Spirithorses schreef op zaterdag 6 januari 2007, 0:00:
> Ans Jondral schreef :
>
>> Blijkbaar geen van beide mijne knol in een koppige bui al
>> ontmoet.
>> Ze heeft zich gespecialiseerd in de 100m achterwaarts
>> (inderdaad verbazend snel) En zowel wachten en telkens opnieuw
>> vragen (record= 45 minuten) als zweep gebruiken (=nog meer
>> achterwaarts +omhoog) hebben geen succes.
>> Leuk vraagstuk? Wat doe je?
>
> Is je timing juist, Ans?
Mmm, denk het wel.
Er wordt steeds gezegd, het positieve belonen. (Door Piet bijvoorbeeld ook)
Maar daarin gaan jullie er steeds vanuit, dat een paard ook op zoek gaat naar een andere oplossing. En dat is een beetje het probleem. Mijn paard weet meestal al lang zelf, wat die oplossing is. En doet dan resoluut het tegenovergestelde. Je kan echt lang bezig zijn, vooraleer er maar iets positief is, dat je kan belonen. (En als ze dan toegeeft, dan doet ze dat ook in 1 keer helemaal. 'Kleine dingen' belonen, gaat dus in zo'n gevallen ook niet. Want die toont ze gewoon helemaal niet. Als de intentie er is, doet ze het ineens helemaal.)
Ik krijg haar er ook altijd wel door hoor, maar t'is zo tijdrovend en frustrerend.
> Hij moet helemaal perfect zijn. Je beloning en druk laten
> wegvallen ook.
> Ik denk dat ik persoonlijk zou gaan werken aan dat leiderschap,
> het accent even van dat aspect met rijden zou afhalen (nu kan
> dat niet, nu moet je doorgaan met je training anders is dat
> veel te zonde). De moeilijke vraagstukken waarin jij jezelf en
> Tempete heel erg tegenkomt tijdelijk mijden totdat je wat
> sterker in je schoenen staat.
> Of Conrad (of iemand anders) erbij halen om je van tips en
> adviezen te voorzien, die komt ook aan huis.
Ach Pien, de laatstse tijd was het niet zo'n heel groot probleem meer eigenlijk. Ze was fel afgezwakt in haar acties en reacties en ook een stuk kalmer geworden. Zulke situaties waren nogal zeldzaam geworden. En ik ben er zelf ook al een pak handiger in geworden. Ik laat me niet zo snel meer meeslepen in die machtsspelletjes van haar. Echt uit de hand lopen, zoals ik hier beschreef, gebeurt praktisch niet meer.
Maar ik begin er nu wel een klein beetje voor te vrezen dat deze afzwakking bij haarzelf, misschien wel eens wat te maken kon hebben, met haar fysieke toestand en pijn. Want nu ze weer regelmatig loopt en ze beter in conditie komt, lijkt het erop alsof haar leuke karaktertrekjes ook weer boven komen drijven. Paard voelt zich duidelijk erg goed
Maar ik kan het missen als kiespijn. Misschien vond ik haar toch leuker mank?
>
> Ik weet net als jij één ding : Vechten met een dusdanig sterk
> paard als Tempete heeft geen enkele zin, da's jouw woord tegen
> het hare en dan moet je wel van héél goede huize komen. Je zult
> het in die zachtheid moeten zoeken, haar daarin aanspreken.
Inderdaad, daar was ik ook al achter. En dat probeer ik ook te doen. Maar is niet altijd even simpel.
>
> Hoe lost Ilke dat nu op? Of heeft ze dat gedrag niet bij haar?
> Dat zou namelijk wel wat zeggen over jouw relatie met Tempete.
Op de grond is't tegenwoordig sowieso al een schatje, dus daar valt weinig over te zeggen.
Maar ze heeft duidelijk wel veel respect voor Ilke. (Pêtje vindt haar leuk
)
T'is niet dat ze niks probeert bij haar (tijdens rijden dan hé), ze geraakt er gewoon niet mee weg. Ilke geeft haar de kans niet om haar truuken uit te proberen. En dan geeft ze ook sneller toe. Paard doet trouwens erg veel 'tegendraadse' dingen, alleen vanuit haar scheefheid. (En voorwaarts is al helemaal geen issue bij haar. Dat is blijkbaar toch echt wel mijn schuld
)
>
> Pien
Ans