Piet schreef op donderdag 11 januari 2007, 10:56:


Heel goed yes!


NB heeft het ook altijd aangeraden, klopt.
Het nieuwe, zoals Egon en Peter me duidelijk gemaakt hebben, is :
dat wat éérst komt. Niet het bekappen met de nabootsing van slijtage, maar op de eerste plaats komt het lopen en rijden over wisselende ondergronden. Dát heeft alle prioriteit en aandacht nodig, als je als prof hoefverzorger bij een lant komt zou je dát vooral moeten stimuleren. Zoals Egon eens gratis aanbood bij een forumlid bij hem in de buurd, die dringend advies nodig had. Een prachtige brief en aanbod, die ze helaas afsloeg. Daarin stond de natuurlijke hoefbelasting voorop, en op de 2de plaats de hoef bijwerken. Zo zou het moeten zijn.

Groetjes, Michiel

Arno8 schreef op donderdag 11 januari 2007, 13:52:


Ja mooi.
Op het forum kun je dan in de tekst neerzetten:
"Toppic wordt op dit moment vervolgd op de mesthoop",
met de link erachter. En als er op de mesthoop 3 dagen of zo
niet meer gereageerd wordt dan is het toppic vanzelf weer terug
op het gewone forum. Zonder de gepeperde brieven mee te nemen natuurlijk.
Misschien kun je op het mestforum ook wel stemmen, zo van jongens
nu is het wel duidelijk, zullen we weer terug gaan naar het hoofd forum?

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op donderdag 11 januari 2007, 18:01:


Omdat het een vlucht was vol verzet tegen mijn verzoek.
en zo ken ik hem niet, behalve bij longeren. Dus mijn verklaring
is dat het oud zeer zal zijn. Mocht hij op meerdere momenten mijn leiderschap
betwisten dan zou ik het anders aan pakken.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 18:44:


Een beetje in de steil zoals het laatste boek van Mark Rashid,
waarin de persoonlijke eigenschappen van de mens in zijn
volledigheid getraint worden, om een beter paardemens te worden.

Zeker een goede invalshoek vind ik, je kunt dit therapeutisch benaderen maar ook daaraan voorbij is er veel mogelijk. Het best bereikbare op dit punt is "verlichting", of zelf realisatie, of helder gewaarzijn (er zijn zoveel manieren om dit te omschrijven) . Belangrijk hierbij is dat dit geen eind staten/doelen zijn, maar momenten die we allemaal kennen. Het leerdoel is om moment aan moment te rijgen, vooral als je met je paard bezig bent.

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op vrijdag 12 januari 2007, 1:05:


De un-schooling, iederwijs scholen en www.sudval.org school hebben zeker raakvlakken met het meegaan met je dier. In al die gevallen gaat het erom dat de persoonlijke ontplooing het best gedient is met de sturing en motivatie van binnenuit.


Ik heb geen overzicht/inzicht van wetenschappelijke inzichten over de invloed van meegaan met je dier. Ik baseer mijn mening, dat het nieuw en onbekend is binnen de hondwereld, op de reacties binnen de clickergroep. Daar zitten een aantal fanaten-trainers die heel veel weten over de verschillende dier vriendelijke methodes van honden training. En zij zeggen me, dat het nieuw voor hen is. Maar wat is nieuw hé? De dingen die ik ontdekt heb met mijn hond, verschilt héél weinig, van de vrijbuiters die hun los lopende hond overal mee naar toe nemen. Dat zijn mijn voorbeelden. Het nieuwe is, dat iedereen denkt dat dit ongetrainde honden zijn. Als je bedenkt dat álles training is, dan kun je zien waarom die vrijbuiters honden zo'n prachtig levendige en natuurlijke uitstraling hebben. En kun je ook zien waarom formeel getrainde honden daar vér bij achterlopen. Het is mogelijk dus het beste van beide te combineren, en dat reik ik aan met going with.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 12 januari 2007, 12:36:


Voor de duidelijkheid.
Er is nog wel een fundamenteel verschil tussen die vrijbuiter en mij, als ik met mijn hond op pad ben. Die vrijbuiters wandelen hun eigen pad en de hond volgt geheel vrij. Zulke mensen lopen door de stad zoals anderen met hun hond door het bos. Ik volg mijn hond en krijg dus een ander resultaat. De prachtige en natuurlijke uitstraling hebben we beide gelijk. Door het meegaan met mijn hond komen er dingen bij, zoals moedig de leiding nemen, wederzijdse communicatie, op elkaar afstemmen en maximale ontplooing van capaciteiten. Voor mij allemaal al heel gewoon, ik doe dit al jaren.

Jur werd het afgelopen jaar geremd door zijn steeds vaster komende te zitten achterhand. Het komende jaar is die rem weg, nu nog zijn gevoeligheid op het harde ook weg krijgen. De basis voor meegaan met hem is er al helemaal, nu hij moediger en levenslustiger aan het worden is, door zijn lossere spieren, krijgt het meegaan met hem, nieuwe impulsen en wordt het ook zichtbaarder voor anderen. Het is zo mooi om dezelfde processen die ik zie bij mijn hond ook bij hem mee te maken. Ik vind het leuk dat hier te delen.

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op vrijdag 12 januari 2007, 15:03:


Vanavond weer les van Josien gehad, en haar gevraagd naar zweep gebruik en zo. Ze zei dat het altijd zonder bit en sporen kan, met alles wat je met een paard wil bereiken. Ook de zweep is vanuit het zadel nooit nodig.

Met grondwerk, vond ze, zal het wel heel moeilijk worden zonder zweep, om de aanwijzingen goed te kunnen geven, met het aanleren van ingewikkelde gymnastische oefeningen.

Groetjes, Michiel

Coralie schreef op vrijdag 12 januari 2007, 20:44:


En daarbij maakt het veel uit of dat initiatief vertonen, een eigen iets is, want dan is het altijd zelf belonend ! En hoeft er geen andere beloning toegevoegd te worden, enkel een eerlijk meeleven kan het nog mooier maken. Met paarden werkt dit net zoals bij mensen.


Eerlijk gezegt heb ik dit bij paarden veel en bij mensen nouwelijks. Ik werk ook met mensen met een verstandelijke beperking en zie collegas erg druk met gedrag anders willen hebben, en het daardoor minder goed bereiken omdat het manipulatie is. Als ik de mensen laat zijn zoals ze zijn, en daar waardering voor heb, dan gaat het voor mijn gevoel allemaal veel beter. Bij mijn kinderen en oppas kinderen precies zo! Nu de paarden nog.

Het is het trainers syndroom, constant het paard anders willen hebben als hij is. En op mezelf letten of ik alles wat doe zoals ik wil en op mijn dochter ook. Prima dat we hier nu eens de nadelen helder krijgen. Constant letten op Jur of hij wel goed loopt, testen of hij wel snel genoeg stopt, of hij wel de goede wendingen maakt, of zijn humeur wel goed is, hoe gevoelig als hij nu op deze ondergrond is, of zijn wisselingen van tempo wel naar mijn zin zijn, hoe hij zijn oefeningen doet, ik bied hem van alles aan met vooropgestelde doelen en verwachtingen, etc etc etc. En daarbij ga ik nog heel veel met met hem mee, als een soort tegengif tegen mijn manipulatie. En zelfs dat beoordeel en evalueer ik constant en trek het daardoor ook binnen mijn manipulatieve invloed.

Wat is de weg hieruit?
De bosklossers die nouwelijks hun paard anders willen hebben dan hij is, en gewoon zorgeloos hun buitenritje maken, zijn hier zeker in het voordeel! Oke zo kun je, je paard te weinig gymnastiserend rijden. Dus enige aandacht en kennis voor rechtrichten en schouderbinnenwaarts rijden tijdens je buitenrit is gewenst en soms hard nodig. Ook lastig gedrag onderweg schreeuwt om training. Ook is het een bekend gegeven dat laten rusten (triggeren noch behandelen) een oud probleem vanzelf op kan lossen. Hoe bereik je die staat: van gezamelijke aandacht in helder bewustzijn van je zelf, je paard en je omgeving, zonder dat er iets anders zou moeten zijn als het is? Zonder manipulatie en opdrachten?

Ik denk dat het onderzoek van gedachtes, zoals ik bij www.thework.org en de boeken en tapes van Byron Katie geleerd heb, hier erg goed kan helpen. Ook al heb ik het trainers syndroom (eigen paard alleen) in alle hevigheid, toch laat ik al die strevingen tijdens het uitvoeren ook min of meer los. Ben er zelden geïrriteerd door en accepteer de resultaten van elk moment volkomen. Ride the horse you have today. Ook naar mezelf net zoals naar het paard, hoeft er niets te veranderen. Alles is altijd goed zoals het is. Dát helder bewust te krijgen en te houden op elk moment, dat is zo waardevol. Kennen jullie het Byron Katie's boek; "Katie's Tao"? Die is fantastisch en toepasbaar op dit onderwerp. De ondertiteling is ook veelzeggend: "Doe niets, laat niets ongedaan".

Groetjes, Michiel

.

Huertecilla schreef op zaterdag 13 januari 2007, 10:08:


Ik begrijp niet wat je hier wilt zeggen, kan er wel naar raden.
Bijvoorbeeld dat de natuur niet een foutje gemaakt heeft, door steunsels een pijnlijke puntbelasting over te laten. En waarom dan niet? Omdat de hoef in zijn geheel zo vormvast is dat puntbelastingen voldoende opgevangen worden, dat zou evolutionair correct zijn.

Let op, ik denk hier slechts logisch, niet vanuit ervaring.

Groetjes, Michiel

Böske schreef op vrijdag 12 januari 2007, 23:34:


Ik ken een oude boer die elke winter zorgt dat hij een veulen
op stal heeft staan, op de deel, waar ook 1 of 2 andere paarden staan.
De deur van die veulenstal staat meestal open, en het veulen loopt vrij rond.
De boer is meestal op de deel te vinden, daar doet hij al zijn klusjes
tot aardappels schillen aan toe. Zo heeft hij een leuke winter. En het veulen
socialiseerd een beetje. Ik ken een andere man die zijn tuin achter draad heeft staan, evenals de oprit, zodat de paarden rond het erf kunnen lopen. Wat we er van kunnen leren is de dingen zo te organiseren dat paarden en mensen bij elkaar zijn, zonder dat dit werken of training is.

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op zaterdag 13 januari 2007, 9:56:


Wat zou het mooi zijn, als die creativiteit, dat actieve en dat vrijdenken niet geblockt werd door jou instructies, waardoor al hun vermogens zich verder gaan ontwikkelen in dialoog met de (weide en rijke) omgeving en jou. En dat gebeurd echt hé, op een meer sprankelende manier dan ooit onder jouw sturing mogelijk is. Maar goed ieder zijn pad, wat ik doe hoeft niemand na te volgen, zijn we vrij in gelukkig.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op dinsdag 16 januari 2007, 2:38:


Precies ja.
Wel vind ik het zinvol de verschillende ques/manieren voor recht rijden eens voorbij te zien komen. We spreken allemaal een licht verschillende taal tegen ons paard en de meeste niet met strakke verbinding met het paardehoofd. Sinds kort wend ik op zit, is toch wel gemakkelijk en maakt dat ik nu bewust recht in lijn met de beweeglijke ruggegraad zit. Elke afwijking daarvan is dus een bewust ervaren que geworden voor mijn paard terwijl dit vroeger niet zo was. En dan onderscheid die knappe vent ook nog de per ongeluk ontstane afwijkingen en reageerd daar niet op. Zo kan ik me voorstellen dat scheef willen lopen alleen op zit al gecorrigeerd kan worden. Je zou het zelfs op que kunnen zetten met een kort zetje in je zit, als het paard het maar begrijpt en mee wil werken. Hmm wel theorie mijn verhaal, in mijn rijlessen zijn we nog met andere dingen bezig.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op dinsdag 16 januari 2007, 8:40:


Ja dat werkt super, doe ik al jaren mede geholpen door een dislectische kronkel in mijn geheugen waardoor ik absoluut niet meer weet wie er nu wat gezegt heeft tegen mij in het verleden.

Vergeten wordt ook nog wel eens, in dit toppic ook, dat op een forum schrijven een veel ruimere functie heeft dan een persoonlijk belang. Ans schrijft in mijn ogen dus niet alleen voor concrete hulp, maar ook om haar verhaal te delen, haar denken duidelijk te maken en te ontwikkelen en om het thema bij anderen wakker te roepen en om ruimere oplossingen te onderzoeken en paarden in het algemeen te helpen. En als zij het niet zo bedoelt, het gebeurd toch wel door hier te schrijven.

Groetjes, Michiel

jose schreef op woensdag 17 januari 2007, 11:48:


Ja Piet heeft echt een correctie nodig hier, ksst in je mand

Wat ik ook wel eens doe, is mjn brief nalezen voor het verzenden en dan alle stekeligheden er uit halen zodat alleen de zuivere info overblijft.

Groetjes, Michiel

Promissje schreef op woensdag 17 januari 2007, 22:29:


Tsa ik heb even getwijfelt of ik ook zelf zal reageren hier.
Ik weet niet of de bezoekers van mijn "verslag van de dag" toppic, ook mogen reageren daar? Mijn verzoek is dan om vriendelijk te blijven. Het zijn wel de mensen die ik alle dagen tegenkom daar. Zo je kunt lezen daar, lukt mij dat ook aardig, alleen daarom al is het leerzaam de briefwisselingen te lezen.

Waar draaid het om allemaal? Dat is de oorzaak van Jur zijn klachten. Veel mensen op het forum daar, geven mijn natuurlijk bekapwerk de schuld. Noch de prof natuurlijk bekapper ziet dit zo, noch Josien die me les geeft in gymnastiserend rijden ziet het bekapwerk als de oorzaak van de klachten.

De mensen van onze stal die hier reageren doen dit omdat ze mij en Jur willen helpen. Niets dan lof hiervoor, alleen hun oorzaak (met oplossing) zie ik niet zitten en daar praten we over. Thats all.

Eigenlijk is het één groot misverstand, in mijn ogen. Want de mensen op stal zien Jur eerst met stijve spieren voorbij komen en toen dat opgelost was, zien ze Jur nog steeds slecht lopen (op het harde, ditmaal zijn het wel gevoelige hoeven, met een 3tal oorzaken).

Groetjes, Michiel