eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 januari 2007, 19:17:
> Peter Donck schreef op maandag 15 januari 2007, 18:22:
>
>> eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 januari 2007, 14:30:

> Van zodra ik zo een korstje aan raak BENG en hard he man , ni
> te ontwijken . Ligt natuurlijk vlak op de oude littekens van
> zweep en wat nog meer , kan hem toch niet onder volledige
> narcose laten bregen om Mok te verzorgen !!!
Ik heb met Bright een jaar of drie getobt met mok, schurft en rotstraal. Ze liet zich niet meer behandelen. Dit anders zo ontzettende goedmoedige paard werd levengevaarlijk als je maar in de buurt van haar benen kwam.
En ook zij moest behandeld. Mijn taktiek was om zo dicht mogelijk tegen haar aan te gaan staan. Op het moment dat ze dan uithaalde was ik zo dichtbij dat ik de beweging van het been gewoon volgde.
En volhouden. Vooral met de rotstraal was het een ramp. Haar rechtervoorbeen was drie jaar lang continue besmet. Ze liep altijd kreupel. De straal was tot ver in de hoef gewoon doormidden. Ik heb toen nog in paniek Ilona gebeld.Op een gegeven moment waarschuwde de (toen nog hoefsmid die haar bekapte) bekapper dat het naar binnen kon slaan en hoefkanker kon veroorzaken.
Op dat moment heb ik geen consessies meer gedaan. Ik ben begonnen met een hele zware jodium oplossing in de opengespleten straal te spuiten. Vreselijk pijn moet het hebben gedaan. Ik moest echt iedereen uit de buurt houden en deed altijd een schietgebedje voor mijn eigen leven. Maar na twee maanden was het leed geleden. De stank verdween en er kwam door de jodium een knoertharde straal groeien, maar wel dicht!
Inmiddels heeft ze zoveel vertrouwen in me dat ze zelfs die tijdelijke pijn voor lief neemt. Ze heeft door dat het op den duur wel goed komt.
Oh, Eddy. Ik zou je paard toch maar even laten onderzoeken op schurftmijt. Als dat erbij blijkt te zitten is het namelijk zo ontzettend makkelijk te bestrijden.