Ans Jondral schreef :


Ojé, ik zit op mijn Centered Riding praatstoel....

Ans, vraag je niet alleen af welk hoofdstel (side-pull natuurlijk) , maar ook : Welk zadel, wat voor mogelijkheden/beperkingen/mentaliteit heeft mijn paard, hoe help ik hem uit als ie in de problemen komt etc....

Wat je zadel betreft :
Een juist passend zadel is onontbeerlijk voor een juiste zit.
Vandaag nog een hele verhandeling (2 privélessen) over gehouden met een dressuurruiter die bij mij kwam lessen en niet de juiste zit kon vinden (holle rug, stuiteren).

Een aan de achterkant dik opgevuld zadel dwingt jou met een holle rug te rijden, waardoor je je bekken vastzet, niet flexibel kunt inspelen op de bewegingen van je paard , je energie niet kunt laten stromen enzovoorts enzovoorts....Voel maar door met de achterkant van je billen op een kussen te gaan zitten.
Een zadel dat echter naar achteren kantelt zet jou al gauw in een stoelzit met een bolle rug.

Ach, ik kan hier uuuuren over doorbomen, mijn stokpaardje....

Pien

Ans Jondral schreef :


Ans, ik herken het meer dan je nu denkt.
Ik ben vandaag maar weer eens op Holly gekropen omdat ik het geklooi niet kon aanzien.
Holly is een zeer goed werkende Quarter (18 jaar), ex wedstrijdpaard, goed paard ook, maar doordat ze zo goed was door haar 10 vorige eigenaars helemaal in de vernieling gereden, afgeragd, geopereerd, slecht gerevalideerd en op haar 16 e door ons gekocht. Wil die achterbenen niet gebruiken, leunt op de voorhand, hertehals, slepende gangen. Is makkelijker zo vast te houden aan je eigen oude patroontje he.... lekker veilig, ook voor een paard.

Tig keer de osteopaat bijgehad, rontgenfoto's gemaakt : Alles goed, waarschijnlijk wat lichte artrose, mag ook als je 18 bent.
Qua spieropbouw slecht verdeeld en dus niet makkelijk te rijden als ze echt aan het werk moet met die paar rijders die het wél kunnen....
Verzet natuurlijk, als ze werkelijk moet gaan werken, ook al is het voor haar eigen bestwil. Want het is zwaar iets anders te moeten en je echt in te spannen.

Mijn ervaring heeft me geleerd dat dat even een doorzetten periode zal zijn waarin het niet makkelijk is voor haar omdat ze nu weer spieren gaat kweken, maar bij het sterker worden van haar lichaam zal ook het plezier en de wil tot overgave terugkeren. Zou je zelf ook hebben als je nu zou beginnen met joggen als je niks gewoon bent.

Laat haar maar vechten, biedt het juiste wel aan, wees geduldig, voer de druk niet op, maar geef haar de tijd om het nieuwe te absorberen, eigen te maken.....Hoe sterker ze wordt, hoe beter haar conditie, hoe leuker het kan worden.

En bitloos al helemaal.... Is toch allemaal veel vriendelijker....

Pien

Ans Jondral schreef op zaterdag 9 december 2006, 22:30:


Dat zou dan mooi zijn....
Een zadel kan nog zo mooi liggen op het paard, maar je moet er wel mee kunnen rijden. Veel mooie dure zadels gezien waar de rijder niet mee wegkomt omdat ie in een onnatuurlijke houding gedwongen wordt.
Maar als A de B het zo zegt zal het wel zo zijn, ik schat hem wel als eerlijk in....
Pien

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 9 december 2006, 23:18:


Hmmmmm, mij vraag je zeker niks meer he.... Whip!

Ans Jondral schreef:


Dan kan ik je nu al op afstand vertellen dat je zit niet optimaal is, dat je waarschijnlijk teveel zit op je de zitbeenknobbels (ook nog met een iets holle dressuuurrug?)
Ga er nu eens nét achter zitten en de pijn is weg.

Ans Jondral schreef op zaterdag 9 december 2006, 23:33:


Een zadel hoeft niet duur te zijn om goed te zitten.
't Gaat om de pasvorm en ieder stelt weer andere eisen aan zijn zadel.
Zo wil ik alleen maar 'dunne' zadels met veel rug/rijdercontact, waarin ik zelf de ruimte heb om mijn paard te voelen, niet teveel voorgevormd om mee te kunnen gaan in zijn beweging. Wel wat steun voor de lange afstanden en jumpy gedoe. Zo heeft ieder zijn eigen ding.

van Tilburg schreef op zaterdag 9 december 2006, 19:02:


Dat doet me nou eens goed !

marielle schreef op zondag 10 december 2006, 1:06:


Mijn paarden lopen zelden in de dressuurhouding omdat ik de dressuurhouding met bijvoorbeeld een gebogen hals te gekunsteld vind. Dat wil niet zeggen dat ik mijn paarden maar wat laat doen. Binnen de westernsport leert een paard 'omlaag te gaan', zijn achterhand te gebruiken (jaja, oefeningen), maar er wordt niet stendaard diep en rond of gebogen gereden.

Wij doen wel oefeningen in het aan de teugel rijden, maar dat zijn slechts korte trainingsmomenten, geen doel op zich.

Ik houd er ook niet van mijn paarden kort te houden, ze moeten lang, zichzelf gaan dragen, de achterhand gebruiken en dat kun je dus ook aan een langere teugel bewerkstelligen. Tuurlijk heb je soms de teugels nodig, daar ontkom je niet aan, en zeker op bepaalde momenten in de training, maar het is dus geen doel op zich maar een weg ergens naartoe. Waarschijnlijk, als jij het zou zien wat we doen, zou je het wel herkennen. De meeste mensen dioe hier komen ervaren het als een stuk losser en meer ongedwongen, terwijl je toch een boel kunt bereiken.

Pien

Hans van Keeken schreef op maandag 11 december 2006, 10:16:


Natasja, kan het zijn dat er ergens een schimmel ingezeten heeft ? Hooi, nieuwe zak voer, ergens anders? Valt wel op dat een paard als Peacock dat altijd buiten gewend is ineens zo verkouden is geworden.
Ik heb hier een paard gehad dat op slag doodziek geworden is na een verkoudheid die weliswaar al over was, maar is blijven sluimeren en is opgevlamd doordat ze een baal oud stoffig stro te pakken heeft gehad.
Uiteindelijk heeft alleen ventipulmin het weggekregen en is ze haar verdere leven overgevoelig voor stof gebleven.

Pien

Ilona Kooistra schreef op maandag 11 december 2006, 17:04:


Wij hadden ook ooit een dampig paard en we lieten gewoon de hooibalen in de regen liggen en gaven die de dag erna. Aan regen meestal geen gebrek hier. Sommige vastgeperste balen even uit mekaar trekken en zorgen dat het niet wegwaait. Verder heb ook ik nooit 24 uur voorgeweekt om dezelfde reden als die Ilona aangeeft. Gewoon even dompelen is al genoeg en het hooi wordt zwáár als het nat is. Ik vond het een opgaaf om voor een hele groep hooi te moeten dompelen (moest want ze schuiven over en weer en de kans bestaat anders dat het dampige paard droog hooi binnenkrijgt). Na een jaar dompelen had ik er zo genoeg van dat ik het eens een tijd niet gedompeld had, wel goed uit mekaar getrokken, en wonderbaarlijk genoeg had mijn paard er geen last meer van.
Ze heeft in die tijd wel een kuur Ventipulmin gehad en we letten erop dat het hooi goed uitgeschud werd.

Groet, Pien

Peet schreef op maandag 11 december 2006, 21:03:


Staat Jovarna op het moment met die regen ook dag en nacht buiten zonder deken? En het veulen?
Pien

Piet schreef op maandag 11 december 2006, 17:03:


Piet, zou jij Wendy dan eens stap voor stap willen uitleggen hoe jij je paard leert achteruit te gaan. Kan iedereen weer van leren
Pien

Piet schreef


Piet,
Hoe zou je het oplossen wanneer je een paard in je handen hebt dat over je heen probeert te walsen ?

(Misschien zijn we het wel héél erg eens....)
Pien

"Not to anyone personally": Ik begrijp het Parelli-systeem wel, want het is een methode die iedereen kan volgen omdat het zo duidelijk omschreven wordt in de handleidingen. ook de meest onbekende nitwit kan zo leren een paard te 'trainen'.
Persoonlijk heb ik weinig moeite met wat druk opbouwen, als er maar steeds gekeken wordt hoe het paard zich verhoudt.
In geval van een 'dominant' paard zoals Wendy beschrijft denk ik dat je inspanningen op een heel ander vlak behoren te liggen, namelijk eerst tot stand brengen dat er een duidelijke communicatie over en weer is, door zonder te werken contact te gaan maken, te beginnen met eens een tijd observeren, erbij gaan staan, wat aaien, niks te vragen maar er te zijn en interesse op te wekken en mekaars ideeën op een zachte manier een beetje aftasten.

Een paard dat 'dominant' genoemd wordt kan, zoals Es het beschrijft, ook wel eens een heel onzeker paard zijn dat zichzelf een houding probeert aan te meten, of een paard dat niet goed opgevoed is en daardoor , geheel niet-kwaadwillend, zijn eigen ding doet. Heeft ook in mijn ogen niks met dominantie te maken. Met name dat laatste kom ik toch wel erg vaak tegen en voor mij persoonlijk is het niet meer dan een wat onduidelijke communicatie.

Probleem van de Parelli-methode (en dat zie ik steeds vaker om mij heen, sorry) is dat het wordt verbasterd tot een technisch iets, een mechanisch iets, waarbij strict volgens het boekje gewerkt wordt en er geen ruimte whatsowever meer gelaten wordt voor het paard want alles moet automatisch zijn. Er mag geen eigen inbreng meer zijn van het paard en elke andere mening wordt 'afgestraft', of op zijn minste verijdeld.

En da's jammer, want ik denk niet dat Parelli dit ooit zo bedoeld heeft.

Pien