van lennep schreef op maandag 11 december 2006, 12:31:


Hé Esther, doe maar gerust zielig hier! Dat doe ik nu toch ook? Als de frustratie en de onmacht te hoog zit moet het er toch uit? En het forum is daar toch ook juist voor (hoop ik toch), succesverhalen zijn natuurlijk leuk, en motiverend ook, maar hier kunnen anderen over de problemen meedenken toch? Ik schrijf hier normaal gezien weinig want lig meestal enkele honderden berichten achter met lezen, maar heb aan het lezen van de probleemverhalen (en oplossingen) al heel wat gehad.
Daarnet zat het mij weer zo hoog, stond ik te huilen over de mesthoop enzo. Ik ben blij dat ik dan hier even mijn hart kan luchten. Mijn paarden hebben er niets aan als ik om het minste geirriteerd ben. Als ik dan uit frustratie een ruk aan het halster geef voel ik me meteen schuldig en nog slechter. Mijn man (die net als ik meer dan fulltime werkt omdat de paarden hier een weide en paddock en schuilstal zouden kunnen hebben) wordt ook niet blijer als ik niet eens meer plezier beleef aan de paarden. Terwijl jullie hier op het forum kunnen daar allemaal tegen. En wie het niet wil lezen slaat het maar over.
Eigenlijk zit er anders wel iets in wat je zegt, om iets positiefs te vertellen. Want iets positiefs is er altijd toch wel? OK, ik begin, doe jij maar verder:
Vandaag hinnikte Lolita naar mij! Deed ze vroeger niet en de laatste tijd wel af en toe. Ze bedoelt 'waar blijft het hooi' vermoed ik, maar het gaf mij toch een leuk gevoel.
Zo!

Groetjes en sterkte,
Nathalie