Nick Altena schreef op donderdag 11 januari 2007, 1:56:
>>> Wat het wijzen met de vinger betreft: op het moment dat je
>> paard heeft gereageerd op de prikkel, kun je dan stellen dat
>> hij daar pijn van heeft gehad of wijkt hij voor de irritatie,
> schrik er wel van en trek dus weg van het voorwerp.
>
>> Om toch even een vergelijk te trekken, trek jij van een druk
>> opvoerende vinger in je zij terug omdat het zeer doet of om te
het zeer zou kunnen doen. En hoe weet je dat het
> Ik ook niet.
>
>> >
> Nick
Ik heb niet heel jullie discussie gevolgd maar hier wil ik toch even op reageren.
Ik vind dat helemaal geen vaststaand feit. Alles hangt af van de manier waarop je iets vraagt, je eigen beleefdheid, je intentie, je gedachtes, je houding enz.
Ik weet wat een prikkende vinger is (met pijn of irritatie) en iemand die mij met een vinger prikt om mij opzij te doen gaan kan een knal voor zijn hoofd krijgen
Ik zit dus anders in elkaar dan jij Nick
Als iemand mij met diezelfde vinger beleefd en met de juiste intenties vraagt opzij te gaan doe ik dat gewoon.
Sommige paarden zijn daar uitermate gevoelig voor (of anderen hebben het afgeleerd) , ik weet nog goed dat ik volgens een zadelpasser een enorm probleem had met een van mijn paarden toen hij met een prikkende vinger mijn paard vertelde dat ie opzij moest stappen en mijn paard vervolgens erg kwaad werd en compleet uit zijn dak ging...en de zadelpassessie over was...
Had de man hem met diezelfde vinger beleefd gevraagd en zonder irritatie op te wekken, was mijn paard gewoon opzij gestapt.
Ik ben het er dus niet mee eens dat een paard alleen maar reageert omdat die vinger ooit irritatie of pijn veroorzaakt heeft. Nou ja, je kunt wel reaktie krijgen, maar niet datgene wat je wilde
Enja, mijn paard gaat graag voor mijn vinger opzij, mits ik dat met respect vraag.
Karin
Warboel
