I wanted to share with you how well my horse with the ringbone is
doing. He has improved at a steady pace since Oct. He is now acting
like a normal horse, running, bucking just feeling great! But he still
had that little head bob going on at the trot, some days you could
barely see it, but it was there. The last few days he has not even a
trace of a head bob! I am so excited, considering the last bad trim job
he had set him back so bad and in my inxperiance had to try and fix.But
I must have done ok because he has never been this good in the almost
two years I've had him and I bought him with knowing he did have it.
You all have encourged me and helped out with your opinions on my
pictures I have posted.
So believe me you all are doing a great service for horses you will
never even see!
Thanks from the bottom of my heart! Makes me want to run out and tell
the world to take those shoes off your horses as I know some of you
think the same!

Carol
California

Aardig berichtje nog net in het oude jaar. Het laat weer eens zien dat we niet de enige blote voetjes knokkers zijn. Als we een sekte zijn, dan is het een wereldwijde :)

Piet

eddy DRUPPEL schreef op zondag 31 december 2006, 10:51:


Op de eerste regel wil ik nu even ingaan.
Conrad bevestigt jouw manier van werken in een mail aan mij. Hij typeert je als een "hele aardige goser met een gave als paardenmens"
Nou weet ik toevallig dat Conrad ook een heel aardige "goser" is. Ook weet ik dat van Pien, Nick, Egon, Esther, Isabel en nog een boel anderen.
We zijn in het wild eigenlijk allemaal heel aardige gosers en goserinnetjes .
Het is door de direktheid en het onherroepelijke van het geschreven woord dat het soms allemaal heel anders lijkt.

Mijn voorstel voor het nieuwe jaar is dat we er allemaal rekening mee gaan houden dat we allemaal bezeten van paarden zijn.
Dat onze manier van met paarden omgaan, als ik naar andere grote delen van "de ruitersport" kijk, er een is van goed of beter of best. Nooit van matig of slecht.
Dat deze overeenkomst belangrijker is dan de verschillen in benadering of in manieren van ons uit te drukken en dat we enorm veel van elkaars aanpak kunnen leren.

Ik stem voor
Who seconds it?

Piet

Arabesk schreef op zondag 31 december 2006, 11:32:


So sorry! zag de datum pas later. Heel sportief antwoord van je :)

marianne laenen schreef op zondag 31 december 2006, 14:04:


Pfff kan ook nergens tegen die ruintjesman. :)
Gisteren ook zoiets met mijn (bijna) door en door betrouwbare Don.
Dik, (die van de foto in het album), rijdt graag op Don als ie in de buurt is en van mij maggie.
Don heeft zo'n prachtig ontspannen drafje, hals lang, hoofd laag en langzamer dan Shiny in stap :)
Mijn voorstel, toen we met elkaar aan het wandelen waren, was om Shiny als handpaard te nemen en een "rondje dijk" te doen in een galopje.
Ging perfect. Prachtig ontspannen paarden en een ruiter die helemaal "mee" was. Toen weer bij mij voorlangs en linksaf naar een groot, lang en breed talud.

Don hapte naar Shiny omdat ie nu toch wel nadrukkelijk voorop liep, waarop Shiny er niet geruster op werd en versnelde.
"Dat" kan ik ook dacht Don en in 2 tellen waren de mannen in een rengalop. Niet te houden dus. Ik was al aan het wedden met mezelf of ze zouden stoppen aan het eind (een km denk ik) of recht door naar huis zouden rennen.
Maar nee, keurig aan het eind met wat gebok (Don) en gesteiger (Shiny) gestopt.
Don liep dus dwars door de Libra heen, maar ik weet zeker dat hij zich ook door een normaal bit niet tegen had laten houden zolang dat jonge beest voor hem gelopen had. Heb ik gelachen? egggt wel :)

Peet schreef op maandag 1 januari 2007, 2:03:


Ik sluit me hier graag bij aan!

Piet

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 2 januari 2007, 11:46:


Tja, ik zie daar paardenvoeten met ijzers onder, en als ze geen ijzers onder moeten dan toch zeker wel hoefschoenen en een verwijzing naar paardenbrokken.
Logischer lijkt het me te verwijzen naar paardnatuurlijk en hoefnatuurlijk

Piet

Christel Provaas schreef op dinsdag 2 januari 2007, 14:23:


Allereerst slijt een gezonde voet bij regelmatig normaal gebruik niet verder dan tot waar de eeltlaag en de hergroei van de hoefwand het hem toelaat.
Als dat namelijk niet zo was , dan hadden alle wilde paarden die hele dagen over de rotsen of keiharde bodem lopen allemaal teckelpootjes.
Beweging is slijtage en slijtage is groei, want druk veroorzaakt groei. Kijk maar in je La Pierre boek, Esther. Ook daar staat het! Dat de hoef nu groter wordt kan alleen maar omdat de hoefwand langer is, of is het de voet die veranderd is?
Als jouw Maike nu beter loopt, ben je voor dat paard misschien op de goede weg en heeft hij meer aan een klein randje hoefwand dan een helemaal gezonde voet zou vragen.
Vraag je dus niet af wanneer en waarom ze sneller of langzamer groeien. Het is van ondergeschikt belang. Het gaat erom dat ze met zo goed mogelijke hoeven, zo goed mogelijk lopen.

Bij Don zie ik nu weinig groei omdat hij veel over straat loopt, veel slijtage dus. Steunseltje peuteren is genoeg. Ouwe Carlos die praktisch nooit op straat komt, moet ik elke week flink in onderhoud nemen, Shiny zit daar ergens tussen in, ook verklaarbaar.

Piet

Conrad van Pruijssen schreef op dinsdag 2 januari 2007, 13:47:


Het is nog sterker dan het automatisch denken aan positieve dingen en je eigen automatische reacties daarop.
Het is ook het zien ervan. Het werkt twee kanten op.
Omdat je weet dat je het paard voor iets goeds moet belonen en daarbij het woord mooi moet gebruiken, zal je concentratie en observeringsvermogen toenemen. Ook daaruit volgt dan dat je paard door jouw betere timing sneller zal leren.

Piet

Esther schreef op dinsdag 2 januari 2007, 16:13:

Alles wat "mooier" is in onze tijd van overvloed zal winnen Es. Wat er met het welzijn van het dier gebeurd is van ondergeschikt belang.
Nog een paar voorbeelden zijn het Nederlandse kuifhoen, een eeuwen oud kippenras, op hardheid en leg geselecteerd met de leuke bijkomstigheid dat ze een rasherkenbare kuif hadden.
Nu zijn de kuiven enorm groot geselecteerd en de voor de mens werkelijk nuttige raseigenschappen zijn niet belangrijk meer. De kip legt veel minder en kan amper nog kijken omdat z'n "haar" in de weg hangt.
Australorps, een geweldig goed leggende zwarte kip uit Australie, waarvan alleen die in de prijzen vallen als ze een diep groene "keverglans" over de veren hebben, die ze alleen maar krijgen als ze in het stikkedonker gehouden worden.
Er zijn "sierduiven" die hun eigen jongen niet meer kunnen voeren omdat de "rasstandaard" te korte snaveltjes voorschrijft.
Japanse kippetjes met zulke korte pootjes dat een op de 4 niet geboren kan worden vanwege een ietsje nog kortere pootjes.
Denk eens aan poezen, de perzen. De hondjes waarvan als ze een scheet laten hun mooie bolle oogjes eruit ploppen....enz enz.
Allemaal oorzaak ingrijpen van ons mensen en het moeten voldoen aan eisen die we stellen, omdat we "mooi" zo belangrijk vinden vinden.

Piet

marianne laenen schreef op dinsdag 2 januari 2007, 19:07:


Ja Marianne, de Chabot is een kortbenige Japanse krielkip. Als ze lopen zie je geen beentjes en denk je dat ze zitten Kortbenigheid is bij 25% van de kuikens een lethale factor.
&imgrefurl=http://www.kippengrabbelton.be/delin/delinoosters.htm&h=300&w=199&sz=15&hl=nl&start=10&tbnid=jRSsZHQZbX87FM:&tbnh=116&tbnw=77&prev=/images%3Fq%3Dchabo%26svnum%3D10%26hl%3Dnl%26lr%3D%26rls%3DGFRC,GFRC:2007-01,GFRC:nl%26sa%3DN
Tamelijk verschil als je er de Brahma of de vechthoendens naast ziet.

Piet

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 2 januari 2007, 17:26:


Wat ik ervan weet is dat de eigenaar hem al had, voordat ie een manege begon. Het was dus zijn eigen pony. Bij mijn weten is hij nooit beslagen geweest. Hij heeft tot zijn 37 ste manegewerk gedaan en de eigenaar heeft toen gevraagd of ie in Koewacht mocht staan als paardje voor de meiden. Omdat hij hem niet naar de slacht kon brengen. Tot eind 2004 werd hij nog regelmatig bereden door een meisje van toen 12 jaar. De artrose / stramheid in zijn achterbenen zorgt ervoor dat er meer dan een drafje niet meer inzit. Hij staat nu ook gescheiden door een touwtje van Don en Shiny omdat hij zich niet meer kan verdedigen tegen die pestkoppen, hij kan niet meer achteruitslaan en dat weten ze natuurlijk. Mina, de mini is zijn vriendin.
Dat manegewerk gaat nooit meer uit zijn systeem. Als het heel rustig is begint hij rondjes door de bak te lopen en nu en dan van hand te veranderen. Je kunt precies zijn spoor volgen wat hij in de loop van de tijd in de grond gemaakt heeft.
Heel wat paardentandartsen en cursisten van NB hebben inmiddels paardentanden van een nu 45 jarige :) gezien en zich erover verbaasd dat hij nog alles eet eigenlijk.
Begin 2005 dacht ik dat het afgelopen was. Hij raakte toen enorm hoef bevangen. Hij werd toen nog (natuurlijk tegen mijn zin in, maar hij is niet mijn eigendom) volgepropt om een beetje vet op zijn ribben te krijgen. Maar uiteindelijk na een maand of zeven liep hij weer overal over.
Nu gaat het goed met hem, ik clikker af en toe wat met hem voor de grap en heb hem wat kleine truukjes geleerd. en doe elke week zijn voorvoeten. Ze zien er nu weer heel goed uit .De achterbenen minder want dat moet met drie man.om hem recht te houden. Ik wandel af en toe met hem over straat. Dan leeft hij op, wil voor me uit en gaat het tempo omhoog. Dat mag ie van mij, want ik weet dat als we na een paar km weer terugkomen, hij toch wel op zijn gemak achter me loopt. :)

Piet

marianne laenen schreef op dinsdag 2 januari 2007, 20:07:


Ik ben bezig met een plannetje, eventjes geduld? :)
Piet