Coralie schreef op vrijdag 12 januari 2007, 20:44:


En daarbij maakt het veel uit of dat initiatief vertonen, een eigen iets is, want dan is het altijd zelf belonend ! En hoeft er geen andere beloning toegevoegd te worden, enkel een eerlijk meeleven kan het nog mooier maken. Met paarden werkt dit net zoals bij mensen.


Eerlijk gezegt heb ik dit bij paarden veel en bij mensen nouwelijks. Ik werk ook met mensen met een verstandelijke beperking en zie collegas erg druk met gedrag anders willen hebben, en het daardoor minder goed bereiken omdat het manipulatie is. Als ik de mensen laat zijn zoals ze zijn, en daar waardering voor heb, dan gaat het voor mijn gevoel allemaal veel beter. Bij mijn kinderen en oppas kinderen precies zo! Nu de paarden nog.

Het is het trainers syndroom, constant het paard anders willen hebben als hij is. En op mezelf letten of ik alles wat doe zoals ik wil en op mijn dochter ook. Prima dat we hier nu eens de nadelen helder krijgen. Constant letten op Jur of hij wel goed loopt, testen of hij wel snel genoeg stopt, of hij wel de goede wendingen maakt, of zijn humeur wel goed is, hoe gevoelig als hij nu op deze ondergrond is, of zijn wisselingen van tempo wel naar mijn zin zijn, hoe hij zijn oefeningen doet, ik bied hem van alles aan met vooropgestelde doelen en verwachtingen, etc etc etc. En daarbij ga ik nog heel veel met met hem mee, als een soort tegengif tegen mijn manipulatie. En zelfs dat beoordeel en evalueer ik constant en trek het daardoor ook binnen mijn manipulatieve invloed.

Wat is de weg hieruit?
De bosklossers die nouwelijks hun paard anders willen hebben dan hij is, en gewoon zorgeloos hun buitenritje maken, zijn hier zeker in het voordeel! Oke zo kun je, je paard te weinig gymnastiserend rijden. Dus enige aandacht en kennis voor rechtrichten en schouderbinnenwaarts rijden tijdens je buitenrit is gewenst en soms hard nodig. Ook lastig gedrag onderweg schreeuwt om training. Ook is het een bekend gegeven dat laten rusten (triggeren noch behandelen) een oud probleem vanzelf op kan lossen. Hoe bereik je die staat: van gezamelijke aandacht in helder bewustzijn van je zelf, je paard en je omgeving, zonder dat er iets anders zou moeten zijn als het is? Zonder manipulatie en opdrachten?

Ik denk dat het onderzoek van gedachtes, zoals ik bij www.thework.org en de boeken en tapes van Byron Katie geleerd heb, hier erg goed kan helpen. Ook al heb ik het trainers syndroom (eigen paard alleen) in alle hevigheid, toch laat ik al die strevingen tijdens het uitvoeren ook min of meer los. Ben er zelden geïrriteerd door en accepteer de resultaten van elk moment volkomen. Ride the horse you have today. Ook naar mezelf net zoals naar het paard, hoeft er niets te veranderen. Alles is altijd goed zoals het is. Dát helder bewust te krijgen en te houden op elk moment, dat is zo waardevol. Kennen jullie het Byron Katie's boek; "Katie's Tao"? Die is fantastisch en toepasbaar op dit onderwerp. De ondertiteling is ook veelzeggend: "Doe niets, laat niets ongedaan".

Groetjes, Michiel

.

Huertecilla schreef op zaterdag 13 januari 2007, 10:08:


Ik begrijp niet wat je hier wilt zeggen, kan er wel naar raden.
Bijvoorbeeld dat de natuur niet een foutje gemaakt heeft, door steunsels een pijnlijke puntbelasting over te laten. En waarom dan niet? Omdat de hoef in zijn geheel zo vormvast is dat puntbelastingen voldoende opgevangen worden, dat zou evolutionair correct zijn.

Let op, ik denk hier slechts logisch, niet vanuit ervaring.

Groetjes, Michiel

Böske schreef op vrijdag 12 januari 2007, 23:34:


Ik ken een oude boer die elke winter zorgt dat hij een veulen
op stal heeft staan, op de deel, waar ook 1 of 2 andere paarden staan.
De deur van die veulenstal staat meestal open, en het veulen loopt vrij rond.
De boer is meestal op de deel te vinden, daar doet hij al zijn klusjes
tot aardappels schillen aan toe. Zo heeft hij een leuke winter. En het veulen
socialiseerd een beetje. Ik ken een andere man die zijn tuin achter draad heeft staan, evenals de oprit, zodat de paarden rond het erf kunnen lopen. Wat we er van kunnen leren is de dingen zo te organiseren dat paarden en mensen bij elkaar zijn, zonder dat dit werken of training is.

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op zaterdag 13 januari 2007, 9:56:


Wat zou het mooi zijn, als die creativiteit, dat actieve en dat vrijdenken niet geblockt werd door jou instructies, waardoor al hun vermogens zich verder gaan ontwikkelen in dialoog met de (weide en rijke) omgeving en jou. En dat gebeurd echt hé, op een meer sprankelende manier dan ooit onder jouw sturing mogelijk is. Maar goed ieder zijn pad, wat ik doe hoeft niemand na te volgen, zijn we vrij in gelukkig.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op dinsdag 16 januari 2007, 2:38:


Precies ja.
Wel vind ik het zinvol de verschillende ques/manieren voor recht rijden eens voorbij te zien komen. We spreken allemaal een licht verschillende taal tegen ons paard en de meeste niet met strakke verbinding met het paardehoofd. Sinds kort wend ik op zit, is toch wel gemakkelijk en maakt dat ik nu bewust recht in lijn met de beweeglijke ruggegraad zit. Elke afwijking daarvan is dus een bewust ervaren que geworden voor mijn paard terwijl dit vroeger niet zo was. En dan onderscheid die knappe vent ook nog de per ongeluk ontstane afwijkingen en reageerd daar niet op. Zo kan ik me voorstellen dat scheef willen lopen alleen op zit al gecorrigeerd kan worden. Je zou het zelfs op que kunnen zetten met een kort zetje in je zit, als het paard het maar begrijpt en mee wil werken. Hmm wel theorie mijn verhaal, in mijn rijlessen zijn we nog met andere dingen bezig.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op dinsdag 16 januari 2007, 8:40:


Ja dat werkt super, doe ik al jaren mede geholpen door een dislectische kronkel in mijn geheugen waardoor ik absoluut niet meer weet wie er nu wat gezegt heeft tegen mij in het verleden.

Vergeten wordt ook nog wel eens, in dit toppic ook, dat op een forum schrijven een veel ruimere functie heeft dan een persoonlijk belang. Ans schrijft in mijn ogen dus niet alleen voor concrete hulp, maar ook om haar verhaal te delen, haar denken duidelijk te maken en te ontwikkelen en om het thema bij anderen wakker te roepen en om ruimere oplossingen te onderzoeken en paarden in het algemeen te helpen. En als zij het niet zo bedoelt, het gebeurd toch wel door hier te schrijven.

Groetjes, Michiel

jose schreef op woensdag 17 januari 2007, 11:48:


Ja Piet heeft echt een correctie nodig hier, ksst in je mand

Wat ik ook wel eens doe, is mjn brief nalezen voor het verzenden en dan alle stekeligheden er uit halen zodat alleen de zuivere info overblijft.

Groetjes, Michiel

Promissje schreef op woensdag 17 januari 2007, 22:29:


Tsa ik heb even getwijfelt of ik ook zelf zal reageren hier.
Ik weet niet of de bezoekers van mijn "verslag van de dag" toppic, ook mogen reageren daar? Mijn verzoek is dan om vriendelijk te blijven. Het zijn wel de mensen die ik alle dagen tegenkom daar. Zo je kunt lezen daar, lukt mij dat ook aardig, alleen daarom al is het leerzaam de briefwisselingen te lezen.

Waar draaid het om allemaal? Dat is de oorzaak van Jur zijn klachten. Veel mensen op het forum daar, geven mijn natuurlijk bekapwerk de schuld. Noch de prof natuurlijk bekapper ziet dit zo, noch Josien die me les geeft in gymnastiserend rijden ziet het bekapwerk als de oorzaak van de klachten.

De mensen van onze stal die hier reageren doen dit omdat ze mij en Jur willen helpen. Niets dan lof hiervoor, alleen hun oorzaak (met oplossing) zie ik niet zitten en daar praten we over. Thats all.

Eigenlijk is het één groot misverstand, in mijn ogen. Want de mensen op stal zien Jur eerst met stijve spieren voorbij komen en toen dat opgelost was, zien ze Jur nog steeds slecht lopen (op het harde, ditmaal zijn het wel gevoelige hoeven, met een 3tal oorzaken).

Groetjes, Michiel