Christel Provaas schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:18:


Ja, Christel, ik denk dat trauma's inderdaad op autisme gelijkend gedrag kunnen vertonen. Zelfs door een ongeval of anderszins veroorzaakte hersenbeschadigingen kunnen m.i. gelijkend gedrag geven, wordt ook weer vaak op dezelfde manier "aangepakt", met rust, orde, regelmaat en vooral duidelijkheid.
Als het door een trauma wordt veroorzaakt is het sociale m.i. echter wel in de basis aanwezig en dat ontbreekt als het aangeboren is. Heel misschien kan je het dan toch op de e.o.a. manier weer naar boven halen.
Bij mijn hond is het ook aangeboren, het ras staat erom bekend. Hij reageert trouwens op andere honden heel normaal, zelfs heel weinig agressief. (Hij werd van de zomer aangevallen door een American Staffordshire en loste het op zijn manier vrijwel geweldloos op. Hield de hond alleen vast tot hij stopte met vechten. Geen richel op zijn rug, geen staart omhoog en geen opgetrokken lippen. Vond ik heel apart.)
Wat je over Cadiz schrijft lijkt wel weer op het gedrag van Froukje (bij haar wel veel minder heftig). Die probeert ook altijd de strijd met je uit te lokken. Bij Froukje is het volgens mij ook niet aangeboren. Was voor een deel al zo toen ik haar kocht en verder hebben we er zelf geen goed aan gedaan door haar nooit te begrijpen. Het meeste eigen initiatief is eruit gegaan en ik ben bang dat dat gezien haar leeftijd nooit meer terugkomt. Toch merk ik dat ze, nu ik haar anders benader, vriendelijker wordt. Zeker als ik niets van haar vraag, bijt ze nauwelijks meer. Ik rijd haar dressuurmatig zonder zweep en ook dat gaat veel beter. Moet nu andere manieren verzinnen om haar duidelijk te maken wat ik wil en dat gaat eigenlijk prima (kost alleen meer tijd en ik heb mijn rijvereniging dus opgezegd, daar wordt verwacht dat ze onmiddelijk doet wat er gevraagd wordt). Bitloos is voor haar zowiezo veel beter. Ze drukt haar nek er niet meer uit en loopt veel meer ontspannen. Cadiz is nog jonger. Ieder klein stapje naar contact is er één. Ik vond het ook zo fantastisch toen Willem, bijna een jaar nadat ik hem gekocht had, heel even zijn hoofd tegen me aanschuurde. Al die tijd was hij als de dood om je aan te raken. Hij staat nog wel open voor alle dingen om hem heen. Liep gisteren met een groot stuk papier te spelen dat door de harde wind het land op was gewaaid. Fantastisch gezicht. Froukje stond dat van een afstand heel wantrouwig te bekijken. Ik heb nu zelf het gevoel dat Willem er eindelijk aan toe is om écht beleerd te worden, gaan we dit jaar mee beginnen.

En zo puzzelen we allemaal verder, he...

Els.

van lennep schreef op donderdag 11 januari 2007, 5:07:


Lijkt me een uitstekend idee, dat plan van Arno! Mesthoop, heel toepasselijk. Je gooit alle afval erop en toch rolt er iets moois uit...

Wat een nachtbrakers hier allemaal. Zit voor mijn doen ontzettend vroeg voor de comp. Wachten tot het een beetje licht wordt, zodat ik de beesten kan gaan verzorgen. Vanmorgen om 5.50 uur manlief naar het station gebracht. Hoefde hij niet te fietsen door de storm en de regen.

Els.

Sieta schreef op donderdag 11 januari 2007, 10:13:


Wij zitten zo'n 18 km. uit de kust en 't waait hier best hard, geen idee hoe hard. Lijkt mij nog geen storm. Heb wel hier en daar wat verzwaard met tegels om wegwaaien te voorkomen.
Fjorden vanmorgen wat extra hooi gegeven in de stal, zodat ze niet naar het gras hoeven. Kijk een uurtje terug uit het raam, zie ik ze in de plensregen en de harde wind op het land staan. Zijn ze toch weer door de bagger naar dat overheerlijke gras gegaan. Moeten ze dan zelf maar weten. Het hooi kan nog lang niet op zijn. Terug naar de stal moeten ze tegen de wind in, maar ook daar hebben ze schijnbaar geen probleem mee. Vanmorgen vroeg stonden ze eerst op het land, maar toen ik van het hond uitlaten terugkwam, drijfnat, stonden ze alweer bij de stal, ze weten dat er dan hooi komt.
Ze zijn wel veel drukker dan normaal. Gistermiddag, toen het ook al waaide, zag ik Froukje opeens naar Willem toegallopperen. Die ging op de achterbenen en maakte zo een sprong voorwaarts. Kan dus altijd nog een circuspaard van hem maken....

Groetjes, Els.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:01:


Als het zeer doet, vast wel!
Blauwe plek?

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:32:


Stoute paarden!
Voortaan maar een hoefwerend vest aan.

Piet schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:38:


Nee, incasseren...

Eva Saegerman schreef op vrijdag 12 januari 2007, 21:56:


Prrrachtiggg....

Even een heel serieuze vraag: Kan je in België nog Ossewit kopen? Ze hebben het hier uit de winkels gehaald, is veels te ongezond, maar vind de frieten nu lang zo lekker niet meer.

Els.

Jeanet Spinder schreef op zaterdag 13 januari 2007, 19:41:


Hoi,
Mijn fjorden beginnen ook te ruien. Is ieder jaar zo, hoor, half januari. Zodra de dagen langer worden gaan ze haar verliezen. Maak me daar helemaal geen zorgen over. Ze raken in een maandje of zo vrijwel al het hele lange haar kwijt. Dan stopt het een tijdje en vanaf april gaat de rest eraf. Als in juli de langste dag geweest is, gaan ze weer wintervacht aanmaken. Mijn paarden hadden het door de lange zomer op een gegeven moment veel te warm. Stonden met hun dikke vacht te zweten op het land.
Groetjes, Els.

sandratien schreef op zondag 14 januari 2007, 22:31:


En toch begrijp ik Pien en Eddy wel betreffende zweep gebruik. Ben zelf van de "oude" school. Heb vanaf mijn jeugd met zweep gereden op paarden die al dan niet voorwaarts waren. Altijd les gehad. Deed het paard niet wat jij wilde, reageerde het niet op het been, gaf het geen stelling; de zweep erbij (en liever één keer goed hard, dan twee keer zachtjes).
Ben iets meer dan een jaar terug op PN aangeland en dat sprak me meteen enorm aan. Het min of meer "dwangloos" met je paard omgaan, fantastisch toch? En daar hoort in mijn opinie geen zweep bij. Ik durf Froukje langs de weg nog niet zonder zweep te rijden, maar bij de dressuur wel. En dat gaat prima. Moet andere oplossingen zoeken als ze niet voorwaarts is en dat doe ik bijv. door overgangen te gaan rijden. Toch merk ik dat ik soms automatisch met mijn hand een "tik met de zweep" geef. Ik heb hem niet bij me, dus het doet niks, maar het automatisme zit er gewoon na al die jaren mét nog zo in!
Ik heb mijn rijvereniging vaarwel gezegd, het is zo'n les nou eenmaal toch zo dat het paard onmiddelijk moet reageren, je hebt niet de tijd dingen langzaam aan te leren. Helaas ben ik niet vermogend genoeg om dure privélessen te nemen in "paardgericht" rijden, maar anders zou ik dat zeker doen. En dus doe ik het op mijn eigen manier en probeer via internet aan alle kanten mijn licht op te steken.
Willem, mijn jonge paard, gaat zeker nooit met zweep gereden worden. En ik ga wachten met erop zitten tot ik zelf ver genoeg gevorderd ben om dat aan te kunnen. Wanneer dat is? Dat weet ik niet.
Maar iemand die anders wíl, zou dus zeker beter geen zweep in handen hebben, zeker als hij zo lang mét heeft gereden en heeft leren rijden op de "oude" manier. Later als je (weer) tot de gevorderden hoor, zou je hem misschien voor subtiele signalen kunnen gebruiken, maar ik vraag me af of dat wel nodig is.
Pien en Eddy krijgen toch veelal te maken met mensen als ik, ben ik bang, dus van de "oude" school, maar wel bereid om te beteren. Dat ze hen geen zweep in handen geven, groot gelijk!

Groet, Els.

Esther schreef op maandag 15 januari 2007, 10:08:


Hoi Es,
Zit deels tussen mijn oren... Probleem met Froukje is niet zozeer dat ze buiten niet wil lopen, maar overal spoken ziet. Stilstaan en omdraaien is dan de remedie. Ben weleens in volle galop (nog met hoefijzers en bit) over straat tegen de auto's ingegaan. Da's best eng. Nu hielp in dat geval de zweep ook niet, ze reageerde gelukkig nog op een heel hard "ho" van mijn kant.
Tegen dat omdraaien heb ik mijn zweep(je, 't is zo'n heel kortje) nog bij me. Heb ik die aan de andere kant dan de enge kant, heeft ze toch meer de neiging om door te lopen. Ik hoef hem niet eens te gebruiken.
Wil me nu trouwens een tijdje (als de bak klaar is) even wat meer richten op de dressuur. Denk dat het voor Froukje veiliger voelt als we op het eigen erf blijven. Ga dan voorlopig langs de weg alleen wandelen, want dan is ze een stuk geruster dan als ik erop zit. Op het moment doe ik even weinig met haar door gebrek aan tijd.
Ik denk ook dat het heel moeilijk is om Froukje nog helemaal om te scholen. Ze is nu bijna 22 en volledig met de zweep "opgegroeid". Toch wil ik ook met haar nog zo ver mogelijk komen. Met Willem wil ik het van het begin af anders gaan doen. Ik heb nog heel veel te leren...

Els.