Huertecilla schreef op maandag 25 december 2006, 22:14:


Met ditzelfde bericht opende Moniek deze draad.

Span-V is een netwerk van paardenmelkers.
Als je meer informatie over het witboek paardenmelk wilt, kun je naar de begeleider van de WUR mailen.
http://www.verantwoordeveehouderij.nl/index.asp?netwerken/netwerken2006/projectkaart.asp?IDProject=139

Wellicht kan Dhr. Vogelzang je ook meer over geitenwei vertellen?

Groet,
Tineke

Christel Provaas schreef op maandag 25 december 2006, 23:00:


Wat heerlijk voor jullie! Ik kan me helemaal voorstellen hoe superblij en opgelucht jullie zijn. Leve de penicilline!

Christel Provaas schreef op dinsdag 26 december 2006, 22:59:


Wat een zorgen Christel, ik blijf zeker voor jullie duimen; hopelijk laten de hartfoto's geen afwijkingen zien.
Groet, Tineke

FSB schreef op vrijdag 29 december 2006, 15:07:


Dat laatste geldt niet voor iedereen hoor!
Mijn paard is geen handelsobject, maar een maatje waar ik de verantwoording voor draag. Als ik hem niet meer de zorg kan geven die hij nodig heeft gaat hij gratis (met duidelijke afspraken) naar een nieuwe eigenaar. Dat heb ik al geregeld voor hem. Het zou nl. kunnen zijn dat hij opgestald moet gaan worden i.v.m. zijn heftige zomereczeem.
Voorwaarde voor mij was dat hij zo natuurlijk mogelijk gehouden gaat worden. Zo'n persoon met dezelfde visie ( en ongebruikte boxen in een landbouwschuur) heb ik gelukkig kunnen vinden.
Dit te weten maakt mij gelukkiger dan geld!
Groet,
Tineke

Hoe is het nu Christel?
Groet,
Tineke

Christel Provaas schreef op zaterdag 30 december 2006, 15:26:


Allemachtig, wat een beroerd verhaal zeg! Dat moet voor de mensen die van haar houden ook een nachtmerrie zijn.
Een jaar herstel...nog een lange weg te gaan. Het jaar 2007 wordt dus een gedenkwaardig jaar. Het zet beroerd in en ik hoop dat het fantastisch eindigt!
Groet,
Tineke

Eva Saegerman schreef op maandag 1 januari 2007, 12:30:


Geweldig Eva! Wat ontzettend goed van je vriendin om vol te houden en geduld te hebben. Dat wordt uiteindelijk prachtig beloond met een blije en ontspannen Maia.
Groet,
Tineke

Hoi Piet,

Even voor jou:
Er hangt me zo bij dat jouw Carlos nu 45 jaar is (ik reken nog ouderwets vanaf 1 januari). Hangen er al slingers en ballonnen voor de krasse knar?
Ik vind het wel iets heel bijzonders om als paard zo'n leeftijd te bereiken. Hoe heeft zijn leven eruit gezien wat betreft werk/stalling/voer/ ijzergeschiedenis ed.?
Eigenlijk ben ik daar wel nieuwsgierig naar.
Wil je daar iets over vertellen?
Groet,
Tineke

Piet schreef op dinsdag 2 januari 2007, 20:58:


Dank je Piet voor het verhaal. Ik blijf het toch bijzonder vinden dat een manegepony zo oud kan worden. Hij zal wel lekker veel gelopen hebben en van zichzelf een oersterk gestel hebben. Geniet nog maar lekker van hem.

Overigens zag ik tijdens een demo van Annemieke een poos geleden dat Carlos wel op 3 benen kon staan. Weet je nog? Hij tilde toen zelf zijn achterbeen op. Terwijl we daarvoor hem inderdaad met 3 man moesten stutten, zodat Simon zijn achterbenen kon bekappen.

Groet,
Tineke

Spirithorses schreef op maandag 8 januari 2007, 23:04:


Denken als de dieren, geschreven door Temple Grandin.
Prachtig boek vind ik. Goed leesbaar, ook als je niets van autisme weet.

http://www.awbruna.nl/servlet/book?id=1100678558173&template=boeken

Groet,
Tineke

Spirithorses schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:48:


Als je alvast een paar blz. wilt lezen:

http://www.nl.bol.com/is-bin/INTERSHOP.enfinity/eCS/Store/nl/-/EUR/BOL_DisplayProductInformation-LookInSide?BOL_OWNER_ID=1001004002382559&Section=BOOK&Secondary=looki&num=1

Ik weet niet of deze lange link werkt, zoek anders zelf even op BOL.com.

Ik ben erg benieuwd hoe je het boek vind, Pien. Temple Grandin is een autotiteit op het gebied van autisme en in de wetenschap. Ik heb heel veel van haar geleerd.

Groet,

Tineke

Eva Saegerman schreef op dinsdag 9 januari 2007, 12:34:


Hoi Eva,

Ik ben het met je eens. Ik weet alleen niet hoe ik het zou moeten doen, zonder reacties verloren te doen gaan.
Weet jij het?
Groet,
Tineke

Geertje schreef op donderdag 1 februari 2007, 13:23:

Ik zal hieronder mijn ervaring vertellen met waarschijnlijk hetzelfde euvel:

Ongeveer anderhalf jaar geleden kreeg mijn merrie aan haar voorvoet ook een barst bij de toon. Ik was toen ongeveer een half jaar bezig met NB.
Het was niet alleen een barst, maar ook een gat. In mijn straat woont een hoefsmid en ik vroeg hem er naar te kijken. Hij kon een nagel minimaal 11/2 cm in het gat laten zakken! Zijn oplossing zou zijn: de scheur uitvijlen, dakatarin (tegen schimmel) erop en eventueel een ijzer, afhankelijk van de grootte/lengte van de scheur na het uitvijlen.
Als je de onderkant van de voet bekeek, was de witte lijn a.h.w. een boogje bij het gat.

Ik heb toen een strasserbekapster erbij gehaald.
Zij heeft eerst de hielen lager gezet, want die vond ze te hoog. Daarmee ging ook de druk van de toon af. Verder heb ik de voet regelmatig in een hoefzak met appelazijn/water gezet. Van iemand anders kreeg ik het advies om teatreedruppels in het gat te laten lopen, voet een poosje ophouden zodat de druppels goed in het gat gaan. Dat heb ik ook gedaan, hoewel misschien onnodig.
Verder gewoon onderhoud van natuurlijk bekappen. Ik heb wel een mustangrol aangebracht, iets wat bij een strasserbekapping niet gebruikelijk is.
Het gat is helemaal uitgegroeid, de witte lijn is weer normaal.

De daktarintube, die ik voor de zekerheid wel gekocht had is verder niet gebruikt.

groet,
Tineke

Hoi Piet,

De feiten die je bijgeleerd hebt, zien we die ook terug in het nieuwe cursusboek? Of wordt er een losse aanvulling of iets dergelijks gegeven? Ik kan me nog herinneren dat Isabel een aantal zaken heeft genoemd waar ik me toen over verbaasde.

groet,
Tineke

Piet schreef op woensdag 7 februari 2007, 15:11:


Dank voor je antwoord Piet. Misschien moet ik dan toch maar gewoon het boek en dvd's van La Pierre aanschaffen.
En wat Noord Portugal betreft: echt een walhalla om met de paarden op stap te gaan. Eind april komen de paarden ook hierheen. Daar verheug ik me enorm op.

Ik heb het hier erg naar mijn zin, prachtig land, vriendelijke mensen. De verschillen zijn enorm: de ene dag wandelen we in een natuurgebied waar de mensen nog in granieten huizen wonen met onder hun huis de stallen van het vee. Daarmee krijgen de bewoners wat warmte onder hun voeten. De man gaat overdag met een paar koeien op stap en de vrouwen staan aan de wasplaats te wassen. De andere dag zijn we in een hypermodern winkelcentrum. Deze 2 plekken liggen hemelsbreed zo'n 45 kilometer van elkaar af.

Ik ben heel benieuwd naar de ontwikkeling van de voeten van vooral mijn 3 jarige connemara. De paden bestaan eigenlijk uit allerlei verschillende ondergronden met ontzettend veel stenen/rotsen. Als het goed is moet het zo'n beetje de ideale ondergrond zijn om natuurlijke slijtage te hebben.
Mijn 21 jarige fjord zal helaas altijd met schoenen moeten lopen vrees ik.
Maar kom gerust langs, wie weet kun je het met eigen ogen zien!

groet,
Tineke