Masja schreef op zaterdag 20 januari 2007, 18:43:


Als jij vind dat je paard maar op 1 foto het touwtje onder spanning heeft, heb je dus een aangeleerde houding "gecreeerd", die niets met wat dressuur zou moeten zijn! van doen heeft, dit is een afgedwongen en daarmee aangeleerde houding waarbij het paard niet ontspannen kan zijn.
Heb je nooit geleerd dat een paard net voor de loodlijn moet lopen en dat er zoiets bestaat als een valse knik in de hals? En dat aanleuning van *het paard* moet komen? Dit paard neemt het bit niet aan, hij probeert het alleen te ontwijken door zich in valse knikken in de hals te gaan bewegen.
Erg slecht voor zijn gezondheid....



Karin

epona schreef op zondag 21 januari 2007, 20:22:


Nee, Eddy doet helemaal niet hetzelfde, die heeft het over paarden en paardrijden, jij hebt het over mensen. Groot verschil...

Karin

Wuyckens Nathalie schreef op dinsdag 30 januari 2007, 15:32:


Ik leer de trainingsdingen altijd eerst op de grond aan, dan pas onder het zadel.
Voltes, slangevoltes, hoeken door, gebroken lijnen, schouderbinnenwaarts, wending om de achterhand, achterwaarts, achterwaarts door de L, in een klein vierkant voet voor voet langs de volgende zijkant komen, labyrinth, balkjes lopen, cavaletti lopen, zo langzaam mogelijk stappen en draven (maar natuurlijk wel met achterhandgebruik), travers, wijken, slalom tussen pilonnen en ik vergeet vast nog wel eea.
Het meeste kun je ook buiten doen natuurlijk, maar daar kun je ook soms
taluten op en af, een slootje over, door kreupelhout enz.

Verder afhankelijk van het paard aan grondwerk: een vrij sprongetje, targetten van lichaamsdelen (van het paard wel te verstaan) , voetballen, schrikparcours (hoewel ze nergens meer van schrikken,maar er zijn er die dat erg leuk blijven vinden om te doen, de kunst is om steeds weer wat nieuws te verzinnen...), trommelen (ik dan) en met ritmes spelen, "aporteren", "pak me dan als je kan", buiging maken en ik wil nog een podest, maar kan geen stevige vinden

Karin