Michiel schreef op donderdag 21 december 2006, 9:30:


Once the mechanisms of the disease are fully understood, research on treatment can begin. "We hope toward the end of next year to try out some novel therapeutics to tell us if by alleviating venoconstriction, we can get a better result," hints Robertson.

Zoals ik het lees en heel simpel samenvat zijn ze in de weer om te ontdekken wat ze kunnen doen om te voorkomen dat aders samentrekken in de voet bij bevangenheid. We weten al dat dat in het begin plaats vindt in een bevangen voet.
Mooi vind ik om te zien dat kleine adertjes afbuigen van voren en het hoefbeen ingaan. Als je een voet uit elkaar sloopt zie je deze gaatjes zitten.
Deze komen ook in het straalbeen voor. Feit is dat de gaatjes vaak flink van grootte verschillen. Zo vertelde De Bodt (!) dat grote gaatjes op rontgenfoto's door veeartsen vaak voor hko.htm">hoefkatrolontsteking worden aangezien. Terwijl er dan eigenlijk juist van meer doorbloeding sprake zal zijn.
Iemand die dit kan ondersteunen?

Piet

Geertje schreef op donderdag 21 december 2006, 11:31:


Dank je beleefd Geertje :)
Weer een mythe uit de wereld.

van lennep schreef op donderdag 21 december 2006, 19:03:


(>>

Ik ga nog maar eens een beetje reclame maken
Want waarom zou je wel over Parelli of Roberts mogen praten en niet over mensen uit de buurt die het erg goed doen.
We werken tegenwoordig regelmatig samen Conrad en ik en mij inspireert dat enorm. We proberen onze wederzijdse manier van werken bij te schaven en uit te diepen en daardoor mogelijk nog op een hoger peil te brengen.
Eigenlijk is het een methode die in de loop der jaren ontdaan is van alle toeters en bellen en terug gaat naar het niveau waarop je het gemakkelijkst met je paard communiceert.
Het gaat uit van eerst duidelijk maken wie wie leidt. Leer en vraag jouw paard je zoveel vertrouwen te geven dat hij je wil volgen in de zaken die je wilt dat hij leert.
Die hele basis van het grondwerk is samengevat in een paar aan te leren begrippen: Ga, ho, terug en als beloning mooi en zoals Wil ook al schreef: een kriebel.
Zonder ooit boos worden, zonder ooit stemverheffing, maar wel super geconcentreerd en scherp getimed.
Ik vind het niet meer dan logisch als je een zachte maar toch efficiënte manier van werken zoekt, dat je ergens in de buurt van clikkertraining uitkomt.
Is clikkeren een methode die eigenlijk op alle dieren (en mensen) toegepast kan worden, De weg van Conrad werkt als een soort clikkeren maar dan specifiek op het paard toegespitst in de taal die hij snapt.
Ik heb hem intussen wel overtuigend kunnen laten zien dat een voer beloning sterker werkt dan een mondelinge beloning of een aai.
Waarbij het heftige "speedclikkeren", (spietclikkeren :) ) waarmee ik de lastigste, (of meest onzekere) paarden leer voetje te geven , wel het ultieme is.
Dus deze beloning zal in het verloop van de training in bepaalde gevallen toegepast worden, zodra de verhouding paard-mens bevestigd is, om te voorkomen dat mensen, juist door de kracht van de beloning, hun paard niet meer onder controle kunnen houden.
(Het paard schooit, loopt over de mens heen, heeft geen enkel respect voor de persoonlijke bubbel enz. Omdat het zo eenvoudig lijkt dat niet de moeite genomen wordt elementaire dingen te leren of als die als niet relevant te zien.
Ik raad iedereen aan, die nu problemen heeft met een paard en erover twijfelt of zijn/haar benadering wel de juiste oplossingen geeft,
om Conrad van Pruijssen te mailen.

Piet

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 22 december 2006, 0:37:

meest diervriendelijke chap doorkomt dat een meer serieuze studie als

Sneren helpt niet, elk vogeltje zingt zoals ie gebekt is.


leren van je fouten en daardoor ervaring op doen, zien hoe anderen het doen en daar conclusies uit trekken is ook altijd mijn weg geweest .
Ik heb ooit Egon gemaild met de opmerking of et niet wat simpeler kon allemaal, maar kwam er rap achter toen ik zijn advies volgde om zaken van Skinner en Co te lezen, dat veel begrippen die hier op het forum worden gesmeten al meer dan een halve eeuw bekend zijn. Praten over dingen als p+ of r+ is zoveel makkelijker dan iedere keer weer uit te moeten leggen wat je dan doet.
Natuurlijk moet je dan wel ff weten wat ze inhouden.
Je zult het ongetwijfeld goed doen Eddy, maar frappant vind ik wel dat DE meest diervriendelijke manier van werken die toepasbaar is op alle dieren niet door praktijkmensen maar door wetenschappers is bedacht.
Logisch ook dat dan het taalgebruik iets anders is dan onder paardenmensen gebruikelijk.
Het doet me trouwens plezier te lezen dat je via clikkeren bereikt hebt wat je wilde. Dat je als eerste in die wereld aan kunt geven dat het belachelijke opnaaien van arabieren voorbij kan zijn voor wie dat wil. Maar hee, voorzichtig zijn met het tentoonspreiden van teveel kennis want je kunt nog makkelijk voor de kerst aan het kruis genageld worden :)

Piet

Peter Donck schreef op vrijdag 22 december 2006, 8:43:


Omdat de proximale ringband niet mee rekt zorgt hij ervoor dat bv bij een peesblessure bij zwelling van de pezen uittredend vocht boven deze ringband blijft staan met tot gevolg een vochtophoping boven die plaats Door de afsnoering vermindert de doorbloeding en zal weefsel afsterven.
Je leest wel eens dat om dit op te lossen de band operatief wordt doorgesneden.
Ik denk dat er bij bevangenheid net zoiets aan de hand is en dat bij de behandeling het voorkomen van zwelling het punt is waar het om draait.

Spirithorses schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:11:


Absoluut mee eens Pien, maar als het even kan zet ik een paard nooit vast. Zeker bij een vreemd paard eis ik dat de eigenaar hem vasthoudt en dat hij aan mijn kant van het hoofd staat.
Hij overziet dan de situatie, heeft het stuur in handen en kan als er iets gebeurt de achterhand van me weghalen door het hoofd naar me toe te draaien.

Piet

van lennep schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:24:


Proximale ringband ligt net boven de breedste plaats van het kootgewricht en loopt over de buigpezen. en houdt de pezen op hun plaats. Ik haalde dit erbij om als voorbeeld voor afknelling te laten zien.
In het geval van laminitis geldt de "coronary band", (kroonband of zoiets?) Deze band loopt vanaf de straal, via de hielen omhoog langs het been naar voren tot over de strekpees, eigenlijk aan de bovenkant van het kraakbeen. KC La Pierre heeft een prachtige video hierover gemaakt ( A dissection) en beschrijft en laat zien hoe sterk deze band is en hoe weinig veerkrachtig. Hij heeft hieraan ook zijn theorie over de doorbloeding van de voet opgehangen. (Ook zeer interessant trouwens en tegen veel ingaand van wat wij ons voorstellen bij een pomp)
Vandaar mijn gedachte dat het wel eens met deze band te maken zou kunnen hebben, plus de beperkte ruimte tussen hoefwand en hoefbeen natuurlijk! dat er bij zwelling in dat gebied geen bloed meer kan stromen, met alle gevolgen van dien.

Ans Jondral schreef op vrijdag 22 december 2006, 11:22:


Met clikkeren is hangen heel gemakkelijk af te leren.
Neem daarvoor een lang touw door een gemakkelijk glijdend oog aan de muur.
Laat vieren als het paard gaat hangen en markeer en beloon zo gauw het trekken stopt. Vraag het paard daarna weer met de neus bij het oog.
'T zal rap afgelopen zijn als je dat simpele staan bij dat oog ook een paar keer beloond.

Piet

Anita schreef op vrijdag 22 december 2006, 22:29:


het is een beter idee om een natuurlijk bekapper te laten komen......
Piet