epona schreef op donderdag 11 januari 2007, 14:05:


Neen hoor dat bedoelde ik niet . Maar de vier personen die zo heftig reageerden waren allemaal madammen zodoende. En het aantal paarden heeft eruiteraard niet veel mee te maken meer de manier waarop gereden wordt maar toch dat je door X aantal paarden gereden te hebben je sneller "ah zo zit hij in elkaar "krijgt . En dat daardoor je manier van paarden rijden en trainen verandert en efficienter wordt .

epona schreef op donderdag 11 januari 2007, 14:38:


Wat is volgens jou dan mijn persoonlijk niveau en welke signalen zijn tegenstrijdig ? Dat van die vrouwen en inlegkruisjes heb ik geen ervaring mee . Wie heeft gezegd dat ik een enorme kennis heb , Heb je mijn antwoord wel gelezen ?

epona schreef op donderdag 11 januari 2007, 14:57:


Blijkbaar begrijp ik je dann iet goed ! Maar atributen , ikke ?

sandratien schreef op donderdag 11 januari 2007, 15:03:


Samenzweersters

Eva Saegerman schreef op donderdag 11 januari 2007, 16:22:


Piet, kerel je wordt hier met iets opgescheept he man

Karin Haneveer schreef op donderdag 11 januari 2007, 13:21:


En dressuren tijdens een wandeling ? al is geprobeert ? Neem is een bepaalde plek tijdens de wandeling om een bepaalde oefening te oefenen niet langer dan enkel minuten en onmiddelijk stoppen na een goede uitvoering . Zo kan een wandleing van 3uur uitgroeien naar een trainingssessie van 3u terwijl je eigenlijk toch maar 15 Min aan je eigenlijke oefeningen werkt . Zo vindt ik klassieke dressuur weer veel paardvriendelijker en ik heb de indruk (moet voorzichtig zijn) dat het paard dan minder moeite met de tijdsduur van een oefening heeft

sandratien schreef op donderdag 11 januari 2007, 16:47:


Ik stop straks een heel erg stinkende kous ergens ....................

sandratien schreef op donderdag 11 januari 2007, 16:58:


Gent , bweikest

sandratien schreef op donderdag 11 januari 2007, 17:08:


This one is all yours Sandra

Vicky Verreycken schreef op donderdag 11 januari 2007, 17:14:


Nikskeu

Horses are magnificent creatures who offer us a unique window into our souls
and an opportunity to develop them, but we can’t ever lose sight of the fact that, ultimately, they are
potentially very volatile and dangerous and they look to us for leadership. That means that while we may
ride them into collection and travel a long way with them on the journey, there’s one more step the human
has to take. If we want the type of leadership I’ve been talking about, there’s only one way to convince the
horse to give it to us. Restraints won’t do it, spurs and big, punishing bits won’t do it, bribing them with
carrots won’t do it and trying to communicate with them from the heart on some sort of psychic level won’t
do it. There’s only one pillar this kind of leadership can rest on: the rider’s own integrity.
Becoming a truly well-balanced rider in order to develop the kind of integrity a horse will respond to will
eventually require us to come to grips with our own deepest contradictions. There’s no other way. It’s like
the old joke about what you have to know to teach school: one thing more than the students. Just as we’ve
balanced out predator and prey, we now have to look within and discover how to find balance between our
outward selves and personalities with our inner self, our shadow side. To bring out the very best in our
horses we first need to step into our own inner-round pen and dance with the dark horse that hides deep
within us.