Saffier schreef op maandag 11 december 2006, 23:56:


*********************
Voor mij is dat ook de grens. Toch is het niet altijd gezegd dat als ze niet rillen, ze het dan ook niet koud hebben. Mijn arabiertje stond NIET te rillen (ik checkte dat zeker) en toch kreeg hij op een slechte dag een soort "kou-koliek". Hij viel neer en begon te stuiptrekken, het was in elk geval doodeng, ik was er op dat moment zelf niet bij. Ze hebben meteen de DA gebeld en die constateerde ..... onderkoeling. Zijn temperatuur was gewoon te laag.

Sindsdien heeft hij toch maar een regendekentje op. In deze situatie is dat voor hem het beste.

Je kon ook duidelijk zien dat de warmte van een deken hem zeker goed deed. In plaats van in een hoek van de wei te blijven kleumen, begon hij weer meer te bewegen en liep opeens ook weer achterin de weide.

Het is bij hem jarenlang goed gegaan zonder deken maar blijkbaar trok hij het gewoon even niet meer.

Spirithorses schreef op maandag 18 december 2006, 23:44:

***********************
Zoiets zien wij nu ook bij ons gebeuren en da's heel mooi om te zien.
Neel onze jonge Belg heeft een tijdlang bij 2 wat oudere merrietjes gestaan, die haar absoluut niet aandurfden, ook al was Neel lomp en onbenullig en moest ze eigenlijk nodig gecorrigeerd worden als tweejarige. Ze eigende zich dus al snel al het hooi toe, de dametjes gingen al aan de kant als Neel kwam aanstappen, want bij een confrontatie liep Neel gewoon over ze heen. Ik stond zelf bij grondwerk en zo wel mijn mannetje met haar, maar echt soepel in de omgang was ze niet (onbeleefd, eigende zich gewoon teveel ruimte toe en zat er gewoon niet zo mee als je dat niet beviel, en dan wou ze ZELFS weleens een trap uitdelen! Weliswaar op afstand maar toch).

Toen kwam ze bij Torop in de wei te staan en toen werd het andere koek. Die kon haar qua gewicht eigenlijk ook niet aan (hij weegt ca. 500 kg, zij inmiddels al 800). Maar Torop ging er echt vol bovenop in het begin. Niet luisteren, dan hing hij alweer met z'n tanden in d'r nek. Ze heeft behoorlijk wat beten gehad toen. Neel werd er ogenschijnlijk niet koud of warm van en trapte zelfs van zich af als hij erg fel werd. Maar toch na verloop van tijd hielp het wel en begon ze zich duidelijk - ook naar mij toe - beter te gedragen. Het wordt gewoon een veel prettiger paard! Ze heeft nu een wond aan haar been die elke dag schoon moet en ze piekert er niet over om te trappen of te spartelen, ze is in 1 woord beleefd! En .... ik weet dat niet ik, maar Torop daarachter zit.

Er gaat niets boven de strenge opvoeding van een ouder paard. Zijn de zaken meteen mooi duidelijk!

Spirithorses schreef op dinsdag 19 december 2006, 10:22:

**********************

Ja, ik vind zelf de invloed van een ouder paard ook zo belangrijk!!!
Eerst vond ik Torop wel een oud sacherijn, vond hem eigenlijk ook te fel tegenover Neel, dan dacht ik wel eens, "wees eens wat liever voor die kleine, het is nog maar een baby". Maar gaandeweg realiseerde ik me, dat dat JUIST niet goed zou zijn. Inderdaad, ze was nog maar een baby, maar ook een hele grote en onbenullige en Torop had dus direct haarfijn in de gaten dat hij haar maar beter hard kon aanpakken omdat het anders geen kans van slagen zou hebben.

Het is soms wel ludiek om te zien, hangt Torop met z'n tanden in haar nekvel ... en presteert Neel het nog om zo'n gezicht te trekken van "joh, waar maak je je nou weer druk over, wat heb ik NOU weer gedaan". Maar hij is vasthoudend genoeg om zelfs zo'n stoicijns paard als Neel wat manieren bij te brengen. Leerzaam om te zien .

Maar ondertussen is hij wel gek met de kleine .... Neel is wel het enige paard in de groep dat hem groomt . En ze mag (als ze zich gedraagt dat wel!) zelfs mee-eten van zijn muesli of hooi! Ze staan altijd naast elkaar te grazen. Ze is nu echt z'n kleine zusje geworden .

Hij lijkt zo dominant, maar da's ook maar een woord. Het is in een kudde gewoon noodzaak (ik denk dat jij hetzelfde bedoelt). En soms. vind ik, is dat het ook in de interactie tussen mens en paard, ook al spreek je dan niet letterlijk paardentaal, soms moet je (vind ik) wel heel duidelijk maken waar je grens ligt. En dan neem ik Torop wel als voorbeeld in gedachten. Niet dat ik met m'n tanden in Neel d'r vel ga hangen hoor, maar ik deel weleens een kneep in haar vel uit als ze weer tank-manieren vertoont (zou ik bij Torop nooit in m'n hoofd halen). Dan krijg ik van haar ook zo'n zelfde blik terug. Zo van: "Huh, wat doe ik niet goed?" Antwoord "haal je maat 46 van mijn maat 37! En RAP!". Ze snapt dat, lijkt het, van mij toch net zo goed als van Torop.

Zo leuk, hoe jullie dat met Spirit doen. Die krijgt het heel luxe nu van alle kanten mee, gratis opvoeding . Dat zal zo spelenderwijs een heel fijn paard worden om mee te werken.

e m kraak schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:40:


Qua opleidingsniveau kan ik aardig meekomen hoor, maar berichten die geschreven lijken te zijn om zo min mogelijk mensen ze te laten snappen, daar hecht ik sowieso al minder waarde aan.

Ik vind het een grotere kunst om in duidelijke en klare taal te schrijven die zo VEEL mogelijk mensen begrijpen.

(wie de schoen past ...)

Geertje schreef op vrijdag 22 december 2006, 15:35:


Ik zou uitkijken met het advies om ibuprofen te geven. Als je mens of paard zoveel ibuprofen geeft dat het HELPT tegen artritis, dan loert de eerste maagzweer al om de hoek (dat gaat bijna nooit goed namelijk). De doseringen bij artritis moeten zo hoog zijn, dat er dan ALTIJD overproductie van maagzuur is. Bovendien verslechteren de slijmvliezen heel snel bij gebruik van ibuprofen, en daar zit juist vaak het probleem. Dus op de lange termijn maak je dan het probleem juist erger in plaats van beter.

Bij gewrichtsklachten met ontstekingsverschijnselen zou ik het eerst naar slijmvliezen kijken. Ik denk dat een probioticakuur altijd zinvol is, en slijmvliesversterkende middelen. Verder is cetyl-M een heel veilig middel dat vaak goede resultaten geeft (zit een vetzuur in). Veel lijnzaadolie werkt ook heel goed ontstekingsremmend (wel de ONBEWERKTE olie geven, nooit die geraffineerde troep die ze ook verkopen als lijnzaadolie).

Wat ik me ook zou afvragen is of dit paard wellicht een keer een infectie heeft gehad, speelt namelijk ook vaak een rol bij gewrichtsklachten.

Glucosamine is zo'n gek idee nog niet, ook niet bij ontstekingsverschijnselen. Maar valt evenals ontstekingsremmers toch een beetje onder "lapmiddeltjes". Het lost de oorzaak niet op.

Geertje schreef op zaterdag 23 december 2006, 18:24:


Wie zei dat ik zei dat jij onzin vertelde?
Ik waarschuw alleen maar dat ibuprofen het mogelijk nog erger kan maken omdat ibuprofen de slijmvliezen (nog verder) aantast.

Het laatste wat ik wil is weer zo'n discussie, dus ik stop er hier meteen maar weer mee. Heb gezegd wat ik wilde zeggen

HannahFroukje schreef op zaterdag 23 december 2006, 21:37:


*********************

By the way, met een "lapmiddeltje" bedoel ik een middel wat alleen de uiting (de ontsteking) aanpakt. Kan heel nuttig zijn, daar niet van, en kan ook best helpen, maar pakt de basis van het probleem niet aan.

Zo bekeken vallen zowel Harpagophytum als NSAIDS onder lapmiddelen.

(zegt iemand die zelf ook nog wel een beetje opleiding heeft ....)

Geertje schreef op zondag 24 december 2006, 9:16:

*****************8

Wie is "jij"??
Ben ik dat?

Ik heb nu echt iets van, tsjonge ik reageer weer eens een keertje (met de allerbeste bedoelingen overigens) en al wat ik terugkrijg tot nu toe is een schampere reactie en kritiek op dat ik negatief zou overkomen.

Dit is wel een heel bijzonder forum wat dat betreft. Ik weet meteen weer waarom ik nooit meer iets schreef.

Elzaliene Proost schreef op zondag 24 december 2006, 12:09:


*****************************
Waarom wordt "lapmiddel" zo negatief opgevat?
Ik bedoel het als een middel waar je weliswaar BAAT bij hebt, maar wat de oorzaak van het probleem niet direct aanpakt.

Om bij het voorbeeld van artritis te blijven. Vaak is het basisprobleem - hier blij ik echt wel bij, want ik zie dat regelmatig bij personen met gewrichtsklachten - slechte slijmvliezen. Hierdoor hebben bacterien, virussen en wat dies meer zij, meer kans. Deze komen gemakkelijker het lichaam binnen als de slijmvliezen slecht ("lek") zijn. Als er dan ook nog een kronkel in het immuunsysteem zit, ontstaat makkelijk auto-immuunproblematiek in reactie op die bacterien/virussen (parasieten). Dat is een probleem. Aan dat auto-immuunfoutje is ook niet altijd wat te doen. Uiteindelijk ontstaat dan een allergische ontstekingsreactie, waarbij schadelijke stoffen zich gaan ophopen in de zwakste (letterlijk) schakels , de gewrichten. Dat is dus het eind-van-de-lijn in mijn ogen.

Als je DAAR begint om te behandelen, met het onderdrukken van de ontstekingsreactie (dit tegen niemand in het bijzonder) dan noem ik dat een "lapmiddel" (wie dat negatief wil opvatten, ga gerust je gang, ik bedoel het dus alleen illustratief, als iets wat de oorzaak van het probleem niet wegneemt). Je bent geweldig blij als het lapmiddel helpt (tuurlijk), maar de oorzaak van het probleem (de fout in het immuunsysteem en de slijmvliesproblematiek), dat neem je er niet mee weg.

Om bij de basis van het probleem te beginnen, zou je eigenlijk met de slijmvliezen en/of het immuunsysteem moeten gaan werken. Dat is de lange weg ... en je zult om de zaak tijdelijk recht te trekken dus wel wat "lapmiddelen" nodig hebben. Ook zou je kunnen werken aan het bestrijden van binnengekomen virussen en bacterien. Voor reumatische artritis wordt b.v. vaak plaquenil voorgeschreven, dit is een anti-malariamiddel, wel opvallend toch dat dit helpt bij reuma!

Begrijp je wat ik bedoel met het verschil tussen aan de oorzaak werken (lange weg, vaak langzaam resultaat) en aan de uiting werken (onderdrukken van de ontstekingsreactie).

Verder vond ik het wel op z'n plaats om toch even te waarschuwen tegen ibuprofen. Het klinkt als een simpel pijnstillertje c.q. ontstekingsremmertje, maar het kan heel erg fout gaan. Mensen kunnen na teveel ontstekingsremmers zeggen "ik krijg er wel verrekt het maagzuur van hoor", maar hoe merk je bij een paard dat hij last van z'n maag krijgt? Kan heel lang duren voor je zoiets door hebt. VAndaar.

Lapmiddelen, weest blij dat ze er zijn. Ben ik zelf ook! Wees blij dat er antibiotica is, of ontstekingsremmers of ontsmettende zalfjes. Maar vergeet nooit je af te vragen waar de oorzaak ligt. En het kan echt geen kwaad daar ook aan te werken.

Astrid Van Broeck schreef op zondag 24 december 2006, 15:01:


**************************8
Om alle (laatste?) misverstanden uit de weg te ruimen.
Maar had ik eigenlijk al gezegd.
Chondroitine en Glucosamine kunnen (soms) heel goed helpen om het kraakbeen te verstevigen en de stofwisseling van het kraakbeen te verbeteren. Dus kunnen best heel nuttige middelen zijn. Harpagophytum kan ook heel nuttig zijn omdat het wel de ontsteking remt maar niet de nadelige gevolgen heeft die ontstekingsremmers vaak wel hebben. Er zijn nog wel meer kruiden te bedenken in die categorie die mogelijk kunnen helpen.

Laat ik het woord "lapmiddel" maar liever weglaten, dat geeft blijkbaar alleen maar misverstanden. Laat ik het vervangen door "ondersteunende middelen" o.i.d.