Karin schreef op zondag 31 december 2006, 12:32:


mwah er is wel een verschil. als mens met paard ben je bestuurder (ook al zit je er niet op) , als mens met hond begeleider. Ik denk dat het hetzelfde geregeld is als wanneer de hond een tik van de auto krijgt.
Ina

Piet schreef op zondag 31 december 2006, 12:33:

voor

Ina

Esther schreef op maandag 1 januari 2007, 9:42:


De beste wensen voor 2007.
Ina

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 23:16:


kijk daar heb ik nou ook last van . paard wat ik opleid doet alles voor mij , de clou is dat ie dat ook voor een ander mens moet kunnen doen, daar zit de truck want wat heeft iemand anders aan jou paard als jij het beestje wil verkopen. Oh nee dat is gewoon een marketing truck want dan moeten ze eerst ook nog een jaar bij je lessen zodat ze een fractie kunnen wat jij ook kan . kijk zo komt jan splinter door de winter.....

Ina

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 6 januari 2007, 15:38:


ja. en hij snapt het ook nog.
Ina

e m kraak schreef op dinsdag 9 januari 2007, 1:56:


dit is intressant . Misschien heb je hier wat aan... Ik denk (Met klem wil ik geen discussie ontlokken die voor of tegen spoor is, daar gaat het nl. niet om) dat ik geen trap van een paard hoef te krijgen om te weten dat dat zeer doet. Ik weet zeker dat je het paard niet hoeft te schoppen met een spoor om hem te laten weten dat het ding pijn doet. Voordat je ergens bent dat het pijn gaat doen reageert het paard op de prikkel doodgewoon omdat ie irritant is, net zo als het een irritante daas wegslaat. Het paard leert welke aktie het moet ondernemen om van de irritante prikkel af te komen. Op het moment dat er uit woede/onmacht een spoor in het lichaam gedreven is, weet het paard zeker dat het zeer doet, op dat moment beslist het paard of hij dat voor lief neemt of niet, kortom dan heb je alles uit handen gegeven omdat je dan hebt laten merken wat je precies in je mars hebt. Eigenlijk is dat het domste wat je doen kunt. En het gevaarlijkste.
Nu kiezen de meeste paarden wel eieren voor hun geld, maar er zijn erbij die dit aankunnen. Bij deze paarden heb je als mens niet alleen bewezen dat je een waardeloze alfa bent maar ook nog eens dat je niet genoeg aan kracht bezit om het "gevecht" om de alfa positie te winnen.
Ina

e m kraak schreef op dinsdag 9 januari 2007, 14:09:



alfa is misschien ook niet het juiste woord net zoals leider of baas. dat ben ik met je eens, op dat moment ben jij als mens degene die beslist hoe en op welke manier er gegaan wordt, om de een of andere reden doet het paard uit een bepaalde mate van respect wat we willen, we leggen het onze wil op. dat kan uit angst en dat kan uit respect. op het moment dat dat gebeurt met tikken en porren van allerlei hulpmiddelen , omdat ie niet luisteren wil ,heeft dat alleen uitwerking omdat het paard respect heeft voor de pijn prikkel maar niet met jou als wiloplegger, daar is een wilde beweging genoeg voor, en dat is dus ook meteen alles wat je te geven hebt. Het paard kan ook voor je werken omdat het geleerd heeft dat jij als wiloplegger ook rekening houd met zijn kunnen, dat ie daar op vertrouwen kan, dat geeft een veel groter draagvlak tot leren.
In dat verband een spoor gebruiken om idd zoals HC zegt een 'vinger' te hebben zodat je heel subtiel aanwijzingen kunt geven, hoeft dus niet te betekenen dat het paard eerst de pijn moet voelen om te reageren op de spoor, om respect te hebben voor de spoor. Iedereen zal het er mee eens zijn dat het paard op de grond ook wijkt voor je vinger, daar is niks zieligs aan, als je de spoor precies zo gebruikt als de vinger, hoeft het paard daar geen pijn van te ondervinden en wijkt het daarvoor zonder dat ie geleerd heeft dat het ding ook pijn kan doen. Nu schiet ik automatisch op blanco met al die letters , maar als je met P+ wijken voor druk bedoelt waarna de druk wegvalt bij getoond gedrag, heb je helemaal gelijk.
Misschien valt het te vergelijken met kinderen die voor het eerst een zakje chips eten, ze weten niet wat het is maar weten onmiddelijk wat ze er mee moeten doen.
Ina

Nick Altena schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:40:


Weet je, het één en ander beoordelen wat je in huis hebt om een paard te lezen is gewoon heeel lastig om te delen op een forum, niet alleen lees je maar je kent elkaar ook nog eens niet, je weet niet vanuit welk kader iemand een mening/inzicht geeft.
Ik denk dat ook belonen op een toevallige gebeurtenis werkt, uiteindelijk is clickeren dat, en dat gaat vaak veel sneller als de trainer in de gaten heeft. zeker met eten.
Wat het wijzen met de vinger betreft: op het moment dat je paard heeft gereageerd op de prikkel, kun je dan stellen dat hij daar pijn van heeft gehad of wijkt hij voor de irritatie, voordat het pijn gaat doen.
Om toch even een vergelijk te trekken, trek jij van een druk opvoerende vinger in je zij terug omdat het zeer doet of om te voorkomen dat het zeer zou kunnen doen. En hoe weet je dat het zeer gaat doen, uit eerdere ervaring met prikkende vingers of omdat je hebt geleerd dat een bepaalde druk niet fijn meer is van bv een schuurbuurt tegen een weidepaal.
That's the question.
Wat ik wel meemaak is dat ik om dezelfde reaktie te krijgen steeds minder nodig ben om mijn wil kenbaar te maken, ik hoef steeds minder aan te wijzen. nu ben ik wat minder getraind op het moment maar ik heb het zo ver gehad dat ik met enkele spierbewegingen duidelijk maakte wat ik wou. Echter had ik mijn sporen niet om deed mijn paard ook maar wat, doet ze dan uit angst voor pijn wat ik wil, of gewoon omdat ik voor de leut ging en zij mij dus niet meer duidelijk kon lezen. Let wel Filly gaat letterlijk kwijnen als ze niet haar hersens mag gebruiken , ze verliest gewicht wordt dof in haar haar en uitstraling. (paar keer meegemaakt als ik in de lappenmand zit). Ik hoef alleen maar te aaien met de spoor, en weet zeker dat ik niet pijn doe. Als ik weer vaker train ben ik weer alleen maar een spier nodig en hoef ik ook niet meer te aaien.

Oja wat vooruitdenken betreft, ik denk niet dat ik dat bedoel, het is meer dat wanneer een paard weet wat jou grootse kracht is, of wat de grootste mate van pijn is die je kan geven, kortom hoeveel je nu eigenlijk in je mars hebt, hij ook weet of ie dat 'aan' kan cq kan hebben; vergelijk het maar met spelende veulens en vechtende hengsten/merries, het konstante testen daarin hoeveel de ander kan, wie is de sterkste, wie kan het winnen van de ander en ga ik tot het gaatje als paard.
Zo gauw een paard dat getaxeerd heeft en beslist dat jij als mens eigenlijk niks te vertellen hebt, heb je een gevaarlijk paard gecreeërd, die heel veel nodig is aan training en oefening om weer voor mensen veilig te zijn, het moet leren dat er misschien toch mensen zijn waar hij het niet tegen op kan nemen, en dat hoeft hij alleen maar te denken.
Het moet een mens treffen die dat gevecht nooit meer aan gaat, dan is er immers geen winnaar nodig, en kom je heel langzaam weer in onderhandeling of goed gedrag ook een reden kan zijn om je best te doen als paard. Kortom dat vereist een intelligentie die de meeste paardeeigenaren ontberen.

Het zijn zomaar wat overpeinzingen waar ik de laatste tijd vaak tegen aanloop, het is te weten wanneer te geven en wanneer te nemen, wanneer te accepteren en wanneer niet, wanneer ga je ertegenin en wanneer is dat juist het foutste wat je kan doen. dat is horsesense denk ik. Ik ga er altijd vanuit dat waneer paard niet doet wat ik verwachtte ik de vraag niet goed gesteld heb en ik dus beter of anderts moet vragen.
Ina

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 januari 2007, 23:51:


Ik weet niet helemaal wat je nu wilt Eddy, vrachtwagenchauffeurs van paarden transport naar italie of diegene die de wagens beladen krijgen ook 1000-ende paarden in handen , worden ze daar nu paardenkenner van?

Het zegt mij niet zoveel dus. Of is het een verwijzing naar jezelf, ergens heb ik nog meegekregen dat je dat aantal paarden ook wel in handen had gehad. Of was dit een uit zijn verband gerukt schrijfsel om maar iets goed duidelijk te maken. En waarom vraag je nu uitgerekend dames om een reaktie, is het een strikvraag, is het om te lachen? Waarom valt het je tegen, is het omdat je jezelf daarmee bedoelt? Ik weet het niet hoor,bij mensen die zo geweldig zichzelf tentoonspreiden, ik vraag me dan werkelijk af waarom je dat zo nodig hebt....
Ina

Nick Altena schreef op donderdag 11 januari 2007, 1:56:


in feite zitten we op een lijn.
Omdat de meeste mensen in termen van winnen denken met paarden zeg ik altijd weet waneer je die machtstrijd aan gaat want als je hem aangaat moet je van te voren zeker weten dat je het gaat winnen. Nou denk ik niet in die termen, maar de meeste mensen wel.
Wij zijn als mens geen partij qua kracht en gewicht dus moeten we het van ons brein hebben, vooruitzien te proberen wat er eventueel kan gebeuren en daar een scala van reakties op kunnen toepassen om te voorkomen, dat een situatie onplezierig of gevaarlijk wordt.
Als je daar goed in bent , in dat lezen kom je eigenlijk bijna nooit in een conflictsituatie, dan zie je waneer ie wil bijten, rennen, wat dan ook en dan buig je het om door ergens anders aandacht voor te vragen waardoor ie vergeet wat ie ook alweer wou, als je verrast wordt kom je uit schrik of boosheid/ onbegrip makkelijk tot een pets of schop, de kennismaking met pijn komt vaak uit die hoek.
Vroeger , toen er nog ouderwetse instructeurs waren, jeweet wel die je eerst een jaar op een blote rug zetten voordat je met zadel mocht, kreeg je pas een spoor als ze zeker wisten dat je dus niet die reaktie gaf.
De uitdrukking je sporen verdienen is niet uit de lucht gegrepen. Nu tegenwoordig is er veel meer animo voor paarden en is mens ook veel sneller uit op resultaten, dat is overal in te merken, omdat met die zweep spoor of wat dan ook een paard veel sneller te trainen is (fout fout fout) al is het uit angst, maakt niet uit het resultaat daar gaat het om. Jammer want je ontzegt jezelf een veel beter relatie met het wezen paard. Soms denk ik ook dat men bang is voor die band, bang om de kwetsbaarheid daar in te voelen, liever voelen ze de macht.

Oja de punaise wil ik niet met 5 kilo druk hebben, daarmee geef je precies aan wat een spoor doet en hoeveel er dus maar voor nodig is om een reaktie te krijgen. dus je kan veel kleiner werken, daar is ie voor ontworpen. Niet om te dwingen cq pijnigen. Tenminste ik heb niet de indruk dat ik angstreflexen opwek.
Ina

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 9:20:


idd bewust uit elkaar getrokken, waar ik van baalde ik dat ik dacht dat jij bedoelde dat je pas mee mag, praten als je meer dan genoemd aantal paarden hebt ehhh bereden, gehad, getrained,wat dan ook, dat betekend dat iedereen behalve misschien een paar anderen monddood gemaakt worden, en dan ook nog met nadruk op vrouwen...... nu ja je begrijpt vast wel waar ik naartoe wil.
Ina

Huertecilla schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:36:


ik denk dat ik dat ook denk, trouwens even tussen neus en lippen door, ik merk een enorme sprong in je ontwikkeling qua rijbeleving, door welk paard wordt dit opgewekt door de oudere merrie of de jonge hengst? (tís natuurlijk mijn subjectieve gevoel)
Ina

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 12:10:


Dat jij die rijuren maakt wil niet zeggen dat je daarom dus per definitie beter bent of of een ander niet mag meepraten. Het kan ook heel goed zijn dat je een goede trainer bent bv, kennisoverdracht is moeilijk. Hoelang houd jij je klanten? een jaar of langer? zijn het mannen of meer vrouwen?, ik ken ook trainers waar vooral vrouwen geen inlegkruisje droog bij houden, daar is alleen maar charisma voor nodig geen kennis. Kortom klanten hebben is ook een kwestie van een goede marketing babbel, niet per defintie van kennis. Dan nog is het niet altijd nodig een enorme kennis te hebben om een goede trainer te zijn. Er is geen mens zo onzeker als een paardemens , de meesten die ik ken zijn enorm begaan met hun paard en vaak is de gedachte dat iemand het ei van columbus heeft genoeg om iets of iemand in gebruik te nemen. Bovendien als een mens iets besluit aan te schaffen, of het nu materiaal of een trainer is, is het zo dat men die keuze niet afvalt, want je gaat immers geen verkeerde beslissing/aanschaf maken/doen. Het duurt nogal even waneer men aan zichzelf toegeeft dat iets een verkeerde beslissing /keuze is geweest.
Kortom jouw aantal klanten zegt mij op dit moment niet zoveel en wat jij vertelt aan goede tips of oplossingen geven mij een indikatie van jou persoonlijke niveau. Op dit moment geef jij nogal wat tegenstrijdige signalen af
Ina

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 14:51:


Het is meer de reaktie op het gebruik van allerlei atributen waar ik op doel. En Tja ik lees wel maar lees ik dan wat je bedoelt?

Ina

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 16:50:

nou ja zeg!!
Ina