ze de deur maar zelf open mogen doen. Een kleine baby kan nog niet naar de ouders kruipen wanneer het wil, die hoort zowiezo in het familiebed. Zelfs volwassen ouders willen graag samen in een bed, en zo'n klein mensekind moet het maar alleen redden. Wat een onwetendheid en wat een nare gevolgen ontstaat daardoor.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op donderdag 25 januari 2007, 8:13:


Mooi Piet, prachtig hoe dit op zijn eigen tijd gewoon goed komt.
Die 20 kilo afvallen, jongen bezin eer ge begint.
Iedereen heeft zijn eigen natuurlijke gewicht, mits gezond te eten en veel beweging. Als je dus gezond af wilt vallen, dan kan dit alleen door naar die ezonde kost te kijken en meer te bewegen. Al het andere is nutteloos en frustrerend.

Groetjes, Michiel

Geertje schreef op donderdag 25 januari 2007, 9:50:


Ieder kiest wat hem het beste lijkt of doet uit gewoonte wat iedereen doet. Als je arts bent en je ziet de talloze slaap problemen bij jonge kinderen, dan weet je nu van mij dat die slaap problemen hoogst zelden voorkomen bij kinderen die samen mogen slapen. Doe er maar onderzoek naar velen zijn je voor gegaan. Neem dan als je onderzoek doet geen ouders die hun kind toestaan, na veel huilen en ellende, bij hun in bed te komen. Dat tref je geen ontspannen en tevreden kinderen. Ouder onderzoek is hiermee de mist in gegaan. Ook een goede is draagdoek kinderen te vergelijken met wieg kinderen. De ene is soepel en zacht de andere is vaak als een plankje. Een osteophaat en chiropractor bereiken prima resultaten bij deze baby's en huilbaby's. Ook interessant ... het had ook voorkomen kunnen worden.

En over het moeten ... wees maar niet bang daar krijgen we inderdaad genoeg training in, zonder het te vergoeilijken. Krijgen ze genoeg vrijheid, dat is meer een zorg. Mijn kids hebben buiten ons huis geen enkel probleem met moeten. Ze zijn me veel te braaf zelfs,

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op donderdag 25 januari 2007, 11:14:


Zelfs alleen emailbrieven naar de partij voor dieren,
zou al een makkelijke hulp zijn om dit thema te beinvloeden.
Elke druppel helpt immers, het bewustzijn te voeden.

Michiel

Clara van der Horst schreef op vrijdag 26 januari 2007, 9:24:


Dat denk ik ook, wel is het zo dat als deze paarden wel bereden zouden
worden op asfalt, gewoon zo als het hoord met een geleidelijke gewenning. Dat ook hun hoeven zich daaraan aanpassen. Zonder dat er dus bekapping nodig zou worden.

Groetjes, Michiel

jan seykens schreef op vrijdag 26 januari 2007, 10:11:


Geen monocultuur, noch de wei noch asfalt, dan komt het goed, ook met die steunsels.

We kwamen onderweg een terras tegen met kleine ronde kiezels. Daar heb ik Jur even op gehad. En hij stond daar heel relaxt met zijn gevoelige voeten, geen enkel probleem, hij liep er beter op dan op straat. Toch wel bijzonder vond ik.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op vrijdag 26 januari 2007, 19:06:




Dat kun je óók natuurlijk noemen, dat je het lef hebt om te doen wat nodig is.
Niet alleen die stallen en ijzers afbreken maar ook een paradijs paddoc creeëren. En daar zijn we het allemaal over eens, hoe zit het echter in de praktijk????

Mijn paard wordt staat op een stallings adres en ik ben al blij dat hij nu buiten mag staan, inplaats van in de stal net zoals de rest. Voorzichtig aan komen er hier wel veranderingen, deze winter krijgen we al veel meer medewerking met alles dan vorige winter.

Hoe is het bij de anderen?
Vanavond vertelde Josien me over een van haar paarden waar ook al jaren geen onderhoud bij nodig is. En de steunsels vroeg ik, wel die slijten wel op de kiezels zij ze.

Groetjes, Michiel

Clara van der Horst schreef op vrijdag 26 januari 2007, 17:44:


Voor mij bestaat er niets anders dan vrijheid, maar goed dat is een ander verhaal. In vrijheid kiezen we altijd dat, wat het meest gerieflijk en gezond is, voor ons, op dat moment. Als een baas vervelend gaat doen, dan nemen de meeste mensen ontslag zodra er iets op hun pad komt wat beter lijkt.


Soms denken mensen "ik kan niet weg", in werkelijkheid kunnen ze wel, alleen willen ze dat niet omdat de balans van voor en nadelen nog even doorslaat naar de voordelen. En zo hoort het ook, dat is vrijheid.

Een paard reageerd ook zo. Jur dacht vanavond, Jipieee even dol door draven en dan een galop richting huis. Ik zette een wending in en zo stond hij plotseling alleen met zijn plan. En alleen zijn is is erger dan de lol die hij in gedachten had. Zelfs mijn paard maakt hierin een vrije keuze. Voor wie het wil zien.

Groetjes, Michiel

Karin schreef op zaterdag 27 januari 2007, 15:59:


Sorry dat ik zo doorzaag.
Jij ervaarde geen keuze vrijheid, dus had je het niet.
Wat leverde het op, om die maand nog gewoon door te gaan met werken?

Een ander had zich misschien ziek gemeld en met de tegenwoordige
rechtspraak nog een schade vergoedings kunnen krijgen ook van die chef.
Ik vertrouw er helemaal op dat je, de voor jouw beste keuze gemaakt heb, ook al dacht je geen keuze te hebben.

Groetjes, Michiel