Elzaliene Proost schreef op dinsdag 19 december 2006, 7:42:


Oooooohhhhh, ik had zo'n mooi verhaal voor je getypt en toen was alles weg, GVD, vergeten te copieren.
Ik ga er weer aan beginnen....

Elzaliene Proost schreef :


Ik vraag me af of Parelli nu een goede oplossing is, Elza, want je moet met het druk-principe werken met alle gevolgen vandien, als je zelf zo zacht bent. Kun je het áán om hem uit te helpen ? Hoe is Mike, laat ie zich makkelijk 'plooien' ? Kun je het aan als ie in verzet gaat, kun je hem dan opvangen?


Uit dit wat je beschrijft maak ik op dat Mike lak aan jouw regels heeft (heb je wel regels gesteld?) en gewoon zijn ding loopt te doen.
Eten : NO WAY ! Niet tijdens het rijden, niet tijdens het wandelen. Alleen dán wanneer jij zegt dat het mag, verzin een cue daarvoor.
Mijn paarden mogen ook niet grazen onderweg, maar alleen wanneer wij gaan rusten en afstappen en we ze een cue daarvoor geven.
Het gaat niet om het eten, het gaat om het principe dat hij zich meer moet richten op jou. Wees hem een stap voor, je ziet het altijd aankomen, en loslaten en belonen als ie geen neiging heeft gehad om zijn hals richting struik uit te steken.Verzin daarvoor één woord, geen tig verhalen. Ik vind het Móóói van Conrad een prachtig en krachtig woord dat toch rust uitstraalt (ben het zelf ook steeds meer aan het gebruiken).

Wandelen idem dito, hier mag geen paard ongevraagd gaan eten, dat zou me een mooie en onveilige boel worden. Niks sleuren, niks trekken, maar gewoon in je kracht blijven, beide voeten op de grond, ademhaling laag, stem laag (geeft meer overtuigingskracht dan een hoog vragend piepstemmetje) , JIJ leidt hem, desnoods een paar keren een touwziep om zijn aandacht op jou te vestigen. Zijn hoofd moet bij jou zijn, soms moet je daarvoor even het touw korter nemen, als je het daarna maar weer loslaat. Ga uit van het positieve, van wat wél goed gaat, maak het negatieve niet te groot, dan heeft het ook niet zo'n vat op je.
Vraag desnoods hulp van iemand die met je meeloopt en jou bewust maakt van hoe jij op hem reageert, want meer is het niet hoor....

Dacht je dat het hier niet ook gebeurt dat de paarden hun eigen ding proberen te doen? Winner is daar een meester in, die voelt al bij het halster aandoen wat voor vlees ie in de kuip heeft. Tijdens het uit de paddock halen al loopt ie te nibbelen aan je mouw, in je arm, in het touw en als rijder dat niet corrigeert zet ie zijn feestgezicht op, zo van : "dáár gaan we eens een leuke les van maken". Bij het buitenrijden blijft ie steevast achter als wij gaan draven, gaat uitgebreid stilstaan om te gaan schijten en komt vervolgens in een harde galop aangekletterd.
Is niet méér dan klooien, want hij is de makkelijkheid zelve. Zet je daar een rijder op die van het begin af aan duidelijk is probéért ie het niet eens. Zo sportief is ie wel. (En ruin he, dus niks doods, maar da's een andere discussie).
Harstikke irri, ik sta dan regelmatig aan fricandellen te denken maar hij is een van mijn beste paarden omdat ie het gedrag van de rijder zo enorm spiegelt, dat waardeer ik zo verschrikkelijk in hem.


Zelfde voorbeeld als hierboven beschreven.


.... en in beide gevallen zul je iets moeten ondernemen om dit gedrag te doorbreken want je hebt er zelf ook last van.


Parelli is een paardenman die al zijn hele leven met paarden werkt. Van die hengst bijvoorbeeld weet je niet of hij daar al van veulen af aan mee bezig is. Is een geheel andere beginsituatie dan jouw Mike en jij bent een ander mens.

Het gaat gewoon om het basisprincipe dat Mike een beetje meer rekening met jou gaat houden. Volgens mij ís dat geen verkeerd paard, en je moet het zo subtiel in jouw richting weten te draaien dat hij het zelf amper in de gaten heeft, dan is er ook geen stress en opstandigheid.
Bij het halster aandoen op de weide moet zijn hoofd in jouw richting zijn, maar aangezien je al Parellied zal dat wel al zo zijn. Houd je arm om zijn neus om hem ervan te vergewissen dat hij niet alvast mag beginnen met lopen. Doet hij dat al ? Móóói!
Bijvoorbeeld wanneer je langs een ander paard loopt; houd hem even kort bij je, daarna Release en Reward (= Móóói) als hij zijn aandacht bij jou weet te behouden. Zet hem kort aangebonden vast, nee, hij hoeft niet te hinniken en zijn hoofd van jou weg te draaien, (móóói) hij hoeft ook niet te snuffelen aan andere paarden (móóói) , te draaien, te schrapen, hij hoeft ook geen gras staan te eten als jij hem bent aan het poetsen.

Er is een tijd van werken en er is een tijd van ontspannen en JIJ bepaalt nu even wanneer er wat gedaan wordt. Dat je het vervolgens leuk maakt om te gaan werken spreekt voor zich. Hij krijgt niet op zijn donder want je zoekt naar dingen die hij leuk vindt, die hij goed kan, opdat je zoveel mogelijk mooie momenten kunt creëren om hem in die positiviteit te houden en hem te stimuleren dat samen met jou aan het werk gaan eigenlijk heel leuk is. Doe ook even alleen maar dingen waarin jij goed bent, zodat je geen confrontaties hoeft aan te gaan en het leuk en luchtig kunt houden. Breid dat heel langzaam uit.

Wat ikzelf altijd doe wanneer ik met paarden als Mike werk, is quasi nonchalant doen, zodat ik hem niet het gevoel geef dat ik hem wil overheersen, maar : Ik heb ogen in mijn achterhoofd en ben me zeer bewust van wat er daar achter me gebeurt.
Kletsen met vriendinnen : No Way, nu even niet, jouw volledige aandacht is nu op Mike gericht.
Zo doe je dat bij alles. Van nu af aan neem jij de leiding en je ziet dat dat op een heel rustige manier kan.
Maar één ding: je moet er zelf ook van overtuigd zijn.


Kom ik nog op terug, letters zijn op.
(En ik vond mijn eerste geschreven stukje toch duidelijker).

sandratien schreef op dinsdag 19 december 2006, 12:19:


Ow San, wat mooi.... die zou ik maar wat graag bewaren!

Michiel schreef :

En iemand met hem mee laten lopen op de cirkel en hem belonen?
Dus hem tijdelijk even laten leiden zodat ie het gaat snappen wat je van hem wilt?

Hee, ik vind ook niet alles leuk om te doen, wellicht Jur ook niet?

Pien

Anita schreef op dinsdag 19 december 2006, 11:46:


Dan ben je maar een watje maar je hebt voldoende zelfkennis om het hier even heel duidelijk te komen uitleggen.
Compliment hoor ! Yes!

Maakt niet uit Elza, is geen vergoeilijking om zich zo te gedragen.
Ook al heeft ie nog veel hengstenhormonen, kan ie nog leren rekening met jou te houden. Want méér vraag je niet.
Je vraagt geen training, geen dingen waar hij niet kan voldoen, maar gewoon een basisfatsoenlijkheid.
Wat wij vroeger altijd zeiden (en ik moet toch toegeven dat er een kern van waarheid inzit): Hengst, prima ! Maar op de grond moet hij zich gedragen als een ruin. Hengst mag hij zijn bij zijn soortgenoten !

Ik snap ook Anta's woorden heel goed, want de erkenning en verandering geeft vaak veel aanvankelijke strijd met jezelf.

Pien

Je hebt een aantal reakties gegeven, Elza, ik ga ze stuk voor stuk beantwoorden in de sbetreffende berichten.
Kan dus zijn dat reakties mekaar kruisen.

Ik begin met :

Ik wist dat die vraag zou komen, ik ken het systeem, toch ben ik het persoonlijk niet met dat stuk eens.
Waarom moeten straffen terwijl je het makkelijk had kunnen voorkómen?
Als je hem vóór bent is het allemaal wat minder grimmig, kun je veel meer vanuit je mentale kracht op hem inwerken. Als hij eenmaal in de fout gegaan is dan moet je het hebben van je fysieke spierballenkracht en is het veel moeilijker. Een hoofd kun je wel tegenhouden zolang het nog niet in het gras gedoken is, is dat eenmaal wel zo dan moet je veel harder trekken. Wat je wilt is hetzelfde, nl : Niet eten. Je weet toch de uitkomst bij voorbaat al. Waarom zover gaan dat je hem moet berispen? Wat is er mis met waarschuwen?


Niks ruk in de mond maar voorkómen, door hem naar de andere kant van de weg te sturen, of in het midden van het pad blijven lopen, en je mag hem best met je stem waarschuwen hoor, hij leert echt de intonaties wel ("pas op mannetje, ik heb je in de gaten"). Als je dat 3 keer zegt moet je eens kijken wat zijn oren gaan doen als ie een lekkere struik ziet. Dus : Je vreselijk op hém en zijn signalen concentreren, want hij geeft alles aan, ben ik zeker van.
Hee, HIJ geeft aan, jij hoeft alleen maar terug te communiceren.

Heb je het toch niet weten te voorkomen (bijvoorbeeld toen jij net achterstevoren zat te kletsen of je gedachten afdwaalden) trek je hem aan één teugel omhoog en ja, ik spoor dan zo hard als ik kan aan, om mijn paard te verschrikken. Dan schiet ie maar vooruit (let op jouw zithouding, ademhaling, balans etc). 3 keer en je bent ervanaf, maar je moet het consequent toepassen en hem even heel strict in de gaten houden.


Heb ik helemáál niks mee, ik weet dat het gedaan wordt en ik vind het hartstikke irritant zo met mijn paard om te moeten gaan. Negeer het toch gewoon, hij doet er toch niks verkeerds mee?


De (aangeleerde) ORS is alleen voor noodgevallen, niet voor een simpel weg-gallopeertje.
Jij bent het die hem actief moet rijden, dan vliegt hij maar eens, je kunt toch zeker rijden? 3 keer, en hij doet het niet meer. Het zit em niet in het straffen maar in het voorkómen!

Ik heb maar 2 paarden die doorlopen als ze mesten, het is namlijk erg slecht voor de bekkenbodem van een paard als hij doorloopt terwijl hij dat eigenlijk niet kan. Sinds ik dat weet zet ik geen druk meer op poepende paarden.


Ik blijf erbij dat dit helemaal niet zo moeilijk is. Om de woorden van Anita te gebruiken : Het zit in JOU, het hoeft niet eens in hem te zitten.


Waarom? Omdat je de confrontatie niet aandurft ?


Wat jij wil ! Waarom niks van hem vragen ? Geef je het op ofzo?
Ga dan clickeren als je denkt dat hij dat leuk vindt.
Maar maak een keuze. Tja, grazen langs de weg wel, prima hoor, maar jij geeft aan dat je een probleem met je paard hebt. Ik niet. Ik zou dat in dit stadium niet toestaan....


Ja, soms is paardrijden meer dan je alleen maar op de rug mee te laten voeren. Met name in gevallen waarin er problemen zijn en jij of je paard daar duidelijk onder lijden.

Ga ik nu verder naar je andere berichten.

Elzaliene Proost schreef :


Maar hij mág toch wel wat op en neer springen naast je, als hij maar niet op jouw tenen gaat staan, jou niet omver loopt en niet verdergaat dan het touw lang is. En jij blijft natuurlijk de Rust en de Kalmte zelve.
Of is ie levensgevaarlijk dan en blijft ie zich de hele verdere weg losrukken en wil hij van je weg? (Ja, dan is er wel iets mis ja).

Je kunt hem niet dwingen rustig te blijven als er iets engs is, maar je kunt hem wel vragen 'bij jou' te blijven !!!! Geef hem de 3 meter van je touw gerust.

Elzaliene Proost schreef :


Heb ik inmiddels op geantwoord.
Ga toch dat gevecht uit de weg, het wordt zo grimmig allemaal....
Help dat paard nou door hem niet in de verleiding te brengen....


Er wordt helemaal niks gemept als je duidelijker bent, Elza. Ik vrees dat je op het verkeerde moment (te laat) reageert op hem. Alleen bij zeer harnekkige gevallen moet je soms een paard tegen het touw op laten lopen, maar never nooit een mep geven.
Dan heb je het toch echt te ver laten komen.


Als niks helpt laat je hem een keer tegen het touw oplopen.
Beter een keer goed dan tien keer half, waarvan ik denk dat dat nu steeds gebeurt. Een paard wat ervan leert zal niet gek zijn.
Maar ik weet niet of je zo ver moet gaan. Hem vanaf het begin bij je houden voorkomt die tikken tegen zijn hoofd. Hoever wil je in godsnaam gaan met de intensiteit opvoeren ? Totdat het begint te bloeden?
Alles na fase 4 begint mij te lijken op mishandeling
Je moet het echt éérder aanpakken !


Schooien doet een paard alleen wanneer het ervoor beloont wordt.
Als je op de juiste manier clickert valt er niks te schooien.


Hem laten stoppen en een pas achterwaarts laten gaan wil ook wel helpen. Kost wel wat overredingskracht van jouw kant. Je hebt immers level 1 doorlopen dus dat moet een peuleschil zijn. Desnoods met je carrot stick voor zijn borst om hem te begrenzen.

Elzaliene Proost schreef :


Ben jij niet bang voor hem, Elza? Want het lijkt alsof je er grote moeite mee hebt om eens goed voor jezelf op te komen ten opzichte van Mike.

Wanneer je weet dat hij in zijn instinct gaat dan zet je hem aan het denken: In plaats van dat rechte ruiterpad ga je hem tussen de bomen door leiden zodat ie in de denkmodus moet. Lekker slalommen en hem zelf de weg tussen de boompjes door laten zoeken. Verveelt ie zich, geef hem dan wat ie wil : Uitdaging.
Of ga clickeren (wel op de juiste manier he). Geef hem iets leuks te doen.

Valt me op dat er veel mensen hun boomloze zadel te koop aanbieden.
Toch niet zo fijn om mee te rijden waarschijnlijk????