eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 16:43:


Ja, hehe, natuurlijk gebeurt dat ook, tis niet zo dat ie mij niet langer dan een kwartier op zijn rug of naast me kan hebben en ik altijd en alleen aan oefeningen werk hoor
En de tijdsduur van een oefening wil ik niet eens uitbreiden, nu niet omdat ie dat lichamelijk niet aankan en nooit niet omdat ik denk dat dat helemaal niet oke is, voor geen enkel paard. De beste training is intensief, maar kort.
En klassieke dressuur, ben je gek, ik tob gewoon wat aan, ben helemaal niet op zoek naar resultaat oid, wil hem alleen graag gezond houden, bovendien doet hij het vreselijk graag en ik probeer alleen tegemoet te komen aan wat hij het liefste doet, zo'n dressuurder ben ik van nature niet, ik pas me aan

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 18:56:



Nee, dat jeukt niet echt, ik heb (oa) Lips omdat ik het geweldige paarden vind met een machtig karakter, maar hogeschool is niet "mijn doel" oid.
Ik heb 2 Lips met allebei hun eigen en andere kwaliteiten en heel soms krijg ik de passage, levade of capriole geheel gratis en ongevraagd, dat vind ik voldoende
Bovendien zou ik op dit moment niet goed genoeg trainer zijn om de zwaardere oefeningen paardvriendelijk in te trainen.

Ik weet niet wat jij onder "net aan" en dressuur verstaat.
Voor mij zijn dressuuroefeningen altijd met wat een paard kan, zowel lichamelijk als geestelijk en waar zijn aanleg/kwaliteit ligt. Voor het ene paard is het voldoende en moeilijk genoeg om een hoek goed door te lopen, de ander draait zijn hoef niet om voor een fantastische schouderbinnenwaarts en bij weer een ander is passage een makkie.
Het is altijd zaak te blijven kijken naar kwaliteiten en grenzen, maar het ene paard is niet beter oid dan het ander, ze presteren naar eigen kunnen en kunnen van de trainer en that's it .
Dus "net aan" telt voor mij niet tis maar wat je onder dressuur verstaat.

De Lip die erg graag dressuuroefeningen doet is qua bouw niet zo gemakkelijk , een wat zwakkere, iets langere rug en een zeer zware en brede voorhand met dito speknek.
Hij heeft het karakter en wil wel heel graag, maar het lichaam niet voor nog sneller, beter of langer resultaat (en dat is ook maar wat je daaronder verstaat) en dan moet je soms op (zijn) remmen trappen. Je kunt dus aanleg hebben in het ene, maar dat met het andere niet kunnen bijbenen (zonder iets "kapot" te maken) .

Wat erg grappig is, is dat de andere Lip het tegenovergestelde is, die heeft een fantastisch sterk lichaam, maar mist die serieusheid en heeft diezelfde soort werklust niet, die zou ik geestelijk kapot maken met net hetzelfde vragen als ik van de ander vraag.

Heb je stukje gelezen, heel herkenbaar.

Karin

Nils Vellinga schreef op donderdag 11 januari 2007, 22:21:


Ja, soms zomaar, voor de lol zeg maar, een enkele keer gebeurt uit protest, soms van gezonde of ongezonde opwinding.
Het zijn gewoon dingen die ze gemakkelijker doen (al kan er maar een de echt diepe levade) en dus logischerwijs gebruiken in hun taal, ze doen dat ook in de wei. Zoals een ander paard bv makkelijk en snel hard gaat rennen of steigert oid, uit lol of protest of whatever, je gebruikt in je taal waar je handig en goed in bent.



Ik begrijp je niet helemaal, ik probeer in de post waar je nu op reageert juist te zeggen dat ik hem probeer te geven wat ie graag doet en helemaal niet bezig ben het onderste uit de kan te halen.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 12 januari 2007, 19:39:


Het zit je dwars he
Ik gebruik zelf soms een zweepje bij grondwerk, puur als aanwijsstokje, bij nieuwe oefeningen, ik raak er mijn paarden zelden mee aan, hooguit om eens een achterbeen te stimuleren of te zeggen "schouder rechtop houden aub" .
Op mijn lichaamstaal doen ze de "oude" oefeningen en gebruik ik het meestal niet, maar met nieuwe oefeningen kan ik soms duidelijker zijn met wat ik van ze zou willen.
Daarbij zijn mijn paarden altijd los in een grote bak, bij "oude" en nieuwe oefeningen, dus als het ze niet zou bevallen kunnen ze altijd weg, hetgeen ze niet doen overigens, maar ze kunnen in elk geval zeggen: he, dit bevalt me niet, ik ga.
Ik vind dat geen compensatie van mijn gebreken, maar daar mag een ander anders over denken natuurlijk.

Ik gebruik geen zweep bij het rijden, op 1 keer na toen ik zeer bewust een zweep heb gepakt en dat was omdat mijn lieve Lip niemand anders in de bak kon/kan verdragen als wij aan het werk waren/zijn en hij toen onbestuurbaar een mens expres overhoop begon te lopen....
In die 10 jaar dat ik hem heb (de anderen nog nooit) er dus 1 lel mee verkocht en ik vond en vind dat nog altijd terecht (en hij ook, want hij begon niet te vechten. Hij heeft het ook nooit meer gedaan al vind hij het nog steeds niet leuk als er ook nog iemand anders in de bak is, maar hij laat ze wel op hun benen staan.

En ik heb ook bewust een zweep gebruikt bij mijn merrie die daar bang voor was, zij is er een stuk van opgeknapt en als ik een paard had als Ilias, zou ik dat zeer waarschijnlijk ook doen, puur omdat ik zie (van verschillende paarden) dat het paarden helpt in hun "mind"

En ja, ik kan me situaties en paarden bedenken waar ik zelfs fel de zweep (of een touw) zou gebruiken (heb dat ook gedaan), niet om een paard mee te slaan of zelfs aan te raken, maar voor mijn eigen veiligheid.

Maar ik ben ook geen PNér he ik ben gewoon Karin met haar eigen hutsekluts aan "methodes", dus dit zweepgebruik moet me maar vergeven worden...

Sporen gebruik ik niet en zal ik ook niet gaan gebruiken.

Verder rij ik gewoon bitloos, met een Cook maar meestal met stalhalster. Geen enkele behoefte aan een bit, sterker, de paarden die ik zelf heb "opgeleid" hebben er nooit 1 in gehad.

Dit dan ter aanvulling op mijn eerdere schrijven over zwepen.
Als je me toch wil aangeven voor dierenmishandeling, ook goed

Karin

Nick Altena schreef op zaterdag 13 januari 2007, 23:51:


Je paard zal nmm pas op die vinger reageren als i weet wat die

Nee, Nick, ik ben het echt niet met je eens
Wijken kan ook voortkomen uit goede ervaringen!!
Uit pijn of irritatie bezorgen, ontstaat ontwijken. Uit met respect en goede intenties vragen te wijken en het graag voor je doen, heet (HC heeft er een woord voor gevonden) naar-wijken.
Dat is een wereld van verschil, ook al zie je er aan de buitenkant niks van en is het gedrag hetzelfde.
Maar kom je dan in aanraking met iemand die wil dat je ontwijkt, dan ga je in protest.

Karin

Sieta schreef op maandag 15 januari 2007, 21:38:


Dat komt voor een deel ,denk ik, omdat de termen niet juist en door elkaar heen gebruikt worden, ik snap er hier op het forum ook regelmatig niks van omdat er volgens mij van alles door elkaar gegooid wordt....en men zo ook een volkomen verkeerd beeld kan krijgen bij wat eigenlijk bedoelt wordt.....En bij de lessen die ik van Antoine gezien heb (al weer een paar jaar terug dus misschien doet ie het inmiddels niet meer) gebruikt ie ze zelf ook door elkaar bij hetzelfde paard........(altijd specifiek naar vragen of ie nou linksgebogen of links-ingebogen bedoelt)
Je hebt links-gebogen en dus rechts ingebogen en rechts-gebogen en dus links ingebogen
Daar ontstaat veel verwarring over, ook mbt tot hoeven.


Karin


Karin

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 januari 2007, 0:17:


Er is maar 1 manier en da's Eddy zijn manier zeker...
Geen mensen approuch ,oh nee? Zou het niet erg handig zijn om als 2 mensen die met elkaar praten toch in elk geval proberen elkaar te begrijpen en naar elkaar luisteren zodat ze inhoudelijk misschien iets toe te voegen hebben ipv met one liners en afkrakers alleen bezig te zijn hun eigen gelijk te halen en zichzelf op te hemelen?

Hoe kun jij nou een zgn nuttig advies geven als je niet eens probeert duidelijk te krijgen wat een ander nou precies bedoelt en hoe zij de dingen invult..
mensenapprouch Eddy, daar moet je nog veel van leren...

Karin

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 januari 2007, 8:51:


Mijn reaktie komt voort uit mijn idee dat er verschillende mensen het denken over hetzelfde te hebben, terwijl dat niet zo lijkt te zijn, voor mij tenminste, het is zoals Egon zegt chaos en Ans raakt alleen maar verder in de war.
En als je vind dat er naar het paard gekeken moet worden en van daar uit gewerkt , moet je geen antwoorden of adviezen geven, want je kent het paard niet noch de precieze stijl waarop ie gereden is/wordt. Wil je toch advies geven is het wel handig om te weten of iemand het nou over bv een links gebogen of links-ingebogen paard heeft. Ik heb het je niet zien vragen .
Je zou het paard (en ruiter) anders met je adviezen die eventueel worden aangenomen niet helpen, het tegendeel zou waar kunnen zijn en daar zit Ans nou net niet op te wachten.
Mijn reaktie komt tevens voort uit je opmerkingen en one-liners, misschien niet naar Ans maar wel in andere reakties, over andere lesgevers die je nooit hebt zien werken en niet probeert te begrijpen, en die one liners komen op mij alleen maar over als het afkraken van andersmans werkwijze.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 januari 2007, 9:52:


Maar

Jij vind dat achterhaald en dus probeer je mensen op andere gedachten te brengen.
Dat mag, maar doe dat dan alleen in algemene zin. Als je zoals je zelf zegt, vanuit het paard wil werken (en dat nog nooit gezien hebt), zou het wel eens zo kunnen zijn dat dat bij dit paard en deze ruiter wel eens de oplossing zou kunnen zijn voor het probleem op dit moment. Ik zeg niet dat dat zo is, maar het zou zo kunnen zijn en dan is het niet zo slim om tegen andermans werkwijze in te willen gaan en te zeggen dat dat niet oke is.

> Trouwens ik voel dat liever zelf , wat

Wie weet voel je dan ook dat in dit geval je het paard kunt helpen door je gewicht te zetten op stijgbeugels
Soms gaat het niet over een ideaal-plaatje, maar over paarden die geholpen moeten worden.

Karin

Monique Meijer schreef op donderdag 18 januari 2007, 8:03:


Ik verander niks, ze kunnen de wei op en de stal in, zoals altijd.
Paarden zijn heel goed in staat een storm te overleven zonder takken op hun hoofd te krijgen (mits ze de ruimte hebben natuurlijk).
Heb ooit meegemaakt dat ik met een paard over een smal pad moest tijdens storm, ik kreeg de merrie maar niet mee...snapte er niks van, anders liep ze altijd gewoon mee, maar nu staakte ze echt en ik kreeg haar geen voet vooruit...5 minuten later hoor ik herrie en krrrrrak en viel er een enorme boom over het pad waar ik naartoe had gewild.
Mijn paarden komen soms ineens keihard naar stal gerend, 10 minuten later hagelt het (en daar hebben de watjes een hekel aan blijkbaar).

Ik heb ze ooit ook in een nogal vreemde opstelling "gevonden", tijdens hevig onweer, ze stonden midden in wei als een ster met alle konten naar elkaar. (met onweer gaan ze bijna nooit naar stal) Toen het onweer minderde verplaatste het spul in opstelling en ging op een rijtje staan, met merrie die het hoogst in rang is aan de buitenkant en aan de andere buitenkant de ruin met de hoogste rang, de rest ertussenin.
Prachtig, zulke dingen

Vind het eigenlijk nog "gevaarlijker" ze op te sluiten, mochten er dakplaten oid naar benee komen kunnen ze niet weg.

Karin

Huertecilla schreef op donderdag 11 januari 2007, 10:54:


Dank voor deze aanrader HC!
Heb ook honden (waarvan 1 pup van 8 maanden die we druk bezig zijn "op te voeden") en het boek besteld en inmiddels uit. Het was op zich voor mij niet allemaal nieuw, maar ook stonden er dingen in over roedelgedrag waar ik niet eerder over nagedacht heb. En ja, het gaat net zo goed over paarden, dus je hoeft geen hond te hebben om toch iets aan het boek te hebben.
Ben nu een boekje over honden aan het lezen van Konrad Lorenz, uit 1957, in feite staat daar een soortgelijke strekking in, erg leuk.

Karin

Huertecilla schreef op zaterdag 20 januari 2007, 11:11:



Tis ook maar net hoeveel en welke keuzemogelijkheden paarden hebben.
Ze staan hier op 1.5 ha land, waarvan tijdens de storm ongeveer 3000 meter is ondergelopen en er een heel groot stuk was dat best droog was.
Toch hebben de paarden de hele middag tot ver over hun kogels in het water gelopen op die 3000 meter en het drogere gedeelte niet opgezocht.
Ik vermoed omdat op dat stuk de boerderij als een soort windbreker diende en hen nog enige bescherming tegen de wind gaf.

Ze zoeken dus de ruimte wel op, maar geen natte voeten halen is blijkbaar ook niet altijd even belangrijk.

Karin

Masja schreef op zaterdag 20 januari 2007, 18:43:


Als jij vind dat je paard maar op 1 foto het touwtje onder spanning heeft, heb je dus een aangeleerde houding "gecreeerd", die niets met wat dressuur zou moeten zijn! van doen heeft, dit is een afgedwongen en daarmee aangeleerde houding waarbij het paard niet ontspannen kan zijn.
Heb je nooit geleerd dat een paard net voor de loodlijn moet lopen en dat er zoiets bestaat als een valse knik in de hals? En dat aanleuning van *het paard* moet komen? Dit paard neemt het bit niet aan, hij probeert het alleen te ontwijken door zich in valse knikken in de hals te gaan bewegen.
Erg slecht voor zijn gezondheid....



Karin

epona schreef op zondag 21 januari 2007, 20:22:


Nee, Eddy doet helemaal niet hetzelfde, die heeft het over paarden en paardrijden, jij hebt het over mensen. Groot verschil...

Karin

Wuyckens Nathalie schreef op dinsdag 30 januari 2007, 15:32:


Ik leer de trainingsdingen altijd eerst op de grond aan, dan pas onder het zadel.
Voltes, slangevoltes, hoeken door, gebroken lijnen, schouderbinnenwaarts, wending om de achterhand, achterwaarts, achterwaarts door de L, in een klein vierkant voet voor voet langs de volgende zijkant komen, labyrinth, balkjes lopen, cavaletti lopen, zo langzaam mogelijk stappen en draven (maar natuurlijk wel met achterhandgebruik), travers, wijken, slalom tussen pilonnen en ik vergeet vast nog wel eea.
Het meeste kun je ook buiten doen natuurlijk, maar daar kun je ook soms
taluten op en af, een slootje over, door kreupelhout enz.

Verder afhankelijk van het paard aan grondwerk: een vrij sprongetje, targetten van lichaamsdelen (van het paard wel te verstaan) , voetballen, schrikparcours (hoewel ze nergens meer van schrikken,maar er zijn er die dat erg leuk blijven vinden om te doen, de kunst is om steeds weer wat nieuws te verzinnen...), trommelen (ik dan) en met ritmes spelen, "aporteren", "pak me dan als je kan", buiging maken en ik wil nog een podest, maar kan geen stevige vinden

Karin